Search This Blog

Tuesday, December 31, 2013

Χάρη σε σας την κρίση ξεπερνούμε...
πολιτικά μας κόμματα σας ευχαριστούμε !

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΕΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ
ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΓΙΑ... ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ!
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ
ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΛΑΝ...

Ευχαριστούμε τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
γιατί αυτή... κατάφερε να διπλασιάσει το έλλειμα
στη διάρκεια της διακυβέρνησής της (2004-2009)
και γιατί αυτή έβαλε τις... πρώτες γερές βάσεις
του αντιμνημονιακου - Ζαππειακού αγώνα
με τον μετέπειτα μνημονιακό ηγέτη Α. Σαμαρά!

Ευχαριστούμε το όλον ΠΑΣΟΚ
για την... επιτυχή αρχική διαχείριση της κρίσης
- παρά το ότι δεν κατάφερε να βρει τα λεφτά -
και για το...σατανικό του σχέδιο να καταστρέψει
τα κόμματα της ριζοδημοκρατικής αριστεράς
στέλνοντάς τους πρωτοκλασσάτα στελέχη του!

Ευχαριστούμε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
γιατί σαν... πραγματική "αριστερά της ευθύνης"
μπήκε στην κυβέρνηση για να σώσει την Ελλάδα
και βγήκε απʼ αυτήν για τον ίδιο ακριβώς λόγο
αλλά και για την... ιστορική απόφασή της
να συνεργάζεται με τους μνημονιακούς πασόκους
αρκεί να φύγουν από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ!

Ευχαριστούμε τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ
γιατί με την... φιλολαϊκή του πολιτική
εδραίωσε την απόλυτη πεποίθησή μας
ότι μας χρωστάνε, δεν χρωστάμε σε κανένα
ότι θα σκίσουμε μνημόνια, θα διαγράψουμε χρέη
και ότι σύντομα θα ξαναγυρίσουμε θριαμβευτικά
στις παλιές καλές μέρες που όλοι αναπολούμε!

Ευχαριστούμε το τιμημένο ΚΚΕ
γιατί χάρη σʼ αυτό παραμένει ζωντανή η ελπίδα
για τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου
για μια αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική
εξουσία που θα φέρει την ανατροπή του καπιταλισμού
και θα αποκαλύψει την... δεξια οππορτουνιστικη γραμμή
που ακολούθησε επί χρόνια ο Χαρίλαος Φλωράκης!

Ευχαριστούμε τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
που απέδειξαν περίτρανα ότι οι Έλληνες
είμαστε όλοι μας... ψεκασμένοι
από τα κατοχικά στρατεύματα
των γερμανών τοκογλύφων!

Ευχαριστούμε τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
γιατί απέδειξε με τον πιο... αδιαμφισβήτητο τρόπο
ότι ο φασισμός και ο ναζισμός είναι οι... "ιδεολογίες"
του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και του εγκλήματος!

ΒΡΩΜΟΚΡΙΣΗ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ
ΠΑΕΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ Η ΣΕΙΡΑ
ΘΑ ʼΡΘΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕ ΔΩΡΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ!

Γιάννης Μεϊμάρογλου
http://metarithmisi.gr/





 Από τον Έλληνα προς τον Ελληναρά.
Περάσαμε πολλά χρόνια μαζί. Εγώ σε θυμάμαι, Εσύ με θυμάσαι; Στο σχολείο ήμουν αυτός που ζητούσες να αντιγράψεις από το γραπτό μου. Στο Γυμνάσιο και λύκειο ήμουν αυτός που ήθελε να μάθει και να διαβάσει όταν εσύ και οι υπόλοιποι θέλατε κοπάνες. Οι κοπάνες σου δεν με πείραζαν, με πείραζαν οι καταλήψεις και οι μαθητικές πορείες.
Στο Πανεπιστήμιο ήμουν αυτός που απέφευγα τις κομματικές οχιές που σαν πρώτο μέλημα τους
                            ΔΙΕΞΟΔΟ ή η μεγάλη έκρηξη, 

Ίσως στεναχωρώ κάποιους φίλους με την συνεχή ενασχόλησή μου με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρέπει να πιστέψουν ότι αυτά που γράφω είναι η αποτύπωση της αγωνίας μου για το πολιτικό μέλλον του τόπου μας.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η εναλλακτική λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Κι εγώ θα ήθελα να είναι, αλλά δεν μ' έχει πείσει. Όμως, οι δημοσκοπικές έρευνες -διατεταγμένες ή όχι, αληθινές ή ψεύτικες, τον φέρνουν πρώτο κόμμα και πιθανόν [παρότι εγώ το βλέπω σχεδόν αδύνατο] ν' αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Αυτό θέλουν

Monday, December 30, 2013



Μικρά μαθήματα 
μεταπολιτευτικής ιστορίας


Νομίζω πως ο Ζήγρας και ο Κάντας, πρέπει ν' αναγορευθούν σε επισκέπτες καθηγητές Πανεπιστημίων. Η μια ιδέα, είναι να διδάσκουν όλα αυτά τα τεχνικά κόλπα που εφάρμοσαν με το μαύρο χρήμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Σε πρακτικό επίπεδο δηλαδή, όχι θεωρίες. Πώς γίνονται οι καλές δουλειές. Λογαριασμοί, υπεράκτιες εταιρείες, μεσάζοντες, πολιτικά πρόσωπα, αξιωματικοί, ατζέντηδες, Τραπεζίτες, κατασκευάστριες εταιρείες οπλικών συστημάτων, περίεργες διαδρομές του χρήματος, έμποροι όπλων που αγόραζαν μέσα ενημέρωσης κ.α.

Αν διαβάσετε τις καταθέσεις-απολογίες Ζήγρα, αλλά κυρίως του Κάντα, δεν μπορεί παρά να θαυμάσετε την εντυπωσιακή ικανότητα εκπροσώπων ολόκληρου του συστήματος (σχεδόν ολόκληρου, νομίζω δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα ο κρίκος κάποιων εκπροσώπων μέσων ενημέρωσης που, όπως ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με φανατισμό υπέρ των F-16, έτσι έκαναν κι αυτοί! Όχι απαραίτητα υπέρ των συγκεκριμένων, είχαν και άλλες επιλογές), να λεηλατεί το δημόσιο χρήμα. Ικανότητα μοναδική, αξιοθαύμαστη.

Η δεύτερη ιδέα, είναι ο Ζήγρας και ο Κάντας, να διδάσκουν ένα κομμάτι της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας. Το μάθημα, θα στηρίζεται προφανώς στο... τεχνικό μέρος των αποκαλύψεων, αλλά αυτό μπορούν να το διανέμουν και ως σύγγραμα. Βασική τους αποστολή θα είναι να αναφέρονται σε πρόσωπα (όχι μόνο πολιτικά) που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, σε συσχετισμούς, σε δικομματική αντιμετώπιση του ζητήματος, σε λόμπυ βουλευτών, στους τρόπους διοίκησης κ.ο.κ.

Χωρίς ν' αποκλείω την πρώτη, νομίζω πως η δεύτερη είναι καλύτερη ιδέα. Πιο εποικοδομητική. Ιδιαίτερα οι μικρότερες ηλικίες θα διδάσκονται τα αίτια της κρίσης που οδήγησαν μια χώρα σε χρεωκοπία και μια κοινωνία σε απόλυτη απόγνωση. Προφανώς θα πρόκειται για ένα τμήμα του μαθήματος, μπορούν να το συμπληρώσουν και άλλοι. Πολλοί άλλοι.

Ο Χριστοφοράκος ας πούμε, αν και ζει "εξόριστος" στην Γερμανία, θα μπορούσε να συμβάλλει με μαγνητοσκοπημένες ομιλίες του που θα ανεβαίνουν στο youtube και θ' αναζητούν οι φοιτητές. Και στις οποίες θα δίνει στοιχεία για ολόκληρο το σύστημα διαπλοκής πολιτικής-οικονομικής και μιντιακής εξουσίας. Παράλληλα, ένα πολύτιμο κομμάτι των ομιλιών-διαλέξεων θα κινείται και γύρω από το σύστημα προστασίας για να διαφύγει κάποιος στο εξωτερικό πριν συλληφθεί. Βέβαια, σε αυτό το τελευταίο, σημαντική θα ήταν και η βοήθεια του Καραβέλα. Σας θυμίζει κάτι το όνομα; Πρώην διευθυντής τηλεπικοινωνιών στην Siemens, χειριζόταν την δεκαετία του 1990 τα μυστικά κονδύλια της Siemens, την κοπάνησε επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, λένε γι' αυτόν ότι βρίσκεται κάπου στην Λατινική Αμερική. Σίγουρα θα περνάει καλά, οπωσδήποτε καλύτερα από μας...

Πολύτιμη ωστόσο σ' αυτό το μάθημα, θα ήταν η συνεισφορά του (έτσι κι αλλιώς καθηγητή) πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Σ' ένα μάθημα ας πούμε, με τον μακροσκελή τίτλο: «πώς πέταγαν τα εκατομμύρια πάνω από το κεφάλι μου και δεν είδα ποτέ τίποτα». Θα μπορούσε να αναφέρεται στο πώς κατάφερε επί οκτώ χρόνια να διαχειρίζεται τις τύχες μας, να συμβαίνουν τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα και ο ίδιος ή να τα αγνοεί ή να μη μιλάει γι' αυτά και να μην κάνει τίποτα. Και αν σε κάποιο μάθημα δεν θα μπορεί να παρευρεθεί ο Κ. Σημίτης, νομίζω πως ο σιωπηλός "Βούδας" της Ραφήνας, θα μπορεί να τον αντικαθιστά. Άνετα....
Μια "ομογενειακή" βιντεοπαραγωγή της SPARTAN TV και του Τάκη Γαλιάτσου, 
με την ευκαιρία των γιορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Χρόνου.

