Συνεχίζει τις αλητήριες ερωτήσεις του ο κ. Μανίκης… Πόσο μπορεί ν’ αντέξει κάποιος;

 Αν ήταν η ζήλεια ...ψώρα.! Διακδικεί τους προς Σωτήριο τίτλους μας, για πάρτη του, ο κ. Μανίκης… (;)

Διαβάζοντας το 14^ο κατά σειρά …πόνημα του κ. Μανίκη, στο ΒΗΜΑ, διαπιστώνει -έστω και αργά – καποιος, ότι ο κ. Μανίκης έχει απόλυτο δίκιο όταν, επί τόσο καιρό τώρα, διαμαρτύρεται κατηγορόντας μας ότι άδικα αποκαλούμε τον Αρχιεπίσκοπο Καναδά και «πάσας εσκιμώας περιφέρειας», πρώην μοντρεαλήτη , αλιτήριο και κάποια άλλα κοσμιτικά που δεν έρχονραι πρόχειρα στη μνήμη μας.

Και βέβαια, ο λόγος είναι , όπως πολλοί -σωστά- αντιληφθήκατε και κάποιοι μου το επισημάνατε, , το ότι διεκδικεί για πάρτη του , για την αφεντια του δλδ, όλους αυτούς τους τίτλους. Για το λόγο αυτό συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, μέσα στα ατέλειωτα σεντόνια που δημοσιεύει, μπουρδοκλώνοντας τους αναγνώστες του, ώστε να πετύχει άφεση αμαρτιών με τις ευχές του αλητήριου πνευματικού πατέρα του κ.κ.κ.κ. Σωτηρίου του ΜΕγάλου.!

Στο συμπέρασμα τούτο καταλίξαμε ύστερα από τις επισημάνσεις κάποιων αναγνωστών μας οι οποίοι, δείχνει να, ξέρουν καλύτερα από μας τα του κ. Μανίκη και την πολιτεία του και οι οποίοι μας ρωτούν:

Γιατί ο κ. Μανίκης ενώ αναφέρεται στις των Ελλήνων Κοινότητες στο εξωτερικό, όταν τα κάνει …λιανά, μιλάει και αναλύει ΜΟΝΟ τα των κοινοτήτων Μόντρεαλ και Τορόντο; Και μάλιστα, μόλις πριν από λίγο …ανακάλυψε αυτή του Τορόντο.!!! Μήπως ελέω Σωτηράκη;

Γιατί δεν λέει κουβέντα για τις 250 κοινότητες των Ελλήνων της Γερμανίας ας πούμε και τις τόσες άλλες ανα τον κόσμο; Για να σας δούμε, τώρα, κ. Μανίκη, πώς θα νοιώσετε και ποια θα είναι η συμπεριφορά του Σωτήριου απέναντί σου, μετά την …κλοπή όλων των τίτλων του;

Και τώρα, διαβάστε ό,σοι έχετε…κουράγιο, κότσια, τσαγανό ή έστω …πλήξη, ολόκληρο το δημοσίευμα του κ. Μανίκη και σιγά σιγά τα ξαναλέμε, για να περνάει η ώρα…

 

«Tί τέλος πάντων είναι των Ελλήνων οι Κοινότητες στο εξωτερικό;»

«Πώς φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα;» και «πού πήγαν τα χρήματα;»

 

14^ον 

  Σύμφωνα με τα μηνύματα που λαβαίνω, είναι πολλοί εκείνοι, οι οποίοι με μεγάλο ενδιαφέρον περιμένουν να δουν και άλλες, εν πολλοίς άγνωστες «συμπτωματικές συμπτώσεις» μεταξύ των Ελληνικών Κοινοτήτων του Μοντρεάλ και του Τορόντο. Πρόκειται για συμπτώσεις που ομολογώ, μου ήταν παντελώς άγνωστες και όλως συμπτωματικά εντόπισα και επί εβδομάδες τώρα παρουσιάζω. Όμως εκτός αυτών των συμπτώσεων, μετ’ επιτάσεως υποβάλλω το θεωρητικό ερώτημα: 

