Για την διαπραγμάτευση που ποτέ δεν έκανε και μετά το φιάσκο που υπέστη, ο Τσίπρας έχει το απύθμενο θράσος να την περιγράφει ως « χαρά, περηφάνια, δυναμισμό, αποφασιστικότητα αλλά και θλίψη». « Αν δει κανείς αντικειμενικά την όλη διαδικασία, μπορούμε να είμαστε μόνο περήφανοι που δώσαμε αυτή τη μάχη», συνεχίζει ο απερίγραπτος αυτός τύπος.
Την ώρα που γονάτισε η χώρα, κλείσανε οι τράπεζες, βούλιαξε το χρηματιστήριο, τινάχτηκαν στο αέρα οι επιχειρήσεις λογω ελλείψεως ρευστού, το εμπόριο σχεδόν καταστράφηκε, χιλιάδες θέσεις εργασίες χάνονται καθημερινά, η χώρα είναι ακόμα στα πόδια της ελέω δανειστών, χωρίς καμία απολύτως σιγουριά ότι θα συνεχίζει να στέκεται όρθια και στο μέλλον, η θλίψη, η αγωνία και η ανασφάλεια έχουν κωλοκαθήσει κανονικά στη ζωή των πολιτών κι όμως αυτός ο μασκαράς, αυτός ο σαχλαμάρας που αρχηγεύει σε ένα γελοίο και αλλοπρόσαλλο ασκέρι ανεγκέφαλων, τολμά να παίζει με τις λέξεις, εμφανίζοντας το κρέας ως ψάρι.
Εντάξει, υπάρχουν πολλοί που τον δέχονται να τους κοροϊδεύει και συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν. Καλά κάνουν.
Καλά κάνουμε όμως και μεις που δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας, δεν κάνουμε πίσω, δεν δεχόμαστε να μας κοροϊδεύει στα μούτρα μας, ένας αριστερούλης της πλάκας, ένας αδίστακτος τυχοδιώκτης, χυδαίος λαϊκιστής και δημαγωγός, που τον έμαθαν οι καθοδηγητές του, στα κομουνιστικά σοκάκια που έκανε χρόνια τις τσάρκες του, τα γνωστά στερεότυπα της κονσέρβας και ως τελάλης μιας κατ’ επίφαση αριστεράς, διαλαλεί την πραμάτεια του πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
No comments:
Post a Comment