Sunday, December 29, 2013

Το μάθημα από τον Ανδρέα

Του Πασχου Μανδραβελη

Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύεται να γίνει ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Ή, έστω, συνεχιστής του. Δεν είναι μόνο το ζιβάγκο που φοράει από καιρού εις καιρόν. Είναι και κάποιες αποστροφές του λόγου του που το πιστοποιούν. Πέρυσι (4.5.2012) μίλησε στην Αχαΐα, στην «κοιτίδα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», όπως τη χαρακτήρισε. Στην Πλατεία Συντάγματος τον περασμένο Ιούνιο θύμισε στους (λίγους) συγκεντρωμένους ότι εκεί «ο λαός το ‘81 πανηγύρισε την Αλλαγή» (16.6.2013). Τον Ιούλιο υπερασπίστηκε την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στην επίθεση που έκανε ο κ. Μάκης Βορίδης.

Καλά κι άγια είναι όλα αυτά -κάθε νέος πρέπει να έχει κάποια πρότυπα στη ζωή του- αλλά αν ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου θα είχε να του θέσει κάποια ερωτήματα. Τα αντιγράφουμε από ομιλία του στη Βουλή που έγινε στις 6 Δεκεμβρίου 1985 κατά τη συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως για τα μακροπρόθεσμα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Ρωτούσε λοιπόν τους σύγχρονούς του, επαναστατημένους της Προόδου, ο Ανδρέας Παπανδρέου και τα ερωτήματά του δυστυχώς παραμένουν επίκαιρα για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Είναι αριστερή η πολιτική που συντηρεί την απασχόληση σε κλινικά νεκρές επιχειρήσεις ή σε μη βιώσιμους κλάδους που στηρίζονται σε συνεχείς επιδοτήσεις οι οποίες πληρώνονται από το κοινωνικό σύνολο; Είναι αριστερή μια πολιτική ασφυκτικών διοικητικών ελέγχων στην αγορά; Γιατί η αγορά πάντα εκδικείται... Δεν είναι ασφαλώς αριστερή μια πολιτική εσωστρέφειας και άρνησης κάθε μορφής συμμετοχής στον ανταγωνισμό. Σ’ αυτά τα θέματα πρέπει να τοποθετηθούν τα πολιτικά κόμματα, τα κόμματα στη Βουλή. Πρέπει να ξέρουμε τι ακριβώς προτείνουν, τι καταγγέλλουν. Αυτό είναι βασικό για την ύπαρξη ενός αποδοτικού εθνικού διαλόγου».

Η ομιλία του αυτή καθώς και το σκληρό πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας θα μπορούσαν να θεωρηθούν αυτοκριτική για την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με δανεικά που άσκησε την πρώτη τετραετία της διακυβέρνησής του. Οταν τα έλεγε αυτά ο Ανδρέας Παπανδρέου η χώρα ζούσε τη μίνι χρεοκοπία του 1985. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της οικονομίας ήταν βαρύ. Περιελάμβανε υποτίμηση της δραχμής κατά 15% και πάγωμα μισθών και συντάξεων στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 20%. Για την κριτική που γινόταν στο «μνημόνιο» εκείνης της εποχής ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι «υπάρχει μια φοβερή σύγχυση. Τα μέτρα χαρακτηρίζονται είτε δεξιά, είτε κεντρώα, είτε αριστερά. Τα μέτρα τα οποία παίρνουμε εμείς είναι σταθεροποιητικά, όχι συμβολής σε αύξηση του κέρδους, αλλά συμβολής στην αύξηση του εθνικού εισοδήματος, στην οποία συμμετέχει άμεσα ο Ελληνας πολίτης, στον αγρό ή στο εργοστάσιο ή στο γραφείο».

Το πρόβλημα λοιπόν με τον κ. Τσίπρα δεν είναι ότι αντιγράφει τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ότι δεν έμαθε αυτά που κατάλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν είδε το 1985 τη χρεοκοπία με τα μάτια του: «Ο ιδιωτικός τομέας», έλεγε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ «θα παίξει σημαντικό ρόλο. Είναι όνειρο θερινής νυκτός ότι ο δημόσιος τομέας όπως είναι σήμερα είναι σε θέση να αναλάβει και ευθύνες που σήμερα έχει ο ιδιωτικός τομέας. Λέμε μια πραγματικότητα...».

Κάποιος είχε γράψει ότι το μόνο που μας μαθαίνει η Ιστορία είναι πώς να κάνουμε καινούργια λάθη. Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον είναι ότι δεν διαβάζει Ιστορία και γι’ αυτό επιμένει στα παλιά λάθη. Το θέμα όμως είναι ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση, δεν πρέπει η χώρα να πληρώσει και πάλι τα δίδακτρα με μια νέα χρεοκοπία...


Άλυτες απορίες



Αλήθεια, μέρες που είναι και κάνουμε τις πολιτικές μας αναδρομές, όλοι αυτοί που ταύτισαν τον Ανδρέα Παπανδρέου με το κομματικό κράτος, υπερασπίζονται το καθεστώς πριν το '81, αυτό ντε, των κοινωνικών φρονημάτων; Ή μήπως το ενδιάμεσο του '90-'93, αυτό ντε, ΔΕΗ-ΟΤΕ-αγροφύλακες και τα συναφή; Αυτό το ρημάδι το ΑΣΕΠ, έστω και καθυστερημένα, ποιος πρωθυπουργός το εγκαθίδρυσε στην Ελλάδα;...

Αλήθεια, μέρες που είναι και είναι ανάγκη να μιλήσουμε για το μέλλον, αυτοί που θεώρησαν την πολιτική άποψη του Γιώργου Παπανδρέου προδοσία για τη χώρα, ανακαλύπτοντας, κατόπιν, ότι ο Καραμανλής μάς χρεοκόπησε, διαπιστώνοντας ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος διαχειρίζονται το κράτος περίπου ως λάφυρο και προβλέποντας ότι ο Τσίπρας θα μας φέρει πίσω όλους τους λόγους που μας χρεοκόπησαν, στο σύνολό τους, πού σκέφτονται να επενδύσουν πολιτικά για το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους;

Δεν είναι τόσο οι μύθοι που ζούμε, όσο η άλυτη απορία γιατί επιτέλους δεν τους καταρρίπτουμε, μήπως και προχωρήσουμε προς τα εμπρός.

Saturday, December 28, 2013



Του Σταύρου Θεοδωράκη

Σύμφωνα, λοιπόν, με το αποκλειστικό ρεπορτάζ, «το Μαξίμου ήταν ενήμερο για την ενέδρα της αστυνομίας στον Τομπούλογλου». Το είπαν οι τηλεοράσεις, το άκουσα στο ραδιόφωνο. Ευτυχώς, δεν το διάβασα στις εφημερίδες – ίσως η αργία τούς προστάτευσε. Μια ρεπόρτερ, μάλιστα, το «προχώρησε»: «Ενήμερος ήταν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός o οποίος έδωσε και το πράσινο φως για τη σύλληψη του στελέχους της Νέας Δημοκρατίας». Τα πράγματα, δηλαδή, εξελίχθηκαν, περίπου, ως εξής...

-«Μαξίμου εκεί»;
-Ναι, παρακαλώ.
-«Εδώ αστυνόμος Χαρίτος. Είχαμε μιλήσει και στην υπόθεση Λιάπη».
-Δεν ήμουν εγώ. Αλλά πείτε μου.
-«Συγνώμη που ενοχλώ, αλλά έχουμε μια πληροφορία ότι ένας Τομπούλογλου ζήτησε μίζα για να υπογράψει μια σύμβαση. Να τον πιάσουμε ή να μην τον πιάσουμε»;
-Μια στιγμή, κ. Χαρίτο, να ρωτήσω.

Αφήνει, λοιπόν, το τηλέφωνο η γραμματέας και φεύγει τρέχοντας να βρει τον Πρωθυπουργό. Για κακή της τύχη όμως δεν ήταν στο γραφείο του. Ήταν Δευτέρα πρωί και στο Μέγαρο υπήρχε αναστάτωση. Περίμεναν οι Πόντιοι να πουν τα κάλαντα. Περίμεναν και οι Κρητικοί. Με τα πολλά και αφού άκουσε 2-3 φορές το «Χριστός γεννάται σήμερον» καταφέρνει και πλησιάζει τον Πρωθυπουργό.

-«Κύριε Πρόεδρε, είναι στο τηλέφωνο ο αστυνόμος Χαρίτος και ρωτάει αν θα πρέπει να πιάσουν τον Τομπούλογλου».
-Και αυτός με πλαστές πινακίδες; Σας είπα και την προηγούμενη φορά. Κανένα έλεος με τους πλαστογράφους. Να συλληφθεί.
-«Δεν είναι ακριβώς αυτό, κ. Πρόεδρε. Ο Τομπούλογλου ζήτησε μίζα για να υπογράψει μια σύμβαση».
-Α, έχουμε παρεκτραπεί εντελώς. Τώρα ζητάνε μίζα και οι εθελοντές Πρόεδροι των νοσοκομείων; Πες τους να τον πιάσουν.