«Tί τέλος πάντων είναι των Ελλήνων οι Κοινότητες στο εξωτερικό;» 

σε αυτό προσθέτω και τα αλληλένδετα οικονομικής φύσεως ερωτήματα: 

«Πώς έφτασαν οι δύο Κοινότητες στα σημερινά αδιέξοδα;» και τέλος «πού πήγαν τα χρήματα;»

Φρονώ, ότι προκειμένου να απαντηθεί το θεωρητικό ερώτημά μου, θα έπρεπε προ πολλού, ή μάλλον εξ αρχής της δημιουργίας των Ελληνικών Κοινοτήτων του εξωτερικού, να είχε γίνει ένας διάλογος, στον οποίο καλοπροαίρετα πέρα του θεσμού των Κληρικολαϊκών,  θα έπρεπε να είχαν συμμετάσχει, οι εκπρόσωποι των δύο φορέων που είναι:

*Η κατά καιρούς εν Καναδά διοικούσα εκκλησία (νύν Αρχιεπισκοπή), και

 *Οι κατά καιρούς διοικούντες τις Κοινότητες. 

Οι δύο αυτοί φορείς, εξ ορισμού ιδρύθηκαν για να υπηρετούν τους Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς του Καναδά, ασχέτως αν για καθαρά πρακτικούς λόγους αποτελούν δύο ξεχωριστές νομικές οντότητες. Επαναλαμβάνω. Εξ ορισμού ιδρύθηκαν, για να υπηρετούν τους Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς του Καναδά. Αλλωστε και οι κατά καιρούς εκπρόσωποί τους, αυτούς δηλαδή τους Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς διατείνονται ότι υπηρετούν. Επομένως μέσω ενός καλόπιστου διαλόγου των εκπροσώπων των δύο αυτών φορέων, θα έπρεπε να είχαν οριοθετηθεί τα μεταξύ τους όρια προσφοράς υπηρεσιών προς τους Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς.

Είναι οξύμωρο οι δύο αυτοί φορείς να συγκρούονται, και συχνά πέρα των άλλων, να προσφεύγουν στα δικαστήρια και να σπαταλούν χρήματα που συγκεντρώνονται από αυτούς που πρέπει να υπηρετούν και τους οποίους ουδέποτε ρωτούν να μάθουν τις επ’ αυτών απόψεις τους, που σίγουρα συνοψίζονται σε μία: «Βρέστε τα, μην μαλώνετε, μην πάτε στα δικαστήρια, γιατί όλα αυτά διώχνουν όχι μόνο τους νέους αλλά και εμάς, που επί τέλους δεν θέλουμε να ερίζετε μεταξύ για το ποίος από εσάς θα μας πρωτο-υπηρετήσει!!!»  

Φυσικά αυτοί οι «υπηρετούμενοι» δηλαδή οι Ελληνες Ορθοδόξοι Χριστιανοί, πέρα από του να καλούνται να ενισχύσουν οικονομικά και ηθικά αυτούς τους δύο φορείς, αγνοούν τους λόγους για τους οποίους, προκειμένου να τους προστατεύσουν «κόπτονται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους.» 

 Η συζήτηση περί οριοθέτησης αρμοδιοτήτων μπορεί να φαίνεται πολύπλοκη, αλλά γίνεται πολύ απλή όταν πραγματικά οι δύο φορείς θέλουν να κάνουν αυτό που λένε: δηλαδή να υπηρετήσουν, (δίνω ιδιαίτερη έμφαση στο υπηρετήσουν), τα ίδια άτομα από διαφορετική, αλλά παρόμοια σκοπιά.

Θα υπενθυμίσω ότι επ’ αυτού υπάρχει εύκολη λύση. Αρκεί να κατανοήσουμε τα λόγια του Σωτήρος Χριστού, αυτού, τού από τις μεταξύ μας σχέσεις μεγάλου απόντα, και να τα εφαρμόσουμε. Αλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για υπηρεσία Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών και όπως και να το κάνουμε τα λόγια του Χριστού μας δεν πρέπει να αγνοούνται. Επί του προκειμένου είχε τονίσει στους μαθητές του που ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες:  «Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Μρ. 9, 35).

