Κάποτε στην Αννίτα Πάνια, έβγαινε κι ένας "Θανάσης", που έλεγε ένα τραγούδι, "Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι". Πάταγος, επιτυχία λέμε!!
Εδώ και δύο περίπου χρόνια, μαστίζει την ελληνική παροικία του Τορόντο, ένας άλλος σχιζοφρενής "δολοφόνος", επίσης Θανάσης". Τυχαίο; Δε νομίζω! (Εγώ σας το λέω. Κάτι έχει το όνομα, δε μπορεί). Μόνο που αυτός κρατάει μολύβι. Τούτος εδώ, την είδε δημοσιογράφος.
Τον αποκαλούμε "δολοφόνο", όχι πως σκότωσε άνθρωπο, για όνομα τσι Παναγιάς, μα, για αρκετούς άλλους λόγους. Ορίστε μερικοί.
Δολοφόνησε ως τώρα:
Η ελευθερία του λόγου, είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Η ελευθερία του Τύπου το ίδιο. Αποτελεί δικαίωμα κάθε Μέσου Μαζικής Ενημέρωσης, κι όχι μιας μόνο εφημερίδας. Κάποιος δεν το κατάλαβε μάλλον. Θα το καταλάβει σύντομα, θέλει δε θέλει.
Ένας επαγγελματίας, μορφωμένος, εξειδικευμένος, έχων σώας τας φρένας, και πάνω απ' όλα έμπειρος δημοσιογράφος, το πρώτο πράγμα που μαθαίνει, είναι να αποφεύγει να γράφει αρλούμπες, στρακαστρούκες και αναλήθειες. Την σήμερον αγαπητοί μου, οι μηνύσεις πέφτουν σύννεφο για ψύλλου πήδημα. Διαβάζοντας τις αναληθείς στρακαστρουκοειδείς αρλούμπες της εν λόγω εφημερίδας (νομίζουν πως είναι), καταλαβαίνουμε αμέσως, πως, όχι μόνο οι συντάκτες της δεν είναι επαγγελματίες, μα και ο ίδιος ο εκδότης, είναι άσχετος και παντελώς ανίδεος, και του τι γράφουν, και του τι συνεπάγονται όσα γράφουν. Διότι, δεν παίρνεις ένα άσχετο πλάσμα, και το πλασάρεις ως υπεύθυνη τύπου, αφήνοντάς το να γράφει ότι του κατέβη, διότι μετά, και σύντομα μάλιστα, το κλείνεις το μαγαζάκι και μετανιώνεις την ώρα που την προσέλαβες. Όταν την έπαιρνες στη δούλεψή σου, το μυαλό που το είχες; Καλά, άσε. Μη μιλάμε για μυαλό. Συγνώμη, βλακεία είπα.
Θυμάμαι σ' ένα του άρθρο δε, για τον Νίκο Ράμμο, που έγραφε κάτι για "πλακωτό" (στο φινάλε ο Ράμμος είναι 50 χρονών, δεν είναι 65φεύγα). Εμάς πάντως τα αφτιά μας κάτω στα μαγαζιά της Ντάνφορθ, για άλλα "πλακωτά άκουσαν", και συνεχίζουν να ακούνε πολλά ακόμα γαργαλιστικά. Αυτό σημαίνει πως δεν έχετε πολλούς και καλούς φίλους, αλλά μάλλον ρουφιάνους, που μας πλησιάζουν και μας τα λένε, και που τους ευχαριστούμε θερμά για την αγάπη τους δηλαδή..
Για κάτι πλακωτά παραδείγματος χάριν, σε κάτι γραφεία του δευτέρου ορόφου άκουσαν, όπως και για κάτι πλακωτά σε ξενοδοχεία του Μόντρεαλ άκουσαν. Ντροπή βρε! Ντροπή!! Μα τι κακός κόσμος. Είναι δυνατόν; Μπροστά ήταν και έβλεπαν; Γαϊδουριά! Ε, μα επί τέλους!
Να! Ορίστε πως γίνονται οι παρεξηγήσεις.
Όντως, ότι σπέρνει κανείς, αυτό θερίζει.
Μόνο που, θερίζει πολύ μεγαλύτερα σπαρτά, απ' όσο το μέγεθος που είχαν οι σπόροι όταν τους έσπειρε. Και επειδή έσπειρε ανέμους, ας θερίσει τώρα και τις θύελλες.
