Από πού πηγάζει το θράσος Σαμαρά;

Ούτε κουβέντα χθες ο Αντώνης Σαμαράς για το έγκλημα Καραμανλή.

Ούτε κουβέντα για τα δύο χρόνια που ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε πέσει στη φωτιά που άναψαν οι προηγούμενοι (και ο Σαμαράς) για να την περιορίσει, ο ίδιος ως «εμπνευστής του αντιμνημονιακού αγώνα», καθόταν απέξω και τους κατηγορούσε ότι ήταν στραβή η μάνικα.

Τα μόνα που έμειναν από τη χθεσινή ομιλία Σαμαρά είναι..

1. Ότι «Εμείς δεν είπαμε ποτέ λεφτά υπάρχουν». Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε να κάνουν τόσο αληθινές δηλώσεις όπως ο Παπανδρέου. Προτίμησαν λοιπόν το «λεφτά μοιράζουμε», είτε δισ. σε
κουμπάρους, κολλητούς, προσλήψεις από το παράθυρο και αμειβόμενες επιτροπές στο δημόσιο, είτε τριχίλιαρα σε κάθε πικραμένο το 2007, είτε 18 δισ. ισοδύναμα στο αντιμνημονιακό ακροατήριο.

2. Η θρασύτατη για ακόμη μία φορά αγωνία του να παρουσιάσει ως δικά του τα αποτελέσματα των επιλογών της κυβέρνησης Παπανδρέου, κυρίως στη μοναδική μείωση των ελλειμμάτων, τον περιορισμό του δημοσίου και της σπατάλης στο δημόσιο κοκ. Επιλογές που ο Σαμαράς μέχρι πριν δύο χρόνια έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτύχουν. Τώρα, τις παρουσιάζει ως δικές του και το διαλαλεί κιόλας.

Από πού πηγάζει το θράσος Σαμαρά;

Από την προφανή ανικανότητα του σημερινού ΠΑΣΟΚ να θέσει ελάχιστα όρια αξιοπρέπειας στη συγκυβέρνηση με την Πολιτική Άνοιξη. Και ακόμη χειρότερα, από την συνειδητή άρνηση της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και όσων Γρηγοράκων της έχουν απομείνει να υπερασπιστούν σθεναρά τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου – τις οποίες βέβαια πολεμούσαν με κάθε τρόπο εκ των έσω, ενώ δίνουν πραγματικό αγώνα υπερασπιζόμενοι την κυβέρνηση Σαμαρά, καταπίνοντας αμάσητα τα πάντα.