Περί κουλτούρας γενικώς…

ΕΙΝΑΙ ένα αρχαίο να το πω, νεότερο ίσως, ή μήπως …λαϊκούρα του κερατά που λέει το εξής:

«Δάσκαλε που δίδασκες και …..» και …κάτι ακόμα που δεν το θυμάμαι… Έτσι, λοιπόν, κάποιος, συνώνυμο της …κουλτούρας, δεν αφήνει σκυλάδικο για σκυλάδικο που να μη το επισκεφτεί …απολαμβάνοντας τα …κουλτουριάρικα καψούρικα άσματα. Εντάξει, θα πάμε μια, θα πάμε δυο, θα πάμε τρείς, αλλά όταν το παρακάνουμε, τι γίνεται; Εκτός κι’ αν οι συχνές εκεί παρουσίες, είναι για …επιμόρφωση και, στη συνέχεια, μεταφορά των «νέων» καψουροτράγουδων στη νεότερη γενιά.!

Ή μήπως η προκείμενη περίπτωσή μας είναι σαν το γιατρό ο οποίος θυμώνει επειδή δεν κόβεις το τσιγάρο αλλά όσο είναι μαζί σου και σε εξετάζει, ανάβει το τσιγάρο του με τη  φωτιά του …προηγούμενου; Αν πάλι υπάρχει αυτή η εξάρτηση με το καψούρικο, μολόγατο τουλάχιστον στους κολλητούς και είμαι σίγουρος ότι θα το καταλάβουν.! ¨Εχουν ευαισθησίες σε τέτοια θέματα κι’ ας μη τους φαίνεται…

 Διότι «τους φίλους τους διαλέγουμε, γιαυτό δεν (πρέπει να) τους παιδεύουμε» κυρ-κουλτουριάριδες … Δεν μπορεί, δεν γίνεται και δεν πρέπει να είναι κάποιος και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, εντάξει;

Ελπίζω να μη χρειαστεί να επανέλθω με κάποιο συμπλήρωμα…