Έφυγε από τη ζωή ο ομογενής φυσικομαθηματικός Χρήστος Δήμας…

Έφυγε από τη ζωή ο γνωστός ομογενής μας, εκπαιδευτικός, Χρήστος Δήμας.!

Για το έργο του και την προσφορά του στην καναδική και ομογενειακή ζωή του , παραθέτουμε τον Ύστατο αποχαιρετισμό, από τον συνάδελφό του και συνεργάτη εκπαιδευτικό, τον κ Σπύρο Βολονάκη:

 

ΥΣΤΑΤΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΔΗΜΑ

Τιμούμε σήμερα τον αγαπημένο και αξιόλογο δάσκαλο τον Χρήστο Δήμα. Δύσκολος αυτός ο αποχαιρετισμός. Τι να πρωτοθυμηθώ. Είναι τόσα πολλά αυτά που συνωστίζονται στη μνήμη. Ο Χρήστος, πρόσφερε τη ζωή του στην οικογένεια, την ελληνική πολιτισμική μας παράδοση και κληρονομιά, την καναδική και ελληνόφωνη εκπαίδευση και τη συγγραφή δοκιμίων.

Δοτικός, δραστήριος, χαμογελαστός, χαρισματικός, ενθουσιώδης και διανοούμενος, γεμάτος ενέργεια και αγάπη για τον νέο και τον άνθρωπο. Η καθαρότητα της σκέψης και η αποτελεσματικότητα κάθε ενέργειάς του αποτελούν σημεία αναφοράς διαχρονικά στις συζητήσεις που είχαμε μαζί.

Είχε το χάρισμα, αυτή τη μαγική δύναμη να μεταμορφώνει σε κάτι σημαντικό ό,τι άγγιζε. Πάνω απ’ όλα άγγιξε ανθρώπους, τους ενέπνεε, τους διαμόρφωνε χωρίς να επιδιώκει ποτέ να δημιουργεί ομοιώματά του. Ήθελε με όλους να συνομιλεί. Ήταν ανυποχώρητος σε θέματα αρχών.

Ηταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος με εκπλήσσουσα οξύνοια και οξυδέρκεια και με ανεπτυγμένο το αίσθημα της συναλληλίας και της συναντίληψης απολαύοντας εκ του λόγου τούτου της ξεχωριστής αγάπης και εκτίμησης της ευρύτερης κοινότητας.

Το διδακτικό του χάρισμα εκπήγαζε και εκδηλωνόταν πρωτίστως με την αγάπη και την εμπιστοσύνη που πρόσφερε ανεπιφύλακτα σε όποιον τον πλησίαζε. Και το κυριότερο, έδινε στους μαθητές του και στους συνεργάτες του αυτοπεποίθηση, δύναμη πρωτοβουλίας και αγάπη. Η συνεισφορά του ήταν ουσιαστική, θετική και πάντα εποικοδομητική.

Ήταν ανθρώπινος, ουσιαστικός, ειλικρινής, βαθιά συνειδητοποιημένος με τις εμπειρίες και τις ευαισθησίες του και άμεσος σε όλες του τις εκδηλώσεις.

Χρήστο, θα είσαι πάντα παρών μέσα σε όσους σε γνώρισαν και είχαν την τύχη να μοιραστούν μαζί σου στιγμές δημιουργίας, διαλόγου, ακόμη και απλές ανθρώπινες στιγμές επικοινωνίας.

Θα είσαι πάντα κοντά μας, μέσα μας, παρών, ως δάσκαλος, διευθυντής και συνάδελφος. Σε αποχαιρετούμε με σεβασμό, με αγάπη, με ευγνωμοσύνη για ό,τι πρόσφερες στην καναδική και ελληνόφωνη εκπαίδευση!

I wish to add an Ojibway meditation by Richard Wagamese, which I hope will give all of us some comfort:

MISSING SOMEONE IS feeling a piece of your heart gone astray. Sure, it keeps beating, and sure, you keep breathing, but there’s a gap in the rhythm of it, and in the rhythm of the everyday things around you. But you still move and that’s the critical thing. Because missing someone doesn’t mean things grind to a halt. Instead, it means you move out of gratitude for the gift of their presence in your life. You move to keep experiencing, to keep confronting life head-on, so that your return allows you to reunite with them as more human, more alive, more real.

Αιωνία του η μνήμη!

Memory eternal!