Έρχονται!
Εδώ και δύο περίπου χρόνια, μαστίζει την ελληνική παροικία του Τορόντο, ένας άλλος σχιζοφρενής "δολοφόνος", επίσης Θανάσης". Τυχαίο; Δε νομίζω! (Εγώ σας το λέω. Κάτι έχει το όνομα, δε μπορεί). Μόνο που αυτός κρατάει μολύβι. Τούτος εδώ, την είδε δημοσιογράφος.
Τον αποκαλούμε "δολοφόνο", όχι πως σκότωσε άνθρωπο, για όνομα τσι Παναγιάς, μα, για αρκετούς άλλους λόγους. Ορίστε μερικοί.
Δολοφόνησε ως τώρα:
Ένας επαγγελματίας, μορφωμένος, εξειδικευμένος, έχων σώας τας φρένας, και πάνω απ' όλα έμπειρος δημοσιογράφος, το πρώτο πράγμα που μαθαίνει, είναι να αποφεύγει να γράφει αρλούμπες, στρακαστρούκες και αναλήθειες. Την σήμερον αγαπητοί μου, οι μηνύσεις πέφτουν σύννεφο για ψύλλου πήδημα. Διαβάζοντας τις αναληθείς στρακαστρουκοειδείς αρλούμπες της εν λόγω εφημερίδας (νομίζουν πως είναι), καταλαβαίνουμε αμέσως, πως, όχι μόνο οι συντάκτες της δεν είναι επαγγελματίες, μα και ο ίδιος ο εκδότης, είναι άσχετος και παντελώς ανίδεος, και του τι γράφουν, και του τι συνεπάγονται όσα γράφουν. Διότι, δεν παίρνεις ένα άσχετο πλάσμα, και το πλασάρεις ως υπεύθυνη τύπου, αφήνοντάς το να γράφει ότι του κατέβη, διότι μετά, και σύντομα μάλιστα, το κλείνεις το μαγαζάκι και μετανιώνεις την ώρα που την προσέλαβες. Όταν την έπαιρνες στη δούλεψή σου, το μυαλό που το είχες; Καλά, άσε. Μη μιλάμε για μυαλό. Συγνώμη, βλακεία είπα.
Θυμάμαι σ' ένα του άρθρο δε, για τον Νίκο Ράμμο, που έγραφε κάτι για "πλακωτό" (στο φινάλε ο Ράμμος είναι 50 χρονών, δεν είναι 65φεύγα). Εμάς πάντως τα αφτιά μας κάτω στα μαγαζιά της Ντάνφορθ, για άλλα "πλακωτά άκουσαν", και συνεχίζουν να ακούνε πολλά ακόμα γαργαλιστικά. Αυτό σημαίνει πως δεν έχετε πολλούς και καλούς φίλους, αλλά μάλλον ρουφιάνους, που μας πλησιάζουν και μας τα λένε, και που τους ευχαριστούμε θερμά για την αγάπη τους δηλαδή..
Για κάτι πλακωτά παραδείγματος χάριν, σε κάτι γραφεία του δευτέρου ορόφου άκουσαν, όπως και για κάτι πλακωτά σε ξενοδοχεία του Μόντρεαλ άκουσαν. Ντροπή βρε! Ντροπή!! Μα τι κακός κόσμος. Είναι δυνατόν; Μπροστά ήταν και έβλεπαν; Γαϊδουριά! Ε, μα επί τέλους!
Να! Ορίστε πως γίνονται οι παρεξηγήσεις.
Όντως, ότι σπέρνει κανείς, αυτό θερίζει.
Μόνο που, θερίζει πολύ μεγαλύτερα σπαρτά, απ' όσο το μέγεθος που είχαν οι σπόροι όταν τους έσπειρε. Και επειδή έσπειρε ανέμους, ας θερίσει τώρα και τις θύελλες.
Έρχονται!
Ο δαίμων του τυπογραφείου; Δολοφόνος, κι όχι "δολογόνος" αγαπητέ συνάδελφε :)
ReplyDeleteΕυχαριστούμε θερμά για την τιμή να αναδημοσιεύσεις κείμενο του Blog μας.
TGB