Τρέχοντας τις μαρμάρινες πλάκες – τικ τακ, τικ τακ- η γραμματέας επιστρέφει στο γραφείο της με την αγωνία ότι ο Χαρίτος θα έχει κλείσει. Και όμως όχι. Ο αδιάφθορος αστυνομικός ήταν ακόμη στη γραμμή.

-«Οκ, ο Πρόεδρος έδωσε την εντολή να του κοπεί η άδεια. Όβερ».
-Ελήφθη, όβερ.

Όπως καταλάβατε, πρόκειται για συνθηματικά. Γιατί το ελληνικό πρωθυπουργικό γραφείο δεν είναι «ρεμπέτ ασκέρ», υπάρχουν κανόνες. Ο αστυνόμος Χαρίτος αποκωδικοποίησε πάντως την εντολή και την αναμετέδωσε πάραυτα δια του ασυρμάτου σε όλα τα όργανα:

-«Τομπούλογλου ντεθ – Τομπούλογλου ντεθ». (Η αστυνομία έχει, ως γνωστόν, τα δικά της συνθηματικά).

Κάπως έτσι φτάσαμε στη σύλληψη του Προέδρου του νοσοκομείου Παίδων. Δεν δικάστηκε όμως την επομένη, καθότι ο Αντώνης Σαμαράς είχε σύσκεψη με τον Στουρνάρα και δεν μπόρεσαν να τον διακόψουν. Όλοι ελπίζουν πάντως ότι μέχρι την Παρασκευή θα ευκαιρήσει να εξετάσει τον φάκελο της υπόθεσης και θα αποφασίσει αν θα προφυλακισθεί ή όχι. Και μετά, τη Δευτέρα, έχει και το δικαστήριο του Λιάπη. Αλλά για όλα αυτά θα μας ενημερώσουν οι έγκυροι «ρεπόρτερ».


Ανόητα παπαγαλάκια 

Friday, December 27, 2013


ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ !...

Το γνωστό ρεφραίν "μια βροχή θα μας σώσει" παίζει αναγκαστικά στις μέρες μας και στην πρωτοφανή περίσταση της αιθαλομίχλης.

Πρόκειται για το ...κατόρθωμα των κυβερνητικών, να οδηγήσουν τους πολίτες, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σε λύσεις αυτοκτονίας, καίγοντας στο φουλ τα τζάκια και τις σόμπες τους, αφού η θέρμανση με το πετρέλαιο κατέστη, πλέον, απαγορευτική !

Το "ωραίο" είναι, πως η πρόσφατη σύσκεψη των αρμόδιων φωστήρων κατέληξε, αφ΄ ενός στην επιμονή της αυξημένης φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης και αφ΄ ετέρου στην εκτίμηση, πως το μέτρο έχει πετύχει και ως ...επιτυχία, πιστώνεται στην κυβέρνηση. Τάδε έφη, με τραπεζικούς όρους, ο και τραπεζικός κ. Στουρνάρας !

Με μπακαλίστικους λογαριασμούς προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός, πως το μέτρο τους, αντί να φέρει περισσότερα έσοδα στο δημόσιο, τα λιγόστεψε και, μάλιστα, κατά πολύ, ενώ χρησιμοποιούν κι ένα απαράδεκτο, πρόσθετο επιχείρημα, για ν΄ αμυνθούν στη γενική κατακραυγή.

Λένε, λοιπόν, πως το μέτρο, της αυξημένης φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης είναι αναγκαίο για να καταπολεμηθεί το λαθρεμπόριο των καυσίμων, δεχόμενοι, δηλαδή, πως για να "πληρώσουν" οι λαθρέμποροι, πρέπει να "ληστευθούν" οι απλοί πολίτες !

Και επειδή η γελοιότητα, όταν αρχίζει δεν τελειώνει πουθενά, οι ...πετυχημένοι φορείς αυτής της πολιτικής προχωρούν και σε άλλα, γελοία, μέτρα περιορισμού της χρήσης των τζακιών και των σομπών, μπροστά στο ογκούμενο και επικίνδυνο φαινόμενο της αιθαλομίχλης !...

Thursday, December 26, 2013

Αργεντινή:

Ο ελληνικός πολιτισμός και η οικονομική κρίση στο διεθνές συνέδριο του "Νόστου"

26 Δεκεμβρίου 2013

 Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, η σύγχρονη Ελλάδα, η λογοτεχνία, οι σπουδαίες ελληνικές προσωπικότητες και η επιρροή του ελληνικού πνεύματος στον δυτικό πολιτισμό, βρέθηκαν στο επίκεντρο του διεθνούς ελληνικού συνεδρίου που διοργάνωσε, στο Μπουένος Άιρες η Οργάνωση Ελληνικού Πολιτισμού, “Νόστος”, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μπελγκράνο υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Ελλάδας στην Αργεντινή.

Μίλησαν 22 καθηγητές από πανεπιστήμια της Αργεντινής, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Βενεζουέλας, της Χιλής και των ΗΠΑ.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδας, που ξυπνάει μνήμες στην Αργεντινή δεν μπορούσε να λείψει από το συνέδριο και ήταν το θέμα της ομιλίας του καθηγητή του πανεπιστημίου Μπελγκράνο και οικονομολόγου, Αλμπέρτο Ρούμπιο.

Οι εργασίες ξεκίνησαν με την ομιλία της πρέσβειρας της Ελλάδας στην Αργεντινή Ελένης Λειβαδίτου, της πρόεδρου του “Νόστου”, Χριστίνας Τσαρδίκου και του καθηγητή Κολόμπρες Μαρμόλ.

Οι φοιτητές του τμήματος Σχεδιασμού Ρούχων του πανεπιστημίου Μπελγκράνο, παρουσίασαν σύγχρονη μόδα, βασισμένη στις ελληνικές παραδοσιακές ενδυμασίες. Σχεδίασαν, έραψαν τα ρούχα τους και την τελευταία μέρα του συνεδρίου έγινε η επίδειξη μόδας.

Η πρώτη τους επαφή με τις ελληνικές ενδυμασίες ήταν τον Απρίλιο, μέσα από την έκθεση που διοργάνωσε ο “Νόστος” και την παρουσίαση της κ. Τσαρδίκου, η οποία τους “ταξίδεψε” στην ελληνική παράδοση, τους μύθους και τον πολιτισμό. Κατόπιν, ξεκίνησαν να δουλεύουν σε ομάδες για ένα διάστημα έξι μηνών, μέχρι την τελική επίδειξη μόδας. Τα ρούχα τους παρουσιάστηκαν σε έκθεση στο πανεπιστήμιο, που ολοκληρώθηκε στις 20 Δεκεμβρίου.

Γ.Χ © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.

Wednesday, December 25, 2013

Μια ματιά στη μοναξιά μας!!!!


Γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε αναζήτηση Θεού; Τι είναι οι γιορτές; Τι είναι τα Χριστούγεννα που τα γιορτάζουμε σήμερα; Απάντηση: Η αναζήτηση του άλλου για να διώξουμε τη μοναξιά μας. Παλεύω να κοιτάξω λίγο μακρύτερα από την άκρη της μύτης μου γιατί ανησυχώ. Ανησυχώ διότι νιώθω το αδιέξοδο. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς σας γιατί πλάστηκε το ανθρώπινο γένος;;; Αφού απορρίψει στα γρήγορα θεωρίες και φιλοσοφίες, θα δώσει την πιο τρελή απάντηση. Ότι, δηλαδή, απλοϊκά και κωδικοποιημένα, για να είναι ασύδοτοι οι κερδοσκόποι και να έχουν εμάς ως εξασφαλισμένη πελατεία. Από εκεί και πέρα, πείτε ό,τι θέλετε και αραδιάστε όποια φιλοσοφία σας ταιριάζει. Δεν χρειάζεται τώρα ν' αναλύσω ποιοι είναι οι κερδοσκόποι!!! Το κράτος, οι τράπεζες, οι εφοπλιστές, ο καπιταλισμός, οι Βαρδινογιάννηδες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι απατεώνες πολιτικοί, κι εκείνοι που μοιράζουν φρούδες ελπίδες...

Δεν αντέχεται αυτή η απάνθρωπη και αποτροπιαστική εικόνα του παράλογου κόσμου μας. Μερικές φορές πιστεύουμε ότι υπάρχουν κάποιες δυνάμεις σκοτεινές, ιδιότροπες, ακατανόητες που θέλουν να παίζουν μαζί μας. Είναι στιγμές που νιώθω ότι είμαστε εμείς σαν τις μύγες ή τα τζιτζίκια που όταν ήμασταν παιδιά ξεριζώναμε τα φτερά, και με μια πευκοβελόνα τ' άψυχα κορμάκια τους. Τελικά ζούμε σ' ένα σύμπαν όπου επιτρέπονται όλα. Αντί για τζιτζίκια σουβλίζονται άνθρωποι!!!

