ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

    

Ουόξω ρε.!

Εδώ και ένα χρόνο περίπου -και κάτι μήνες, εισήχθη στον Καναδά ένα νέο φρούτο, το οποίο έμπασε ένας "έκπτωτος" πρώην επιχειρηματίας, που ασχολούνταν με εισαγω-εξαγωγές. Το φρούτο αυτό, της ομοταξίας "Blondius dagonius", συνομοταξίας "anacatepsius", όπως είναι γνωστό με την λατινική του ονομασία, στην Ελλάδα, το συναντάμε συνήθως στα νότια. 
     Ευδοκιμεί κυρίως από Κρήτη μέχρι λεκανοπέδιο Αττικής. Βορειότερα, οι κάτοικοι -ειδικά- της Μακεδονίας, το χρησιμοποιούσαν την περίοδο 1940-44, ως τροφή για τα ζώα. Aν και από το 1944 και μετά, μετά το τέλος δηλαδή της μεγάλης πείνας, ούτε τα ζώα το τρώγανε πλέον. Και νηστικά να ήταν, το παίζανε χορτάτα, μέχρι να

πάρουν απο μπροστά τους το φιδόφρουτο αυτό.
Βασικά είναι καρπός θάμνου, ενάμιση μέτρο περίπου σε ύψος, και διαμέτρου ..κάμποσης.
     Για να σας το περιγράψω πιο καλά, είναι.. Πώς είναι το κυπαρίσσι; Καμία σχέση!
Ο καρπός μοιάζει με μήλο, αλλά.. δαγκώνει.
     Το βασικό του συστατικό, είναι η μπόχα που αναδίδει. Γι αυτό και τα ζώα αποφεύγουν και να το μυρίζουν. 
     Οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να το πλησιάσουν και να αντέξουν την σαπίλα που αναδίδει από όλες τις μεριές, είναι λίγοι. Και πρέπει να είναι πάντα επιχειρηματίες, και όχι όλοι φυσικά, μόνο κάποιοι απ' αυτούς. 
     Πώς λέμε "αν δεν ταιριάζαμε, δεν συμπεθεριάζαμε"; Ναι! Ακριβώς εκεί το πήγαινα. Γιατί, κανείς άλλος κοινός θνητός δεν μπορεί να καταφέρει κάτι τέτοιο.
Το συλλέγουν λοιπόν, και το πασάρουν σε όποιον μισούν, κι αυτό τους δαγκώνει. Μέχρι μια μέρα, που δαγκώνει και τους ίδιους, και μάλιστα κόβει κομμάτια. 
     Περιμένουμε να δούμε, αν επιτρέψει τελικά ο Καναδάς την παραμονή αυτού του επικίνδυνου και σιχαμερού φυτού, γιατί αλλιώς θα πρέπει να φύγουμε εμείς. 
Ουόξω ρε!!  Σας το λέω, δεν αντέχεται.