ΞΕΝΗ ΑΛΛΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Hell Bad News

POSTED BY TORONTO GREEKBLOGGERS

"Με ένα χαστούκι σου
ήρθα να σ' αγαπήσω
και στο εξής εγώ
στο πλάϊ σου να ζήσω
χτύπα σατράπη μου.."

Θα μου πεις τώρα εσύ που με διαβάζεις, τι με έπιασε και το έριξα στο παλιό λαϊκό. Είναι αλήθεια, πως με εμπνέουν κάποια πράγματα, π.χ. το τόσο ξύλο που πέφτει σε μια "γνωστή" παρέα.

Βασικά, εμείς οι μεγάλοι και έγκυροι δημοσιογράφοι, κάνουμε ένα πολύ επικίνδυνο επάγγελμα. Και λέμε επικίνδυνο, γιατί τρώμε πολύ ξύλο ρε παιδάκι μου.
Πάμε σε κάποιο μαγαζί στη Ντάνφορθ για παράδειγμα, και ο άλλος μας πατάει μια σφαλιάρα τόσο σβουριχτή και τόσο καλλιτεχνική, που συγκινούμαστε, και μας πιάνουν τα κλάματα. Βέβαια, μετά τον γλείφουμε ασταμάτητα, για να δείξουμε απ' τη μια στον κόσμο ότι και καλά δεν τρέχει τίποτα και πάλι φιλαράκια είμαστε, κι από την άλλη, μπας και μας λυπηθεί ο "καρπαζώνω άγρια άμα ακούω μαλακίες" και μας ξαναμιλήσει.

Από την άλλη πάλι, αν δεν μας δείρει κάποιος αγανακτισμένος, δερνόμαστε κι αναμεταξύ μας, δεν έχουμε ενδοιασμούς εμείς. Γενικά, βαράμε ο ένας τον άλλο στην πρώτη ευκαιρία, και ξαναβάζουμε τα κλάματα στο γραφείο του εισαγγελέα για να μη μας κλείσει στη μπουζού.. με κατάλαβες; Φωνάζουμε κατόπιν και κανέναν υπουργό να μας σώσει για δέκατη πέμπτη φορά, για να 'χει και λίγο σασπένς η υπόθεση. Πάλι καλά που δεν έχουμε λογαριασμό στο Twitter, να γελάει μαζί μας η υφήλιος.

Πολλές φορές, και για διάφορους λόγους, απολύουμε όλο το προσωπικό μας εν ριπή οφθαλμού, και μάλιστα χωρίς να το πληρώσουμε.. Άμα τελείωσαν τα φράγκα, και άμα μας πήρανε χαμπάρι και δεν μας αφήνουν π.χ. να τους δαγκώσουμε τα κοιμισμένα γελάδια που ξύπνησαν, από που θα βρούμε να πληρώσουμε; Και στο κάτω κάτω, τιμή τους που εργάζονται στα γραφεία μας. Αντί να μας πληρώνουν που τους προβάλλουμε, ζητάνε και λεφτά από πάνω; Λίγη τσίπα κυρίες και κύριοι δεν θα σας έβλαπτε που ζητάτε και λεφτά σαν ζήτουλες. Πού είναι ο πατριωτισμός σας ρε;

Υπάρχει όμως και το ρητό, που λέει "ουδέν κακόν αμιγές καλού". Τουτέστιν, μπορεί να τρώμε ξύλο, μα όταν δέρνουμε γυναίκες, μας ερωτεύονται. Από τη μια μας πάνε στον εισαγγελέα, κι από την άλλη αποσύρουν τη μήνυση και διώχνουν και τον Ρούντολφ.
(Αυτό το χτικιάρικο, μάλλον θα πρέπει να ήταν εμπόδιο κάπου και το ξεφορτώθηκαν. Ρε δεν μου το βγάζεις εμένα από το μυαλό, ότι την έφαγε ζεστή την φρατζόλα του..)

Πάντως, εάν δεν είσαστε μεγαλοπαραγωγοί, η τίποτε μεγαλοεκδότες-μεγαλοδημοσιοκάφροι όπως εμείς, μην τολμήσετε και δείρετε γυναίκα. Αυτά είναι σπορ για νταήδες σαν εμάς. Εσείς τις γυναίκες να τις σέβεστε και να τις αγαπάτε. Όταν κι άμα ποτέ γίνετε σαν κι εμάς, τότε δικαιούστε να ρίξετε ένα μπερντάκι στο τσόκαρο που θα σας τη βγει.
Και προσοχή στην ούγια: Να είναι ξανθιά!

Εγώ για παράδειγμα με την δικιά μου ξανθιά, είμαστε σαν το λαϊκό ρητό, βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ. Μα τέτοια ομοιότης.. Φτου μας!
Μάλλον, φτύστε μας εσείς καλύτερα, γιατί εμείς, μας φτύνουμε αλλά... δεν μας πετυχαίνουμε. Ούτε και το σάλιο μας ρε συ δεν μας θέλει.. Κάνει κάτι περίεργα ζικ-ζακ και πέφτει πιο πέρα..
Αϊ σιχτίρ..

Πάντως έρχονται γεγονότα σύντομα, που... Θα γελάσει και το παρδαλό αρκουδάκι..
TGB