Γι' αυτό κι εγώ, επειδή σήμερα νιώθω την ομορφιά αλλά έχω καταλάβει ότι απουσιάζει το αίσθημα του νόμου, παίρνω μια απόφαση και στέκομαι παράμερα. Αλλά βλέπω κι άλλους να στέκονται παράμερα, και να έχουν κουρνιάσει μονάχοι, σιωπηλοί, για να περιφρουρήσουν τη δική τους βιωμένη πραγματικότητα και για να ησυχάσουν από τον κουρνιαχτό που ξεσηκώνει το ποδοβολητό εκείνων που το "παίζουν" μικροί θεοί.

Μιλούσα χθες με την φίλη μου την Σαντάλ που μένει μονάχη στις Βρυξέλες, και γύρισε προσφάτως μετά από την περιπέτειά της στην Ακτή Ελεφαντοστού και μου είπε ότι έχει μαζευτεί στιν εαυτό της διότι πρέπει... να δούμε και λίγο μέσα μας! Jetez un oeil à notre solitude... Η ματιά μας πλέον είναι εστιασμένη στη δική μας μοναξιά. Αφού είναι ανάλγητη η κοινωνία μας, ανάλγητος και σκληρός και ο Θεός, δεν μας μένει πια κάτι άλλο. Να διαμαρτυρηθούμε σε ποιον;;; Μόνες τους οι ευχές μπορούν ν' αλλάξουν την ατμόσφαιρα, αλλά τον κόσμο μας δεν τον αλλάζουν.

Έχω να πω ότι το μαρτυρολόγιο της καθημερινότητάς μας είναι πλήρες από συνανθρώπους αποδοκιμασμένους, προπηλακισμένους, στερημένους, αλαφιασμένους, που ατενίζουν τον ουρανό, κρατώντας την ξεσκισμένη παντιέρα της δικής τους μοναξιάς και παλεύουν απεγνωσμένα να διαγνώσουν τι κρύβεται στον θολό ορίζοντα.

 Νίκος Λαγκαδινός

Sunday, December 22, 2013


ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ 
ο μοναχικός θρήνος

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.
Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:


Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,
ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι,
γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.

(Τσέτσης)

Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.
Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.
Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:

Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα
του θανάτου η καμπάνα και για μένα.

(Τσιτσάνης)

Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,
όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.

(Βαμβακάρης)

Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.
Είναι χορός μοναχικός.
Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.
Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.
Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί.
Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά.
(Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)
Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.
Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.
Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».
Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει.
Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.
Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει.
Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες.
Μπορεί και να γίνει έτσι.
Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.
Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.
---------
* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».
Διον. Χαριτόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ

Friday, December 20, 2013

Ήταν μια πράξη ελέγχου...
Εγώ πιστεύω ότι ο ....κ  Λιάπης έκανε αυτή την κίνηση για να δοκιμάσει αν οι Αρχές εργάζονται σωστά όπως επί των ημερών του .! Διότι ΔΕΝ γίνεται με 20 ακίνητα περιουσία να καταδέχτηκε να "κλέψει" το δημόσιο τέτοιες πενταροδεκάρες... Έτσι δεν είναι;
Ν. Σ. Παπ.

Thursday, December 19, 2013


Την αποφυλάκιση του τρομοκράτη της 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ
Πατάνε τα κορδόνια τους ή κάνουν ότι τους περνά από το χέρι τους για να μη κυβερνήσουν..

 Βασίλης Αξελής

WWW.GREEKWORLDLIVE.COM

Χριστουγεννιάτικη Γιορτή των σχολείων 
της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο
Μια ακόμα παραγωγή της 
SPARTAN PRODUCTIONS 
και του κ. Τάκη Γαλιάτσου

Wednesday, December 18, 2013

Συνέλαβαν τον Λιάπη...

Ακούσατε κάπου ή είδατε γραμμένο το όνομα του Λιάπη τον τελευταίο χρόνο; ΟΧΙ. Γιατί λοιπόν να μη σκαρφιστεί κάτι ώστε να ασχοληθούν μαζί του τα ΜΜΕ; Το ότι ήταν ...βλακεία, τι να κάνουμε; Με τον παρά μου και την κυρά μου... Τι ...σοφότερο θα  μπορούσε να σκεφτεί ο απόγονος του "εθνάρχη"; 
Αυστραλία: 
Σημαντικό εργαλείο που ενώνει τον Ελληνισμό, το διαδίκτυο- Εκδήλωση για το μέλλον της ομογένειας



του ανταποκριτή Σ. Χατζημανώλη

Το διαδίκτυο θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική εξέλιξη της ομογένειας, στην ταυτότητά της και στις σχέσεις της με την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό.

Αυτό αναφέρθηκε στην εκδήλωση Σωκρατικών Διαλόγων για το μέλλον της ομογένειας που οργάνωσε το Κέντρο Διαλόγου του Πανεπιστημίου La Τrobe της Μελβούρνης.

Η καθηγήτρια Ιστορικών και Φιλοσοφικών Μελετών του πανεπιστημίου Μελβούρνης, Τζόι Δαμούση ήταν συγκεκριμένη:

«Οι συζητήσεις για την ταυτότητα της δεύτερης και τρίτης γενιάς των Ελληνοαυστραλών δεν μπορούν να γίνουν χωρίς να αναγνωρίζουμε και το ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που συνδέουν πλέον τους ομογενείς με τον χώρο της καταγωγής αλλά και παγκοσμίως και παράλληλα δίνουν τη δυνατότητα να ανακαλύπτουμε και το ιστορικό και πολιτιστικό μας παρελθόν».

«Το ίντερνετ είναι ένα εργαλείο που ενώνει τον ελληνισμό και με απεριόριστες δυνατότητες» υποστήριξε ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Τας Σγαρδέλης.

Η ιδέα των Σωκρατικών Διαλόγων ήταν του υποδιευθυντή του Κέντρου Διαλόγου του Πανεπιστημίου La Τrobe, δρ Μιχάλη Μιχαήλ, για μία νέα διαδικασία αντικειμενικής, θεώρησης του παρελθόντος του Ελληνισμού της Αυστραλίας, την αξιολόγηση του παρόντος και τον σχεδιασμό μίας κοινής στρατηγικής για την κατάκτηση του μέλλοντος.

Ο διάλογος κάλυψε τις θεματικές ενότητες:
- παρελθόν, παρόν και μέλλον του Ελληνισμού της Αυστραλίας
- ελληνική ταυτότητα στην Αυστραλία, παράγοντες που επηρέασαν τη διαμόρφωσή της και παράγοντες που προκαλούν τη μετάλλαξή της
- παροικία, προσδιορισμός της παροικίας σε σχέση με τους αυξανόμενους μικτούς γάμους, την ελάχιστη μετανάστευση από την Ελλάδα και την πολιτισμική αποστασιοποίηση των νέων γενεών Ελληνοαυστραλών
- θρησκεία και ελληνική ταυτότητα, είναι η θρησκεία αδιαίρετο στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας;
- ελληνική γλώσσα, είναι η γλώσσα αδιαίρετο στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας;
- ποιο στοιχείο θα προσδιορίζει μελλοντικά την ελληνική ταυτότητα, η γλώσσα ή η θρησκεία;
- παροικία και Εκκλησία, σε ποιο βαθμό ανταποκρίνεται η Εκκλησία στις ανάγκες των νέων γενεών και ποιες αλλαγές είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη μόνιμης σχέσης αλληλοσεβασμού
- δομές της ελληνικής παροικίας, οι Κοινότητες, οι Ενορίες, οι Εθνικοτοπικοί και άλλοι οργανισμοί της ομογένειας αντανακλούν τις αλλαγές που συντελούνται στον παροικιακό χώρο;
- έχουν οι φορείς αυτοί τους οικονομικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό για τη μετάβαση από το σήμερα στο αύριο
- παροικιακοί οργανισμοί, υπάρχει ή όχι ανάγκη εξορθολογισμού με στόχο την αξιοποίηση νεκρών περιουσιακών στοιχείων και αδρανούς ανθρώπινου δυναμικού;
- παροικιακή ιστορία, ρόλος της ομογένειας στην οικονομική, πολιτική και πολιτισμική ανάπτυξη της Αυστραλίας και βαθμός αναγνώρισης του ρόλου αυτού από την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία
- το χώρο εργασίας και στον κοινωνικό χώρο
σχέση γεωγραφικού χώρου καταγωγής των Ελλήνων μεταναστών και των προσδοκιών τους από την Αυστραλία
- σχέση των Ελλήνων μεταναστών της Αυστραλίας με τη γενέτειρα, παλιννόστηση.

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. 

Tuesday, December 17, 2013


Για λέγε, για λέγε...