Επ’ αυτού του θέματος θα επανέλθω επειδή πιστεύω ότι όπου μεταξύ δύο υπάρχουν συγκρούσεις και οι δύο έχουν μερίδιο ευθυνών. 

Και όπου υπάρχουν διαφορές, όταν υπάρχει καλή θέληση, όλες λύνονται.

 

Εστω και τώρα: Επιβάλλεται διάλογος για την οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων

 

Αυτή η οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων, πιστεύω ότι θα έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Όμως και τώρα δεν είναι αργά, αρκεί να γίνει με καλή θέληση και να λαμβάνονται υπ’οψη οι καταστάσεις που συνεχώς αλλάζουν.

 Κοιτάζοντας τις αντιπαραθέσεις από εφημερίδες του παρελθόντος, μπορώ να πω ότι οι κατά καιρούς διοικούντες τις Κοινότητες (τουλάχιστον του Μοντρεάλ και του Τορόντο) είχαν πάντα μια επιθετική κατά του νυν Αρχιεπισκόπου στάση. Αυτή κατά κανόνα εκδηλωνόταν άλλοτε περικόπτοντας τα δικαιώματα που έπρεπε να καταβάλλουν οι Ιεροί Ναοί προς την Αρχιεπισκοπή, άλλοτε περικόπτοντας τους μισθούς των ιερέων και άλλοτε περικόπτοντας τις δραστηριότητες των Φιλοπτώχων.

 Η ανταπάντηση από την Αρχιεπισκοπή ήταν η θέσπιση του μέτρου τής κατ’ ευθείαν είσπραξης των χρημάτων που έπρεπε να καταβάλλουν όσοι τελούσαν τα ιερά μυστήρια των βαπτίσεων και των γάμων. Σε αυτά προστέθηκαν αργότερα και τα δικαιώματα επί των κηδειών. Αυτά καλούνταν να τα καταβάλλουν εκείνοι που έθαβαν τα προσφιλή τους πρόσωπα.

Συχνά, γύρω από αυτού του είδους τις εισπράξεις επί δικαιωμάτων, που ας μην ξεχνάμε προορίζονταν προς εκείνους που διαφεντεύοντάς τες είχαν αναλάβει εθελοντικά να υπηρετούν  τους Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς,  δημιουργούνταν σκηνές απείρου προσβολής και ντροπής.

 

Απουσιάζει η διαφάνεια

  

 Όμως σαν να μην έφταναν αυτές οι διαφορές, διαφορές διοικητικής κυρίως μορφής, ας πούμε και στους δύο φορείς, την εν Καναδά διοικούσα εκκλησία (νύν Αρχιεπισκοπή), και τις κατά καιρούς διοικούντες τις Κοινότητες,  η χρήση των οικονομικών τους κάθε άλλο παρά ικανοποιητική και σχετιζόμενη με την διαφάνεια  είναι.

Στο σημείο αυτό, θέλω να τονίσω ότι έλλειψη διαφάνειας παρατηρείται και στις άλλες Κοινότητες, αυτές στις οποίες ισχύουν οι ομοιόμορφοι κανονισμοί της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, επί των οποίων θα αφιερώσω προσεχώς ιδιαίτερο κεφάλαιο. Σε αυτές όμως επικρατεί κάποιο διαφορετικό πνεύμα και συχνά οι καταγγελίες δεν γίνονται επώνυμες.

Αλλωστε σε αυτές τα χρήματα που διακινούνται είναι πολύ λιγότερα.

Ιδιαίτερο κεφάλαιο θα επιδιώξω προσεχώς να αφιερώσω και στα οικονομικά της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, αφού και αυτά αφορούν τους Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς τους οποίους κατά τα λεγόμενα όλων των αρμοδίων υπηρετούν μετά φόβου Θεού, αλλά και πίστεως.

