Μόλις αποχώρησαν ο εικονολήπτης και ο φωτογράφος του Μεγάρου Μαξίμου, ο Γιώργος Παπανδρέου μισοαστεία-μισοσοβαρά φέρεται ειπών στον Αλέξη Τσίπρα: «Εδώ που είσαι ήμουνα. Τη συνέχεια την ξέρεις, δεν στη λέω…».
Ο νυν πρωθυπουργός το προσπέρασε με ένα αμήχανο χαμόγελο και προχώρησε παρακάτω: «Βρε Γιώργο, αυτοί θέλουν να μας γ…….Είχε δίκιο ο Βενιζέλος».
Ο πρώην συγκρατήθηκε, δεν του είπε αυτό που σκεφτόταν(«Ο Βενιζέλος δεν έχει ποτέ δίκιο»!) και πήγε την κουβέντα παρακάτω: «Εγώ χρειάστηκα έξι μήνες, εσύ το κατάλαβες στους δυόμισι. Πας καλύτερα…».
Οι διάλογοι είναι, φυσικά, φανταστικοί, αν τους πάρουμε mot a mot, που λένε οι Γάλλοι. Επί της ουσίας, όμως;
Μπορεί ο Γιώργος να είδε τη χτεσινή συνάντηση ως μια ευκαιρία να βγει από την μετεκλογική αφάνεια στην οποία τον καταδίκασε το εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί ο Αλέξης να του δικαιολογήθηκε για την Εξεταστική Επιτροπή, που θα ψάξει από τη δική του πρωθυπουργική περίοδο και μετά («έχω τον Καμμένο που φωνάζει, αλλά ξέρεις από Εξεταστικές, για ντόρο είναι…»), αλλά από τη χτεσινή συνάντηση ο Τσίπρας μπορεί να βγει ωφελημένος.
Τρεις δρόμοι ανοίγονται μπροστά του:
1. Ο καραμανλικός: Τώρα που τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν, βρίσκει ένα τρόπο να στρίψει. Όπως ο Καραμανλής το 2009. Δεν πήρε κανένα μέτρο και έστριψε δια των εκλογών. Ούτε ο Τσίπρας έχει πάρει κανένα μέτρο και έχει κι άλλους τρόπους (δημοψήφισμα κ.α). Πού θα τον βγάλουν; Αδηλον.
2. Ο παπανδρεϊκός: Τα φορτώνεται όλα ως το τέλος, πιστεύοντας ότι θα τα βγάλει πέρα μόνος του. Όπως και ο Γιώργος το 2009-2010. Ετσι πίστευε κι εκείνος. Θα του τα είπε κι από κοντά. Η κατάληξη είναι γνωστή.
3. Ο τρίτος δρόμος. Πώς είναι; Με τριβόλους και παγίδες σίγουρα. Πολιτικά, κάτι μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου. Πού οδηγεί; Το ίδιο άγνωστο. Τι να λέμε θεωρητικά; Πρέπει να τον πάρεις, να τον βαδίσεις και θα δεις. Ανάλογα με τα λεφτά που θα χρειάζεσαι τον Ιούνιο, με αυτά που θα ζητάει ο Σόιμπλε, με αυτά που θα είσαι εσύ διατεθειμένος-και θα μπορείς, δηλαδή θα σε αφήνουν οι δικοί σου- να υπογράψεις.
Εμείς λέμε για τρεις δρόμους, άντε να είναι ένας-δύο. Πάντως, σίγουρα δεν είναι πολλοί οι δρόμοι, ούτε «όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει». Αυτά είναι μόνο για τα άσματα.
Ο Τσίπρας θα πρέπει να το κατάλαβε και χτες με όσα άκουσε από τον Παπανδρέου. Αν δεν έγινε έτσι, τότε σε λίγο ο ίδιος θα ψάχνει τον Καμμένο, εκείνος τον Κουίκ, ο Βούτσης τον Πανούση και όλοι μαζί τον Βαρουφάκη. Και ζωή σε λόγου μας.
Ο πρώην συγκρατήθηκε, δεν του είπε αυτό που σκεφτόταν(«Ο Βενιζέλος δεν έχει ποτέ δίκιο»!) και πήγε την κουβέντα παρακάτω: «Εγώ χρειάστηκα έξι μήνες, εσύ το κατάλαβες στους δυόμισι. Πας καλύτερα…».
Οι διάλογοι είναι, φυσικά, φανταστικοί, αν τους πάρουμε mot a mot, που λένε οι Γάλλοι. Επί της ουσίας, όμως;
Μπορεί ο Γιώργος να είδε τη χτεσινή συνάντηση ως μια ευκαιρία να βγει από την μετεκλογική αφάνεια στην οποία τον καταδίκασε το εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί ο Αλέξης να του δικαιολογήθηκε για την Εξεταστική Επιτροπή, που θα ψάξει από τη δική του πρωθυπουργική περίοδο και μετά («έχω τον Καμμένο που φωνάζει, αλλά ξέρεις από Εξεταστικές, για ντόρο είναι…»), αλλά από τη χτεσινή συνάντηση ο Τσίπρας μπορεί να βγει ωφελημένος.
Τρεις δρόμοι ανοίγονται μπροστά του:
1. Ο καραμανλικός: Τώρα που τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν, βρίσκει ένα τρόπο να στρίψει. Όπως ο Καραμανλής το 2009. Δεν πήρε κανένα μέτρο και έστριψε δια των εκλογών. Ούτε ο Τσίπρας έχει πάρει κανένα μέτρο και έχει κι άλλους τρόπους (δημοψήφισμα κ.α). Πού θα τον βγάλουν; Αδηλον.
2. Ο παπανδρεϊκός: Τα φορτώνεται όλα ως το τέλος, πιστεύοντας ότι θα τα βγάλει πέρα μόνος του. Όπως και ο Γιώργος το 2009-2010. Ετσι πίστευε κι εκείνος. Θα του τα είπε κι από κοντά. Η κατάληξη είναι γνωστή.
3. Ο τρίτος δρόμος. Πώς είναι; Με τριβόλους και παγίδες σίγουρα. Πολιτικά, κάτι μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου. Πού οδηγεί; Το ίδιο άγνωστο. Τι να λέμε θεωρητικά; Πρέπει να τον πάρεις, να τον βαδίσεις και θα δεις. Ανάλογα με τα λεφτά που θα χρειάζεσαι τον Ιούνιο, με αυτά που θα ζητάει ο Σόιμπλε, με αυτά που θα είσαι εσύ διατεθειμένος-και θα μπορείς, δηλαδή θα σε αφήνουν οι δικοί σου- να υπογράψεις.
Εμείς λέμε για τρεις δρόμους, άντε να είναι ένας-δύο. Πάντως, σίγουρα δεν είναι πολλοί οι δρόμοι, ούτε «όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει». Αυτά είναι μόνο για τα άσματα.
Ο Τσίπρας θα πρέπει να το κατάλαβε και χτες με όσα άκουσε από τον Παπανδρέου. Αν δεν έγινε έτσι, τότε σε λίγο ο ίδιος θα ψάχνει τον Καμμένο, εκείνος τον Κουίκ, ο Βούτσης τον Πανούση και όλοι μαζί τον Βαρουφάκη. Και ζωή σε λόγου μας.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
No comments:
Post a Comment