Δεν ξέρω πότε θα τελειώσει αυτή η κωμωδία με τα πόθεν έσχες των πολιτικών, αλλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει. Γιατί σε συνθήκες όπως αυτές που ζούμε, πάει πολύ να μας βάζουν να... κλαίμε κι από πάνω για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται. Ας πούμε, διαβάζοντας ότι η Θεοδώρα (Τζάκρη) έχει καταθέσεις σε μετρητά... 1 ευρώ ή ότι ο πρόεδρος Αλέξης 100 ευρώ και ένα σωρό άλλοι ότι έχουν μερικές εκατοντάδες ευρώ καταθέσεις, έχω την εσωτερική παρόρμηση να τον δημιουργήσω τον ΟΑΠ (Ομιλος Αναξιοπαθούντων Πολιτικών) και να ξεκινήσω άμεσα εκστρατεία για την οικονομική τους στήριξη. Θα το οργανώσω σε στυλ τηλεμαραθώνιου με καλεσμένους στο στούντιο, οι οποίοι θα είναι καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές, τηλεοπτικοί αστέρες κ.λπ. Θα μας μιλούν για τη συναρπαστική ζωή τους και ταυτόχρονα το τηλεφωνικό κέντρο θα δέχεται ποσά για τους αναξιοπαθούντες: η κυρία Μάρθα από τα Πατήσια 20 ευρώ, ο κύριος Δημοσθένης από το Πέραμα 35 ευρώ, ο κύριος Κοσμάς από την Πάτρα 60 ευρώ, η κυρία Ματούλα από την Κύμη Ευβοίας 15 ευρώ, και πάει λέγοντας!
Και εννοείται ότι θα τον καθιερώσω τον θεσμό «τηλεμαραθώνιος υπέρ των σκοπών του ΟΑΠ» σε ετήσια βάση, γιατί είναι και πολλοί πανάθεμά τους, που έχουν την ανάγκη όλων μας...
Γελούν ίσως ορισμένοι, αλλά θα σημειώσω, κακώς. Για κλάματα είναι η όλη ιστορία. Και επειδή κι εγώ κάνω δήλωση πόθεν έσχες (όπως άλλωστε υποχρεούνται όλοι οι δημοσιογράφοι), θυμώνω διαβάζοντας τις δηλώσεις μερικών μερικών. Μεγάλε, ποιον κοροϊδεύεις όταν με χειρόγραφο τρόπο, και γράμματα που θυμίζουν... ιατρική συνταγή, προσπαθείς να θολώσεις τα νερά; Ή όταν μου λες, έχω σπίτι στο εξωτερικό, αλλά το πού βρίσκεται δεν σε αφορά. Οπως δεν σε αφορά και το πώς το απέκτησα.

Επειδή δεν μου αρέσει να μιλάω στον αέρα, θα αναφερθώ στην περίπτωση του υφυπουργού Νότη (Notis για τους φίλους) Μηταράκη. Ο εν λόγω υφυπουργός απέκτησε το 2010 διαμέρισμα 139 τ.μ. στο Λονδίνο, αξίας 1,3 εκατ. ευρώ. Γράφει λοιπόν στη δήλωσή του ότι το διαμέρισμα βρίσκεται στο Λονδίνο, στον Νομό... Λονδίνου, στην τοποθεσία... Λονδίνο! Και στο ερώτημα πώς το απέκτησε, βάζει έναν αριθμό 7. Τι είναι αυτό το 7 (το έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον και άλλοι); Είναι μια υποπερίπτωση για τον τρόπο κτήσης του περιουσιακού στοιχείου. Ο σχετικός κατάλογος αναφέρει:
1. Εισόδημα έτους
2. Πώληση περιουσιακού στοιχείου
3. Εισόδημα προηγούμενων ετών
4. Δωρεά
5. Δανεισμός
6. Γονική παροχή
7. Συνδυασμός περισσοτέρων
8. Αλλες περιπτώσεις
Ο Μηταράκης, ο Notis που λέμε, δεν μπαίνει καν στον κόπο να εξηγήσει τι είναι αυτός «ο συνδυασμός περισσοτέρων». Του έπεσε το λαχείο; Κέρδισε στο τζόκερ; Βρήκε τον μήνα που θρέφει τους εννιά; Πήρε προίκα; Παρακάλεσε το «τζίνι» το οποίο πετάχτηκε μπροστά του στο Χάιντ Παρκ μια συννεφιασμένη ημέρα που έκανε τζόγκινγκ, να του χαρίσει διαμέρισμα στο Λονδίνο; Αγνωστο. Ολα περιγράφονται με τον σημαντικό - από υπάρξεως του ανθρωπίνου γένους - αριθμό 7.

Υποθέτω ότι θα έχει τις σχετικές απαντήσεις - για τους ψηφοφόρους του κυρίως, όχι για μένα. Και ότι παράλληλα θα εγκαταλείψει και αυτή τη φυσική σεμνότητα που τον διακρίνει και θα μας ενημερώσει πού ακριβώς βρίσκεται αυτό το... φτηνό, μικρό, λιτό, διαμερισματάκι στο Λονδίνο. Είναι, ας πούμε, στο υποβαθμισμένο Βόρειο Λονδίνο όπου κατοικούν μετανάστες από κάθε γωνιά της Γης και ντρέπεται να μας το πει; Διότι δεν τολμώ να πιστέψω ότι βρίσκεται στο κοσμοπολίτικο Τσέλσι ή στις συνοικίες των βρετανών ευγενών όπως το Μέιφερ, το Μπεϊσγουότερ ή το Κένσιγκτον...
(Επίσης, αν γίνει και πιο διευκρινιστικός για τη θέση του διαμερίσματος - και όχι «Νομός Λονδίνου, τοποθεσία Λονδίνο» και τέτοια ανόητα - θα μπορέσουν να εξαχθούν και ασφαλή συμπεράσματα για την αξία του διαμερίσματος, λέω εγώ τώρα...)

Θεία Δίκη; Στο μεταξύ, κλαίω που ο αποκαλούμενος και ως «ο καλύτερος πελάτης των χασαποταβερνών Χασιάς και Μεσογείων» πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έχασε λέει 160.000 ευρώ από το PSI. Αν και δεν πιστεύω στις σχετικές δεισιδαιμονίες, εκτιμώ ότι μια κάποια «θεία Δίκη» λειτούργησε στην περίπτωσή του, δεδομένης της καταστροφής που επέφερε στη χώρα η λαίλαπα της 5ετούς και πλέον διακυβέρνησής του.

Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ


Στο μυαλό του Γιώργου Παπανδρέου...

Χαοτικός γαρ, οι σκέψεις τρέχουν, έρχονται, φεύγουν, μα δε χάνονται. Είναι όλες σε τούτο το όραμα που με δένει με την Ελλάδα.

Ήρθε το 2004, η ώρα μου να προσπαθήσω να χτίσω αυτό που ΄χω κατά νου, η δική μου ώρα.
ο κόσμος μαζί μου, δίπλα μου, πάντα έτσι ήταν, πάντα έτσι θα είναι, αυτό δεν αλλάζει...

έψαξα, βρήκα τους ανθρώπους, όχι τους φίλους ή τους γνωστούς, τους καλύτερους, αυτούς που μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά, να υλοποιήσουν το όραμα.

Χωρισμένος στα δύο είμαι, μισός δικαιοσύνη, μισός δημοκρατία, αυτός είμαι, έτσι πλασμένο και τ' όραμα.
στην κοινωνική δικαιοσύνη ήμασταν ένα βήμα πίσω από τους υπόλοιπους, τους ''προηγμένους'', έπρεπε να αλλάξει.

όπλα μας η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η ανοιχτότητα. Άρχισα να μπολιάζω, από το 2005 ακόμη, μέτωπό μου ο μετα-οθωμανισμός, το παζάρεμα, ο πελατειασμός.

στη δημοκρατία διεκδίκησα την περισσότερη συμμετοχή. Με κόλλησε ο παππούς μου, μού ΄γινε ανάσα ο εκδημοκρατισμός, εισπνοή, εκπνοή.

εκλογή προέδρου από τη βάση, πρόσβαση των πολιτών σε κάθε απόφαση, έλεγχος, διαβούλευση, συμμετοχή στο κάθε ό,τι και τι

και δημοψηφίσματα, διάολε. ναι, δημοψηφίσματα, να μη φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.

βρήκα τους ανθρώπους, γέμισα το γραφείο μου νέα παιδιά, το πλάνο ήταν έτοιμο, η Ελλάδα στην αφετηρία της αλλαγής, πάμε για την επανάσταση του αυτονόητου.

μα δεν υπολόγιζα τη χρεοκοπία, μού παραδόθηκε η Ελλάδα σχεδόν νεκρή. Έπρεπε να διαπραγματευτώ, το έκανα, δε διαπραγματεύτηκα όμως τ' όραμά μου.

θα δώσω τη μάχη, είπα μέσα μου, ξεκίνησα. ΑΣΕΠ παντού, δίχως μόρια και συνεντεύξεις, δι@ύγεια, opengov, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, απογραφή, ενιαίο μισθολόγιο.

και δημοκρατία περισσότερη ακόμη, να σπάμε δεσμά, να απελευθερώνουμε απόψεις, να λειαίνουμε δόγματα, να μάθουμε να ρίχνουμε τοίχους

και μέτωπο με τα οργανωμένα συμφέροντα, τα βαλιτσάκια, τους τηλεκόλακες της διαπλοκής, τους ελεγκτές της πληροφορίας.

Στο δρόμο τα έχασα όλα, φίλους, συνεργάτες, ανθρώπους που τους πήρα από το πουθενά και θέλησαν να με οδηγήσουν στο πουθενά.

δεν τους κρατώ κακία, δεν είμαι τέτοιος εγώ, κι ας ένιωθαν όλοι ότι μπορούν να γίνουν αρχηγοί, ας τους έδωσα και αυτό το δικαίωμα, να σκέφτονται όπως σκέφτονται.

