Κι' όμως πονάει...

Διάβασα στο Twitter ένα "τιτίβισμα" ενός φίλου, και μου έκανε εντύπωση, πως κατάφερε μέσα σε λίγες μόνο λέξεις, να περιγράψει την απογοήτευση που πολύ συχνά αισθανόμαστε από ανθρώπους που θεωρούμε φίλους, από ανθρώπους που αγαπάμε, από ανθρώπους, που νοιαζόμαστε, και θεωρούσαμε δεδομένο πως μας νοιάζονταν κι εκείνοι.

Θα το γράψω όχι ατόφιο, όπως το έγραψε ο φίλος, μα με δικά μου λόγια, γιατί θέλω να εκφράσω, την δική μου απογοήτευση.


"Το χειρότερο δεν είναι τα βαριά λόγια των "εχθρών" μου, που είναι λίγο πολύ αναμενόμενα, άλλα η σιωπή και η απουσία των φίλων μου, που ενώ τα ακούν ..λείπουν ".

Το να σε κατηγορούν οι εχθροί σου, είναι κάτι το συνηθισμένο. Σ' αυτές όμως τις περιστάσεις, περιμένεις από εκείνους που θεωρείς φίλους, να σε υπερασπιστούν, να πάρουν θέση, να σου αναπτερώσουν το ηθικό σου που δέχεται άδικη επίθεση, να πουν δυό λόγια βρε αδερφέ.


Και όταν βλέπεις να αποστασιοποιούνται, είτε γιατί προστατεύουν κάποια συμφέροντα, είτε από φόβο, είτε από αδιαφορία, τότε πληγώνεσαι.
Κάποιοι θα μου πουν πως τα παραλέω, κάποιοι θα με πουν γκρινιάρη..
Κι εγώ θα τους πω, "κι όμως ..πονάει!"
TGB
Toronto Greek Bloggers στο Toronto Greek Bloggers