 

Στα «στεγανά» και για συμβούλους και στις δύο Κοινότητες

 

Θα αφήσω για σήμερα στην άκρη τα «του Αντίποδα από το Τορόντο», ο οποίος παραδόξως την τελευταία εβδομάδα, έχει και μερικές αξιοπρόσεκτες απόψεις που πρέπει να απαντηθούν. Φυσικά εξακολουθεί τις απαράδεκτες ύβρεις κυρίως κατά του Αρχιεπισκόπου, και το βλακώδες Εσύ ο Χρήστος Μανίκης και κατ’ επέκταση φυσικά και κάθε άλλος έξω της «ομαδούλας που διοικεί τις Κοινότητες» και εκφράζουν διαφορετικές των δικών του απόψεων:

 «ΔΕΝ δικαιούμαι να αποκαλώ «ομάδα» το Δ. Συμβούλιο που νόμιμα εκλέξανε, αλλά μπορώ – αν δεν έχω να ασχοληθώ με κατι καλύτερο – να κρίνω τα όποια λάθη του, να τα επισημάνω και να τους τα παρουσιάσω, αλλά «ομαδούλα», ακατάλληλους ή άσχετους, ΔΕΝ δικαιούμαι να τους λέω, διότι αυτοί,  αυτή την «Ομαδούλα» γουστάρανε, αυτή εκλέξανε και μ’ αυτή πορεύονται, αφού με αυτή μπορούν να συντηρούν την εκατοντάχρονη Κοινότητά μας, παρά τις 40χρονες τρικλοποδιές του … κ.κ.Σωτηρίου…»

Όμως θα επανέλθω στα των παραδόξων ομοιοτήτων που παραδόξως συμπίπτει να είναι οι ίδιες. Λοιπόν αρχικά πάμε στην Ελληνική Κοινότητα του Τορόντο.

Σύμφωνα με το «Οσα δεν έσβησε ο χρόνος» του Μιχάλη Μουρατίδη (σελίδα 340) αναφέρεται μεταξύ των άλλων ότι:

« Οι αναταράξεις που ακολούθησαν την «παραίτηση» Μενεγάκη, δημιούργησαν κενά  και μια κατάσταση λειτουργικής αδράνειας στην ΕΚΤ…»

«…Στο προσκήνιο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης εμφανίστηκαν δύο νέες ομάδες, την «Ενωτική Κίνηση» με αρχηγό και υποψήφια πρόεδρο την Ελένη Ζουμπανιώτη και την ομάδα του ανθυποψηφίου της, καθηγητή κ. Γεωργίου Α. Γκέκα που, τελικά, και πλειοψήφησε κερδίζοντας την αναμέτρηση.

Μετά τις τυπικές διεργασίες, πρόεδρος της Κοινότητας ανεδείχθη ο κ. Γκέκας, ο οποίος παρέμεινε στην προεδρία μόνο για 16 ημέρες.

Παρότι σκανδαλωδώς σύντομο, το διάστημα αυτό που παρέμεινε στην προεδρία ήταν αρκετό, ώστε τα μέλη της Κοινότητας να μάθουν όλα εκείνα τα στοιχεία που, για μεγάλο χρονικό διάστημα, καλύπτονταν κάτω από ένα πέπλο μυστικότητας και αδιαφάνειας.

Προς τιμήν του, ο κ. Γκέκας, επιχείρησε να ρίξει φως και να φέρει στην επιφάνεια όλα εκείνα που οδήγησαν τον Οργανισμό στην δεινή  οικονομική κατάσταση που βρισκόταν και αν, τελικώς δεν ολοκλήρωσε αυτό του το  εγχείρημα, οφείλεται στην εσπευσμένη του παραίτηση.»

