POSTED BY TORONTO GREEKBLOGGERS ON WEDNESDAY, SEPTEMBER 17, 2014
«Μην φοβάσαι τον εχθρό που σου επιτίθεται, αλλά τον κάλπικο φίλο που σε αγκαλιάζει.. Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»Μια παροιμία, πέρα για πέρα -κι ακόμη πιο πέρα- αληθινή.
Κάποιος κάθισε και αφιέρωσε λίγο από το χρόνο του, στέλνοντάς μου ένα Link από ένα Blog της παροικίας, για να δω όπως έγραψε, κάποιους εκεί μέσα, και συγκεκριμένα τον ιδιοκτήτη του, και έναν ανώνυμο σχολιαστή, σε έναν τρελό χορό που έστησαν, και επέμενε, πως όλα αυτά που γράφονται, αφορούν εμένα.
Με παραξένεψε το γεγονός, ότι, το άτομο δηλώνει από το "αντίπαλο στρατόπεδο", μα παρ' όλα αυτά με προειδοποίησε τι παίζει σε ένα.. "φιλικό" blog, κάτι που επίσης μου φάνηκε περίεργο.
Δίσταζα αρχικά να το δημοσιεύσω, μα τελικά το αποφάσισα, μιας και είναι ανώνυμο, μέσω της ειδικής φόρμας που παρέχει το Site.
Ορίστε το κείμενο που έλαβα.
Πήγα λοιπόν και τα διάβασα. Ναι, γράφτηκαν όντως για μένα, φωνάζει από μακρυά.
Θα το αρνηθούν με ζήλο, θα πούνε ξανά για μύγες και μυγιάσματα (όπως διάβασα σε ένα σχόλιο) και διάφορα ακόμη ίσως, γελοία κι ανώριμα, μα ποιός θα τους πιστέψει.
Ειδικά από τον διαχειριστή, δεν περίμενα ποτέ μου τέτοια συμπεριφορά. Τον θεωρούσα τουλάχιστον σοβαρό άτομο. Να που έπεσε στα μάτια μου, και το θέμα είναι πως, δεν νομίζω να του έδωσα ποτέ αφορμή για τέτοιου είδους πισώπλατες μαχαιριές. Βλέπω τώρα και ποιοί "κρύβονταν" πίσω από τα "ανώνυμα" και άκρως "κακεντρεχή" γεμάτα φθόνο και χαιρεκακία σχόλια σε ένα κείμενό μου.
Κι εσύ.. τέκνον Βρούτε; Οι Μακεδόνες δεν είναι χαμερπείς.. εσύ πως έπεσες τόσο χαμηλά;
Ο ανώνυμος πάλι, που με θάβει με άφθαστη μιζέρια και φθόνο, κάνει μπάμ ποιός είναι, και δεν θα ασχοληθώ περεταίρω με το άτομο. Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι άλλωστε.
Ας πρόσεχα εγώ τότε που τον θεώρησα κι αυτόν σοβαρό, και του μίλαγα στο τηλέφωνο καλώντας τον η όταν αυτός με καλούσε κάπου κάπου.
Στο φινάλε, από την αρχή κι όλας βρήκα μπελάδες εξ αιτίας του, δίχως καν να τον γνωρίζω. Έπρεπε να διαβάσω σωστά τα σημάδια από τότε ακόμη. Ένα ακόμα λάθος που πρέπει να ξαναπληρώσω.
Ας είναι, για όσο ζούμε, η ζωή είναι ένα μεγάλο κι ατέλειωτο σχολείο.
Θα τους πω μονάχα αυτά και θα σταματήσω να σπαταλάω σάλιο και φαιά ουσία.
Κύριοι, φανήκατε άνανδροι και μικροί. Δεν σας τιμά, λυπάμαι, αλλά πάλι, αν αυτή την αξία διαθέτει το κατάστημα όλη κι όλη, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει.
Το αν ένας δηλώνει "κάποιος" η "κάτι", από τη στιγμή που δεν σας τρώει το ψωμί, από τη στιγμή που δεν σας εξαπάτησε πουθενά, από τη στιγμή που δεν σας έβλαψε σε τίποτε, τον αφήνετε τουλάχιστον στην ησυχία του. Ούτε αυτό μπορέσατε να κάνετε.
Ο "γνωστός-άγνωστος" και δήθεν "Ανώνυμος", που το να γλείφει κώλους και το να σχολιάζει ανώνυμα, το έχει αναγάγει σε άθλημα, φτάνοντας στο σημείο να σχολιάζει ανώνυμα μέχρι και τα δικά του κείμενα, μην σώσει κι έρθει να με ξαναδιαβάσει εφ' όσον τόσο πολύ τον ενοχλεί η γλώσσα που χρησιμοποιώ. Αυτήν γουστάρω, και τον πούλο στο φινάλε στο κάθε όργιο που θα πάει να παραστήσει σε μένα την Παρθενόπη. Δεν γράφω για ετοιμοθάνατους, ούτε για αποθαμένους, μα για ζωντανούς που δεν φοβούνται το λόγο!!
Το ποιός ψάχνει clicks απεγνωσμένα, φαίνεται κύριοι, και ποτέ δεν το έκρυψα. Δείξτε μας κι εσείς τα δικά σας στατιστικά, να σας συγχαρούμε, και, το σπουδαιότερο, δίχως φθόνο.
Για ποιά θέματα θα γράφω η όχι, εγώ το καθορίζω. Δεν πληρώνομαι από κανέναν για να γράφω επί παραγγελία αποκλειστικά για κείνον. Ολούρμου; Γι αυτό, και θα σας παρακαλέσω πολύ, κάντε τη δουλειά σας όπως εσείς νομίζετε, και αφήστε κι εμένα να κάνω τη δική μου, όπως εγώ επιθυμώ και θεωρώ πως είναι καλύτερα για μένα.
Επιστάτες στη ζωή μου η στις αποφάσεις που θα παίρνω, δεν σας διόρισε κανείς, και προσωπικά δεν χρειάζομαι κάτι τέτοιο. Φίλους ναι, "φίδια" γιόκ!
Άντε λοιπόν, για να ξέρουμε και τι λέμε..
Με θλίψη και έλλειψη εκτίμησης
Νίκος Ράμμος
Σημείωση ΑΝΤΙΠΟΔΑ: Αγαπητέ "φίλε" Νίκο Ράμμο, επειδή σε κάποιο σημείο του παραπάνω δημοσιεύματος σου αναφέρεται το όνομά μου (...kai me ton gouga na krataei to mantili...) θα είχα την απαίτηση να ενημερωθώ και επειδή ΔΕΝ υπάρχει συνωνυμία στο Τορόντο μα ούτε και στον Καναδά, υποχρεούμαι να απαντήσω. Και για να μη παρεξηγηθώ θα το κάνω με μια δική σου φράση: "Κύριοι, φανήκατε άνανδροι και μικροί. Δεν σας τιμά, λυπάμαι, αλλά πάλι, αν αυτή την αξία διαθέτει το κατάστημα όλη κι όλη, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει."
Υ. Γ. 1: Με το δικαίωμα να επανέλθω ΑΝ και ΟΤΑΝ θεωρηθεί απαραίτητο...
Υ. Γ. 2: Για το κατακάθι το οποίο ενώ χρησιμοποιεί το όνομά μου κρατάει την ανωνυμία του, να το χαίρεσαι...
Με θλίψη και πλεόνασμα εκτίμησης.!
