Κυβερνάει ο Τσίπρας;

Προσωπικά δεν τον γνωρίζω. Άκουσα, όμως, με ενδιαφέρον την πρόσκλησή του στους υπουργούς του να κάνουν περισσότερο έργο και λιγότερες δηλώσεις. Ο τόνος σε αυτά τα πράγματα δίνεται από την κορυφή. Με έναν βίο σαράντα ημέρων, η κυβέρνηση αυτή έχει καταστρέψει περισσότερα από εκείνα που δημιούργησε. Όταν θα δημοσιευθούν οι στατιστικές για την ανεργία και την οικονομική ανάπτυξη αυτό θα φανεί. Για τη ρευστότητα, αυτό ήδη φαίνεται.

Τι ακριβώς κάνει αυτή η κυβέρνηση, εκτός από δηλώσεις; Έχει φέρει ένα νομοσχέδιο στη Βουλή, κακογραμμένο, χωρίς υπολογισμούς και νούμερα (πρέπει να μάθεις να μετράς για να μάθεις να διοικείς), ενώ τα ¾ των δημόσιων δηλώσεών της έχουν εξαντληθεί στο να «δείχνει» τους κακούς ξένους. Έχει χάσει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο έναντι όλων σχεδόν των διεθνών εταίρων της χώρας.

Πρέπει τώρα να διαπραγματευθεί στη βάση συγκεκριμένων υπολογισμών και σχεδίων με τους εκπροσώπους των διεθνών πιστωτών της χώρας. Το πώς διαπραγματεύεται φάνηκε απόψε, όταν έσπευσε να δηλώσει ότι οι κύριοι Ντάισελμπλουμ και Σόιμπλε διαφώνησαν με την κατάθεση του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση. Η περιγραφή αυτή δεν είναι ακριβής. Οι δύο υπουργοί -αλλά και άλλοι- είπαν ότι κάθε νομοσχέδιο έχει δημοσιονομικό κόστος, εκτός και αν αποδεικνύεται το αντίθετο. Έτσι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό ισχύει και για το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Και είναι φανερό ότι η κυβέρνηση το γνώριζε όταν πίεσε τους υπαλλήλους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους να παρουσιάσουν χαμηλότερο κόστος από εκείνο που στην πραγματικότητα προκαλεί η εφαρμογή του νομοσχεδίου. Πώς αλλιώς, όμως, θα συντηρηθεί ο «μύθος» της διαπραγμάτευσης στα «μαρμαρένια αλώνια», του πιο πολύτιμου απ' ό,τι φαίνεται κεφαλαίου της κυβέρνησης; Το έκαναν και οι προηγούμενοι και οι προπροηγούμενοι αλλά εκτός από αυτό έκαναν και άλλα. Και μέχρι σήμερα αυτή είναι η διαφορά τους από την κυβέρνηση Τσίπρα.