ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΜΥΘΟΣ 

«Το Πρόγραμμα απέτυχε και άρα δεν έπρεπε να το ακολουθήσουμε»

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Όσα αρνητικά κι αν είχε το Πρόγραμμα, δεν είχαμε καμία άλλη επιλογή. Όπως δεν είχε η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Κύπρος.

Ναι το Πρόγραμμα χρειάζεται συνεχείς αναθεωρήσεις, γιατί συγκεκριμένες παραδοχές του δεν επαληθεύτηκαν. Η ύφεση που υπήρχε ήδη στην Ελλάδα προ Μνημονίου έγινε πολύ μεγαλύτερη και από τα μεγέθη που προβλέπονταν. Η ανεργία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το Πρόγραμμα διέσωσε το Μάιο του 2010 την Ελλάδα από τα πολύ χειρότερα: τη βίαιη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ από το Μάιο του 2010. 

Γιατί το πραγματικό “λάθος” στη χώρα δεν ήταν το Πρόγραμμα του 2010 αλλά το “πάρτι” εις βάρος της χώρας μέχρι το 2009. Αυτό το πελατειακό “πάρτι” γονάτισε τη χώρα. Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα, αυτή ήταν η πραγματικά εγκληματική “συνταγή”. Αν δεν υπήρχε το “πάρτι” μέχρι το 2009, δεν θα χρειαζόμασταν καμία συνταγή σωτηρίας από τους εταίρους μας, καμία συνταγή Μνημονίου το 2010. 
Δεν αναιρεί το γεγονός ότι όλοι οι εταίροι μας πίστευαν στην αρχή ότι το Πρόγραμμα θα πετύχει τους στόχους του και επέμεναν στην πλήρη εφαρμογή του - δυστυχώς κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει τις αρνητικές συνέπειες που θα είχαν στο Πρόγραμμα (π.χ. για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μέσα στο 2011) εξωγενείς παράγοντες όπως η γαλλογερμανική συμφωνία της Deauville, που αποσταθεροποίησε και πάλι τις χρηματοπιστωτικές αγορές πάνω που η Ελλάδα κατέγραφε επιτυχίες και η προσφυγή στο Μηχανισμό της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.

Δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα βασικά δημοσιονομικά μεγέθη και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας έχουν βελτιωθεί ραγδαία τα τελευταία 3 χρόνια. Έχει μειωθεί κατά τα 2/3 ήδη το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που σε μεγάλο βαθμό αποδίδει το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Έχει στηριχθεί το τραπεζικό σύστημα, όχι με την έννοια της στήριξης των τραπεζιτών, αλλά των καταθέσεων, των χορηγήσεων, της ρευστότητας. Και βεβαίως έχουμε διανύσει τα δύο τρίτα της δημοσιονομικής προσαρμογής χάριν στις θυσίες του ελληνικού λαού και έχουμε ουσιαστικά μηδενίσει το πρωτογενές έλλειμμα των 24 δισ. ευρώ, που παραλάβαμε το 2009.
Για αυτό ακριβώς, ακόμα και σφοδροί κατήγοροι του πρώτου Μνημονίου και των αποτελεσμάτων του, σήμερα υποστηρίζουν κατηγορηματικά την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος "για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ" και διαφημίζουν τα αποτελέσματα της έως τώρα προσαρμογής.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Το πρόβλημα: Είμαστε μέσα σε ευρωπαϊκούς συσχετισμούς εξαιρετικά δύσκολους και εξαιρετικά συντηρητικούς.
Αλλά δεν υπάρχει καλύτερο πλαίσιο από το ευρωπαϊκό για τη χώρα μας και τον Έλληνα πολίτη. Αυτό, το συντηρητικό, που πρέπει να αγωνιστούμε με τους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες να το ανατραπεί.
Η κρατούσα ευρωπαϊκή πολιτική είναι αναμφίβολα μυωπική και εσφαλμένη. Είναι μια πολιτική τιμωρητικού χαρακτήρα σε σχέση με τις χώρες που δεν είχαν μειώσει τα ελλείμματά τους και δεν είχαν καταστήσει βιώσιμο το χρέος τους την περίοδο των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η υφιστάμενη ευρωπαϊκή πολιτική και αυτές είναι οι μόνες πηγές χρηματοδότησης του ελλείμματος και η μόνη ασφαλής πορεία βιωσιμότητας του χρέους.