δεν έκοψα κεφάλια, ακόμη και στα δύσκολα, υποβάθμισα, ναι, όταν χρειάστηκε, αυτά έχει η πολιτική, οι ισορροπίες, όμως δεν τσαλαπάτησα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

ίσως να ΄γινα λίγο πιο σοφός, παρακολουθώντας μέρα τη μέρα πώς κάνει τον άνθρωπο πλαστελίνη η εξουσία, αυτό μόνο.

άφησα να με ρίξουν, πικραμένος, το έπετρεψα, ένιωσα προδωμένος, τελειωμένος, μόνος, έχοντας πάντα στου νου την πατρίδα, και ας μ' έλεγαν προδότη οι προδότες.

2 χρόνια μετά, βλέπω την Ελλάδα χωρίς όραμα να βολοδέρνει ανάμεσα στον εθνικισμό και το λαϊκισμό, γεμάτη τυχοδιώκτες, κοντούς ανεμικούς αρχηγίσκους.

αμφίθυμα τα βλέπω όλα, από τη μια έχω τη λύση, ξέρω καλά τη μάχη· και από την άλλη στους τοίχους της ψυχής μου ξεραμένη παραμένει η λάσπη.

και ο φόβος, ο φόβος όσων σκέφτονται μην επιστρέψω, αυτόν τον διακρίνω σε κάθε τους ματιά, είναι το σύστημα παντού βλέπεις.

άντε στο διάολο, λέω, δεν αξίζει, είναι γολγοθάς η ιστορία, λυγάνε τα γόνατα, πονάει η ψυχή, πονάει η ρημάδα.

ανοίγω το διαδίκτυο, σερφάρω· στο facebook δεκάδες γκρουπ με τ' όνομά μου, στο twitter μοναχικοί πιστοί φίλοι όσων μαζί πιστέψαμε

blogs, sites, άνθρωποι, γράφουν ασταμάτητα, ακόπαστα, για μένα, κι ας πέρασε καιρός, τούτοι δε σταμάτανε, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, είναι εκεί.

ένας άτακτος στρατός που ποτέ δεν έθρεψα παρά μόνο με όραμα, χτυπάει τα άρβυλα με ρυθμό και περιμένει, εμένα, με το έτσι θέλω, δε ρωτά.

ω ναι, είμαι και γω προδότης, συλλογιέμαι. έχτισα, έφτιαξα μια γενιά, και την παράτησα, εγώ, όχι αυτή. Τύψεις.

το κάλεσμα συνεχίζει, αμείωτα, έρχεται από παντού, όσο τα αδιέξοδα μεγαλώνουν δυναμώνει κι αυτό.

δε μπορώ να σας παρατήσω, δε μου το επιτρέπει η συνείδησή μου, δε μου το επιτρέπει η άποψή μου.

ξέρω, περιμένετε ένα νεύμα μου, μία λέξη μου, σε πρώτο πληθυντικό, ένα ''πάμε''.

ξέρω, θάναι δύσκολη η μάχη, δέκα φορές πιο δύσκολη ακόμη.Και μεις, όμως, δέκα φορές πιο έτοιμοι.

Άλλωστε, πώς να ζήσει ο στρατιώτης χωρίς τη μάχη;

δεν υπάρχουν περιθώρια, δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Μόνο μία λέξη... επιστροφή.

epikairo.gr/

Monday, December 16, 2013

Αυστραλία: 
Ομογενής νέος συγγραφέας χαρακτηρίζεται «μεγάλο ταλέντο»
του  Σ. Χατζημανώλη

Ως ένας από τους ανερχόμενους νέους συγγραφείς της Αυστραλίας «που θα αφήσει εποχή», χαρακτηρίζεται ο 24χρονος ομογενής Γουίλ Κωστάκης από το Σίδνεϊ.
Το 2005 ο Κωστάκης κέρδισε το βραβείο του Κορυφαίου Νέου Συγγραφέα της εφημερίδας Sydney Morning Herald για μια σειρά διηγημάτων του.
Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Loathing Lolα και πρόσφατα το δεύτερό του με τίτλο The First Third.
Στο βιβλίο αυτό καταπιάνεται με μια διαλυμένη ελληνική οικογένεια της Αυστραλίας και την προσπάθεια ενός αγοριού να την επανασυνδέσει. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε νέα άτομα ηλικίας άνω των 15 ετών και καταπιάνεται με θέματα όπως αυτά της ταυτότητας, των πιέσεων που δέχονται οι νέοι καθώς μεγαλώνουν αλλά και της αθανασίας.

Οι κριτικοί κάνουν λόγο για «μεγάλο ταλέντο» που θα ξεπεράσει τα αυστραλιανά σύνορα.


Δε θα μείνει ούτε αγκάθι στο λαιμό του Καραμανλή
 
Διαβάζω σε ρεπορτάζ γνωστής εφημερίδας για τη συνάντηση Σαμαρά-Καραμανλή σε ψαροταβέρνα και επίλυση των όποιων διαφορών φαίνεται να δημιούργησε ο αυθορμητισμός Στουρνάρα που είπε αμάσητη την αλήθεια ότι ο Καραμανλής χρεοκόπησε τη χώρα· όχι αυτολεξεί, με νούμερα το παρέθεσε ο άνθρωπος. Το ρεπορτάζ καταλήγει στο μέλι-γάλα και την αδιαμφισβήτητη στήριξη Καραμανλή σε Σαμαρά με αντάλλαγμα, προφανώς, την ομερτά για τη χρεοκοπία. Και θα την τηρήσει τη συμφωνία ο Σαμαράς, εκείνη ντε που έκαναν με αντάλλαγμα την προεδρία, το 2009...

Δε μπορεί, θα μπήκε στον πειρασμό ο Αντώνης να τον ρωτήσει πώς κατάφερε εκείνο το 15,6% έλλειμμα να το κρύψει τεχνηέντως κάτω απ' το μαξιλάρι αλλά θα φοβήθηκε μη μείνει κανά αγκάθι στο λαιμό του καταλληλότερου.

Αχ [ανατολίτικο], εδώ σε θέλω καρδιά μου, νάμαι σερβιτόρος σε κείνη την ψαροταβέρνα, να πηγαινοέρχομαι και να σερβίρω φορώντας ένα μαύρο μπλουζάκι με μεγάλη στάμπα μπρος-πίσω ->

epikairo.gr

Sunday, December 15, 2013

Η Ώρα έφτασε.!!!



Τώρα όλοι είμαστε δίπλα στο Γιώργο Παπανδρέου 

 Γράφει ο Ν Βράχος

 Τώρα ξέρουμε !Τώρα όλοι είμαστε δίπλα στο Γιώργο Παπανδρέου, 
 στον ΜΟΝΑΔΙΚΟ πολιτικό που απέδειξε έμπρακτα ότι σέβεται και αγαπά τους έλληνες και την Ελλάδα.
Δεν είναι πλέον μόνος του και υπονομευμένος. Δεν είναι το μαύρο πρόβατο του Αντώνη, του Βαγγέλη, του Αλέξη και των άλλων νοσταλγών της παραμεθόριας … διαπλοκής και πολιτικής ανυπαρξίας. Τον μοναδικό πολιτικό, που μας είπε την αλήθεια για το μέγεθος του προβλήματος και την οικονομική λύση που έπρεπε να εφαρμόσουμε και αγωνίστηκε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ενάντια σε όλες τις βρόμικες δυνάμεις και ιδιοτελείς επιδιώξεις. Και προ παντός ενάντια στον ‘’αιρετό φασισμό’’ τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα..
Τον ευγενή άνθρωπο που δεν ανταπέδωσε ούτε μία ύβρη στο ποτάμι της συκοφαντίας που δέχεται, τον αγωνιστή που πάλεψε και παλεύει για μια Ελλάδα καλλίτερη. Για μια Ελλάδα με μέλλον , όραμα και ελπίδα !
Τον πολιτικό που αγωνίζεται για ιδέες και οράματα με σεβασμό για όλους και αυτοσεβασμό πρωτόγνωρο για την Ελληνική πολιτική ιστορία.
**Τότε, το σύστημα δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο κόσμος εξακολουθούσε να στηρίζει τον Αντρέα μετά από όση λάσπη είχε εκτοξευτεί εναντίον του.
Τώρα το σύστημα δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο κόσμος εξακολουθεί να στηρίζει τον Γιώργο, μετά από όση λάσπη έχει εκτοξευτεί εναντίον του.

Υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που συνδέει όλους όσους λοιδορούν τον απλό κόσμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου: δεν ένιωσαν ποτέ τι σημαίνει αγάπη και αποδοχή του κόσμου.
Και δεν μπορούν, ποτέ δεν θα μπορέσουν να αντιληφθούν μία απλή αλήθεια:
H καρδιά δεν “στήνεται”, ούτε “οργανώνεται”. Απλά χτυπά. Και για κάποια πράγματα χτυπά δυνατά.
Γιώργο,
η Ελλάδα χαμογελά, οι Έλληνες ελπίζουν ξανά.
Η Ιστορία σε περιμένει να συνεχίσεις το έργο σου !

Friday, December 13, 2013

The NEP and MCC Conference



The National Ethnic Press and Media Council of Canada Hosted their 2nd Professional Development Conference and Training Seminar 2013 in Journalism on December 6 to 8,  2013
The event took place at Seneca College in Toronto.
To this unique professional learning and skills development offering and opportunity, the NEPMCC wishes to thank the Government of Canada through the Canadian Periodical Fund of the department of Canadian Heritage for their belief in and financial support of this project.

