Γράμμα προς …ευγενικούς 01

Τι …χαμόγελο να σκάσουν οι αναγνώστες σου μωρέ;  Θα …ξεσκιστούν στα γέλια κι’ αν τυχόν βρεθούν την ώρα εκείνη στο δρόμο και πέσουν (από τα γέλια) στο χιόνι, πάπαλα οι άνθρωποι.! Δεν τους λυπάσαι καθόλου; Σάμπως πόσοι σού ’μειναν νομίζεις …

Αντιπαρέρχομαι το ότι ο «ομογενειακός τύπος» γράφεται με κεφαλαίο «Τ», διότι με μικρό υποδηλώνει κάτι «τύπους» σαν εμένα και σένα, μπαίνοντας στο ζουμί:

Και μόνο που, πίνοντας τον καφέ σου, «βρήκες μπροστά σου» την μια συγκεκριμένη «εφημεριδούλα» πάει να πει ότι όχι μόνο κυκλοφορεί αλλά βρίσκεται ΠΑΝΤΟΥ.!

Αυτό δεν τα λέει όλα; Και μάλιστα βρίσκεται παντού επί τριανταέξη (36) ΟΛΟΚΛΗΡΑ χρόνια.!!! Τυχαίο; Δεν νομίζω…

Τώρα το ότι δεν μπόρεσες –αν και έψαξες- να βρεις εκδότη και εταιρία, τι να κάνουμε; Ο κόσμος πάντως το ‘χει τούμπανο, γνωρίζει και (σε) ποιόν πλερώνει και ποιόν διαβάζει, μετά μανίας μάλιστα.!!!

Ας είχες πρώτα τη στερνή σου γνώση να παραμείνεις εδώ ώστε να είσαι κομμάτι της παροικίας, να συμμετάσχεις στην ζωή της, να προσφέρεις και να πάρεις απ’ αυτή… Εσύ προτίμησες το δεύτερο κι’ εξαφανίστηκες από προσώπου της για πάνω από είκοσι χρόνια, ώστε τώρα να ψάχνεις από την αρχή για ενημέρωση και αποκατάσταση… Την οποία μπορεί και να πετύχεις αν κάτσεις στ’ αυγά σου και κοιτάξεις τη δουλίτσα σου. Θυμάσαι τους πρώτους 4-5 μήνες κατά τους οποίους ήσουν «στραβογαλάς»; Δεν ασχολήθηκε ΚΑΝΕΝΑΣ μαζί σου. Και ακριβώς επειδή δεν σε ενόχλησε κανένας νόμισες ότι σε φοβήθηκαν κι’ άρχισες να τα βάζεις με ΟΛΟΥΣ.! Σε πείραξαν οι μεγάλες τιμές των 200 και 250 δολαρίων, με τις οποίες μας χρέωναν κάποιες εταιρείες για να παρακολουθήσουμε καλλιτεχνικές διοργανώσεις φτασμένων καλλιτεχνών ή σε ενόχλησε το γεγονός ότι μια εβδομαδιαία συνάδελφος, χρέωνε 600 ή 700 δολάρια σε συλλόγους, για την παρουσίαση των εκδηλώσεών τους.!! Πίστευες τότε ότι κάποιοι εκδότες θα τρέχουν ξοπίσω του κάθε συλλόγου για να καλύψουν την εκδήλωσή του, να γεμίσουν 2-3 σελίδες με φωτογραφίες τους, δίχως αμοιβή αλλά πλερώνοντας τα έξοδα από την τσέπη τους; Έτσι κάνεις εσύ τώρα, ή μήπως ήθελες να βγουν από τη μέση, ώστε να μονοπωλείς το είδος; Έφτασες ακόμα να (με) κατηγορήσεις ότι τρέχω και βγάζω φωτογραφίες, χωρίς να διαθέτω έντυπο, και μετά εκλιπαρώ για ένα κάποιο χαρτζιλίκι.! Έκρινες εξ’ ιδίων όπως αποδείχτηκε…

Τα επίλοιπα έρχονται…