Μετά από αυτά του βιβλίου που προανάφερα, για τα του ίδιου, ή περίπου του ίδιου χρονικού διαστήματος,  πάμε στην Ελληνική εφημερίδα του Τορόντο `Greek Press  της 5^ης Νοεμβρίου 2010. Εκεί βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα. Στην σελίδα 4 φιλοξενείται ένα Δελτίο Τύπου της κας Ε. Ζουμπανιώτη που ήταν σύμβουλος της Κοινότητας. Αυτή ως αρχηγός της παράταξης «Ενωτικής Κίνησης» εκπροσωπούσε και άλλα 13 μέλη του Δ.Σ.» αναφέρεται στο προοίμιο.

Αφου σημειώσω ότι τον κ. Γκέκα, είχε αντικαταστήσει ο κ Κακαρέλης, αναφέρω ότι ο τίτλος της επιστολής είναι:  

Ο κ. Κακαρελης και το προεδρείο αρνήθηκε να ενημερώσει τους συμβούλους της ΕΚΤ.

Κατόπιν συνεχίζει:

«Την Δευτέρα, 18 Οκτωβρίου 2010, ΕΜΕΙΣ οι δεκατέσσερις (14) εκλεγμένοι σύμβουλοι ζητήσαμε από τον κ. Κακαρέλη, Γενικό Γραμματέα να μας ΔΩΣΕΙ γραπτώς κρίσιμες πληροφορίες όσον αφορά τις υποθέσεις της Κοινότητας. Μέχρι τώρα δεν έχει δώσει τις απαιτούμενες πληροφορίες όπως μας είχε

υποσχεθεί με email “I have prepared the information requested and I would like to present, and meet with you on Thursday, October 28th 2010 at 6:00pm.¨

(δηλαδή σε δική μας μετάφραση: Έχω ετοιμάσει τις πληροφορίες που ζητήθηκαν και θα ήθελα να τις παρουσιάσω και να συναντηθώ μαζί σας την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010 στις 6:00 μ.μ.).

Το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ) που εκλέγεται από τα μέλη της Ελληνικής Κοινότητας του Τορόντο (Κοινότητα) είναι αρμόδιο για την καθημερινή διαχείριση της Κοινότητας. Σαν σύμβουλοι έχουμε την πρόσθετη ευθύνη να ζητούμε να ενημερωνόμαστε για όλες τις υποθέσεις της Ελληνικής Κοινότητας, έτσι ώστε 

να λαμβάνουμε τις αποφάσεις που είναι για το καλό και τα συμφέροντα του οργανισμού.

Από τότε που αναλάβατε τα καθήκοντα μας, στις 7 Ιουνίου 2010, ως Δ.Σ δεν μας δώσανε την ευκαιρία να οργανωθούμε αποτελεσματικά

(εκλογή των υπηρεσιακών συμβούλων, των Επιτροπών κλπ) για να διοικήσουμε την εταιρία. Μέχρι σήμερα κανέναν υπηρεσιακό συμβούλιο, ή επιτροπή έχει διαμορφωθεί κατάλληλα. Παρά τις προσπάθειες και την προθυμία μας να συνεργαστούμε μαζί, μία «ομάδα» τεσσάρων ατόμων (οι κ.κ. Κακαρέλης, Γεωργακόπουλος Αλέξης και Νικόπουλος) κρατούν την Κοινότητα σε «ομηρία) (hijacked) αναγκάζοντας μετά από αλεπάλληλες εσωτερικές προστριβές και διαμάχες μεταξύ των, τον εκλεγμένο πρόεδρο κ. Γκέκα σε παραίτηση, αγνοώντας κατά συρροήν και κατ΄ εξακολούθηση τις αποφάσεις του ΔΣ και να αρνούνται συστηματικά να πληροφορούν το Δ.Σ ώστε να μην έχουν καλέσει συνεδρίαση του Συμβουλίου των αντιπροσώπων και γενικά να μεταχειρίζονται τους συμβούλους με ασέβεια, περιφρόνηση  σαν δευτεροκλασάτους και παρείσακτους.»

Αυτό αναφέρεται στο πρώτο μέρος της επιστολής των 14 της Αντιπολίτευσης στην ΕΚΤ.