The goal during this training seminars was,to learn new professional skills, to leverage compatibility advantage by creating uncontested market space, to truly be Canada's dominant press and media freedom advocacy voice that resonates locally,nationally and world- wide in the definition of democracy.Participants took the opportunity,to learn new ways to create and define their goals and they had the opportunity to affirm and shape their professional competence,viability and competitive capability and capacity.
The main speakers at the Gala dinner were, Chris Alexander, Minister of Citizenship and  Immigration, the mayor of Markham Ontario Mr. Frank Scarpitti,and Jim Karygiannis, Liberal MP.
For NEPMCC  ''Canada's Other Voices''
Peter Galiatsos 

Τους καταλάβαμε

Αντιθέτως, προσωπικά με εντυπωσίασε - για μία ακόμη φορά - το επίμονο «στήσιμο» που κάνει ένα, ορισμένο, κόμμα στον Γιώργο. Ο στόχος προφανής. Να καταγραφεί το όποιο σκηνικό με ένα κινητό, να ανέβει στη συνέχεια στο YouTube, να το πάρουν τα διάφορα site στην Αθήνα (και όχι μόνο) και να γίνει η σχετική σπέκουλα εις βάρος του. 

Το «καινούργιο» συνέβη στο Μάντσεστερ. Από μία κατάμεστη αίθουσα, ένας φώναξε στον Γιώργο, την ώρα που αποχωρούσε μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του, «ρε Καραγκιόζη». Ακολουθήθηκε η γνωστή διαδικασία, και βγήκαν οι τίτλοι: «Αποδοκιμασίες εις βάρος του Γιώργου στο Μάντσεστερ». Καλά, δεν έχουν βαρεθεί; Και τι φαντάζονται; Οτι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί όλο αυτό; Έλεος, πια...
Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ

Thursday, December 12, 2013

Μανιφέστο Παπανδρέου:

 Όσο αναλωνόμαστε στην Ευρώπη με την κρίση, η Ιστορία μας ξεπερνά

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρόσφατη ομιλία του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στη Science Po με θέμα «Δημοκρατία στην Ευρώπη: Με το βλέμμα στις Ευρωεκλογές» καθώς αποτελεί ένα συνολικό μανιφέστο για τα επόμενα βήματα της Ε.Ε.

Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Παραδοσιακά η Ευρώπη ήταν μία «δύναμη καλού» υποστηρίζοντας τέτοιες ανθρωπιστικές αξίες. Οι Ασιάτες, ωστόσο, παρότι θετικά διακείμενοι στα κεκτημένα μας, όσο αφορά τη διατήρηση της Ειρήνης στην ήπειρό μας, δεν θα μας περιμένουν.

Η επιρροή μας στον κόσμο, στο ποιες αξίες θα κυριαρχήσουν στις μελλοντικές δομές διακυβέρνησης, εξαρτάται από την επιτυχία του δικού μας μοντέλου διακυβέρνησης.

Και σήμερα αυτό τίθεται σε αμφιβολία. Το ίδιο και στις ΗΠΑ, όπου συχνά, με έκπληξη, βρισκόμουν αντιμέτωπος με ερωτήσεις, όπως: «Είναι η Δημοκρατία το σωστό πολίτευμα» ή «μπορεί να δουλέψει σωστά η Δημοκρατία;». Ίσως αυτές οι ερωτήσεις είναι σημεία των καιρών.

Ήμουν και στην Τουρκία πρόσφατα. Εκεί συναντήθηκα με την Συριακή αντιπολίτευση, πολλούς Άραβες πολιτικούς, την Αραβική Λίγκα, με ακτιβιστές της κίνησης για το Πάρκο Γκεζί που κινητοποίησαν μεγάλο αριθμό νέων ζητώντας περισσότερη και βαθύτερη Δημοκρατία. Όλοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιχειρούν να εκδημοκρατίσουν ή να εμβαθύνουν τις δημοκρατικές πρακτικές στις κοινωνίες τους.

Παρόλα αυτά αισθάνθηκα την απουσία της Ευρώπης. Και δεν εννοώ επίσημους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εννοώ την παρουσία της πλήρους ισχύος της Ευρώπης και των ιδεών που αντιπροσωπεύει. Την βοήθειά μας στους γείτονες στους ζωτικής σημασίας αγώνες τους ειρηνική μετάβαση. Μια μετάβαση σε πιο ελεύθερες και ανοικτές κοινωνίες. Το τι τελικά θα συμβεί σε αυτές τις κοινωνίες θα έχει ιδιαίτερες συνέπειες και στις δικές μας ζωές.

Όσο εμείς αναλωνόμαστε με την κρίση στην Ευρώπη, η Ιστορία μας ξεπερνά.
Θα σημειώσω επίσης ότι, η Ευρωπαϊκή κρίση δεν είναι βέβαια απλά μια «σπατάλη χρόνου» αλλά ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης έχει υπονομεύσει τις βασικές αξίες που αντιπροσωπεύουμε. Και γι’ αυτό έχουμε αποδυναμώσει τις αξίες μας και σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών.

Από την προσωπική μου εμπειρία, η αντίδρασή μας, ως Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της κρίσης, χαρακτηριζόταν περισσότερο από φόβο και άγνοια. Γίναμε εσωστρεφείς, αμυντικοί. Επιλέξαμε να βρούμε καταφύγιο στο δόγμα της «λιτότητας» αντί να σκεφτούμε κριτικά και με φαντασία να αναζητήσουμε τον ρεαλισμό πιο αποτελεσματικών εναλλακτικών λύσεων.

Εναποθέσαμε τη μοίρα μας σε αρχιερείς και μάγους – σήμερα τους αποκαλούμε τεχνοκράτες – αντί να πιστέψουμε στο δυναμικό των κοινωνιών μας. Αφήσαμε την πρωτοκαθεδρία στον πιο ισχυρό, τη Γερμανία στην περίπτωσή μας, αντί να εμπιστευτούμε συλλογικά τα έθνη και τους πολίτες μας. Και όταν το πρόβλημα έγινε πιο πολύπλοκο και ο πόνος εντονότερος, ψάξαμε για αποδιοπομπαίους τράγους αντί να αντιμετωπίσουμε τα αληθινά προβλήματα της Ένωσής μας.

Γι’ αυτό και επιχειρηματολογώ πως η κρίση στην Ευρωζώνη δεν είναι μόνο δημοσιονομική, οικονομική, ούτε καν μόνο θεσμική.

Είναι κρίση Πολιτικής. Είναι κρίση Δημοκρατίας. Πολλοί εδώ είστε Ευρωπαίοι πολίτες και όσοι δεν είστε αντιλαμβάνεστε πως η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της.
Τι σημαίνει για σας η Ευρώπη σήμερα; Ποιες αξίες αντιπροσωπεύει; Είναι ακόμα επίκαιρη;
Αν δυσκολεύεστε να καταλήξετε σε απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, να γνωρίζετε ότι δεν είστε οι μόνοι.

Ένας Ισπανός φοιτητής μου είπε το εξής:

«Οι γονείς μου ήταν 25 ετών όταν έπεσε η δικτατορία στην Ισπανία. Περίμεναν μία διαφορετική, δημοκρατική Ισπανία. Η Ευρώπη ήταν που εγγυήθηκε αυτή τη Δημοκρατία και έφερε ευημερία. Παρόλα αυτά, σήμερα νιώθουν αποδυναμωμένοι, δεν αισθάνονται πλέον να ελέγχουν τη μοίρα τους».

Στη σημερινή ΕΕ των 28 μελών, περίπου ο μισός πληθυσμός που ζει σήμερα σε περιβάλλον Δημοκρατίας, ζούσε σε δικτατορίες. Η ΕΕ ήταν βασικός πυλώνας της μετάβασης. Γι’ αυτό και επιμένω πως η ηγεσία της Ευρώπης μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει την κρίση ως μια ευκαιρία αναζωογόνησης της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας.

Tuesday, December 10, 2013

ΑΝΑΚΗΡΥΧΤΗΚΕ ΧΘΕΣ

Επίτιμη Διδάκτωρ του 
Πανεπιστημίου Αθηνών

η  κ. Margaret Atwood
Σε μια επιβλητική τελετή μέσα στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Τορόντο, η οποία συνδιοργανώθηκε από το Γενικό Προξενείο και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών πραγματοποιήθηκε, τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου, η απονομή του τίτλου της επίτιμης διδάκτορος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στην κυρία Margaret Atwood.

Ως γνωστόν, η κα Atwood θεωρείται τα τελευταία χρόνια η κορυφαία Καναδή συγγραφέας, ποιήτρια, μυθιστοριογράφος και κριτικός με ογκώδες, πολυβραβευμένο και πρωτότυπο έργο, το οποίο έχει γοητεύσει τον κόσμο διεθνώς.

Την απονομή έκανε, παρουσία του Πρέσβη της Ελλάδας στον Καναδά κου Ελευθέριου Αγγελόπουλου και του Έλληνα Γενικού Προξένου στο Τορόντο κ. Δημήτρη Αζεμόπουλου, αντιπροσωπεία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτελούμενη από την καθηγήτρια Αρχαιολογίας κυρία Ελένη Μαντζουράνη, Πρόεδρο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Ιδρύματος και την κυρία Μαίρη Κουτσουδάκη, καθηγήτρια Αμερικανικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας.

Την εκδήλωση τίμησαν με τη συμμετοχή τους ηγετικοί παράγοντες της Ομογένειας, διπλωμάτες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, επιχειρηματίες, Έλληνες φοιτητές στα Πανεπιστήμια του Τορόντο και πλήθος θαυμαστών της μεγάλης Καναδής συγγραφέως.

Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που απονέμεται διδακτορικό δίπλωμα στην κα Atwood, η οποία σε μια μεστή περιεχομένου ομιλία της, μετά το τέλος της τελετής περιένδυσης, μαγνήτισε το κοινό με την ειλικρινή αγάπη και τις γνώσεις της για τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και τη προσφορά του στην Ανθρωπότητα.

Να πούμε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας της, η κα. Margaret Atwood έχει βρεθεί υποψήφια ή έχει τιμηθεί με αμέτρητα βραβεία στον Καναδά και στο εξωτερικό, όπως το βραβείο Premio Mondello (1997), το Commonwealth (1987, 1994), το Booker (1989, 1996, 2000, 2003, 2005, 2007), και το Orange (2001, 2004). Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες.

H εκδήλωση χαρακτηρίστηκε από το σύνολο των συμμετασχόντων σε αυτή ως μοναδική στην Ιστορία της Ελληνικής Παροικίας στο Τορόντο και έδωσε ένα ηχηρό θετικότατο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.
Απο το Γ. Προξενείο Τορόντο

(Σημείωση Αντίποδα:
"Την εκδήλωση τίμησαν με τη συμμετοχή τους ηγετικοί παράγοντες της Ομογένειας,"
γράφει μεταξύ άλλων ο κ. γενικός, αλλά απ' ότι γνωρίζουμε απουσίαζε η ...αφρόκρεμα των ηγετών μας, δηλαδή τόσο η ηγεσία του εθνικού κογκρέσου όσο και του επαρχιακού.!
Αν ο κ. Αζεμόπουλος τους κάλεσε αλλά ένεκα άλλων σπουδαιότερων υποχρεώσεων τους δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν, έχει καλώς, Εάν όμως ο γενικός πρόξενος ΔΕΝ τους προσκάλεσε, ενθυμούμενος εκείνη την περσινή ομολογία τους ότι ΔΕΝ τους θέλει ΚΑΝΕΝΑΣ, τότε τι να πω, δεν έχω γνώμη...

Λέγεται, πάντως, ότι οι εξ' Αθηνών πανεπιστημιακοί επέμειναν μέχρι ...κεραίας στην απαραίτητη παρουσία των δυο αυτών "ηγετών" της ομογένειας, σε σημείο που παραλίγο να ακυρωθεί η απονομή του τίτλου.!!! Βέβαια...)

SPARTAN TV1-PETER GALIATSOS

Ένα μικρό δείγμα -εισαγωγή, από τη δράση του  
ETHNIC MEDIA ASSOCIATION 
και την εκδήλωση του π. Σαββάτου.

Monday, December 9, 2013

Περί ηγετών ο λόγος...

Οι ηγέτες εκλέγονται ή διορίζονται στη θέση αυτή για να παίρνουνε τις σωστές και γρήγορες, αποφάσεις, όταν πρέπει για το καλό του λαού.
Στην Ελληνική Κοινότητα του Τορόντο, ο πρόεδρος Αντώνης Αρτεμάκης και ο αντιπρόεδρος Νίκωνας Γεωργακόπουλος με την τελευταία τους απόφαση έδειξαν ότι ΔΕΝ κάνουν τις σωστές επιλογές για το καλό του οργανισμού.
Τους προτάθηκε τελευταία να αναθέσουν σε έναν πεπειραμένο γνωστό παροαγωγό, την διοργάνωση του πρωτοχρονιάτικου ρεβεγιόν της Κοινότητας και αυτοί αρνήθηκαν.!
Τους πρότεινε, δηλαδή, ένας επαγγελματίας του είδους, να συνδιοργανώσουν μαζί και αντάμα τον χορό της πρωτοχρονιάς κι’ αυτοί του είπαν όχι.! Είπαν δηλαδή όχι σε έναν άνθρωπο ο οποίος μόλις την περασμένη εβδομάδα απόδειξε τις ικανότητές του αφού κατάφερε να γεμίσει μια αίθουσα των 700 θέσεων με μόλις 250 ανθρώπους.! Και μάλιστα αποδεδειγμένα αφού στην εφημερίδα του που κυκλοφόρησε την ίδια μέρα, είχε δυο φορές την ανακοίνωση “SOLD OUT”…
Δεν νομίζετε, λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ο Νίκωνας και ο Αρτεμάκης ...σαμποτάρουν την Κοινότητα, με παρόμοιες αποφάσεις;
Το χειρότερο είναι το ότι διέρρευσαν σε διάφορα βλογκς την προσφορά του «ατζέντη» λέγοντας ότι «πήρε τον ...πούλο».! Ντροπή τους... Με το δίκιο του αφρίζει και ξαφρίζει από το κακό του ο μεγαλοεκδότης-δημοσιογράφος...
Ούτε την πετυχημένη απλήρωτη εκδήλωσή του στο Χιλτον δεν εκτίμησαν οι αθεόφοβοι...
Ζητώ σήμερα κιόλα από τη θέση ετούτη να μπει το θέμα στην ατζέντα της επόμενης Γ. Συνέλευσης, για τα περαιτέρω... Και αν χρειαστεί θα επανέλθω.

Sunday, December 8, 2013

ΜΕΡΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ΤΩΝ TGB ΜΕ ΤΙΤΛΟ...


Αυτός μας αποκάλεσε ηλίθιους 
και βλάκες;
POSTED BY TORONTO GREEKBLOGGERS

Αυτός εδώ στ' αριστερά, ο έγκυρος, ο ενυπόγραφος, αυτός με το πενάκι, αυτό το αστέρι του 21ου αιώνα, αποκάλεσε εμάς ηλίθιους;
Κι εμείς σίγουρα θα χεστήκαμε. Μας είπε το "νεο-εκκολαυθέν πενάκιον" βλάκες, κι εμείς, όσο να 'ναι, μια στεναχώρια τη φάγαμε. Ένα ζόρισμα το 'χουμε.

Κοιτώντας την φωτογραφία σου, βγάζουμε θλιβερά συμπεράσματα αγαπητέ Κώστα. Έχεις ένα χαμόγελο ηλίθιο, που θυμίζει Σαρτζετάκη στο απόγειο της πτώσης του.

Έδειξα τη φωτογραφία σου στο γηροκομείο την περασμένη βδομάδα σε έναν παππού, και καταχάρηκε. «Βρε τον αφιλότιμο, καθόλου δεν γέρασε, ακριβώς έτσι ήταν και τότε που νεαροί ακόμη, παίζαμε μαζί μπάλα. Μήπως είναι από τότε τραβηγμένη;».
Τι του θύμησες! Ενάμισι αιώνα πίσω τον πήγες!

Πάντως, από ανθρώπους της ηλικίας σου και της πληθώρας πτυχίων σου, περιμέναμε περισσότερη σοφία, και λιγότερη "σαχλαμαρίτιδα".

Όμως, όπως λένε κι όλοι οι σοφοί επιστήμονες της γης, «ακόμη και η δυσφήμηση, αποτελεί είδος διαφήμισης», κι εσύ μας διαφήμισες δωρεάν για ακόμη μία φορά κατ'ονομάζοντάς μας. Σε ευχαριστούμε θερμά, κι ας ήταν άλλη φυσικά η "οφθαλμοφανέστατη" πρόθεσή σου. Επίσης, σε ευχαριστούμε και που μας διαβάζεις.
Όσο να 'ναι, είναι διπλή τιμή να σε διαβάζει κάποιος καθημερινά και αδιαλείπτως, ενώ σε αποκαλεί βλάκα και ηλίθιο επί σειρά εβδομάδων, φάσκοντας και αντιφάσκοντας. Σωστός;

Τώρα, το να πει κάποιος την σήμερον "βλάκα" η "ηλίθιο" κάποιον άλλο, είναι κάτι το συνηθισμένο και πανεύκολο.
Άρα, δεν μετράει "τι" λέει κάποιος, αλλά "ποιός" το λέει.

TA FILARAKIA...


ΤΟ Πολιτιστικό τμήμα της ΕΚΤ σας καλεί σε μία διαφορετική Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2014 στο Πολυμενάκειο, από τις 2:30 μ.μ. μέχρι και 4:30 μ.μ.
Σκοποός της προσπάθειας είναι να διδάξει στα παιδιά μας τις παραδόσεις των Χριστουγέννων. "Γίνε το φιλαράκι μου" λοιπόν, μιά προσπάθεια που αξίζει να την αγκαλιάσουμε πηγαίνοντας τα παιδιά μας στην Κοινότητα.
The GCT Department of Cultural Affairs presents "Come Make a Christmas Ornament With Me" as one of the "Be My Greek Filaraki" events. Learn how to make traditional Greek ornaments! You can register by telephone at 416.425.2485 or by email to nancy@greekcommunity.org