Υποθέτω πως, ΟΛΟΙ μπορούμε
να φανταστούμε, πόσο …φτωχότερη θα ήταν η παροικία μας και η ομογένεια
γενικότερα, χωρίς τον πρόεδρο του Εθνικού …κ. Αρτέμη Μά…τσα. Και μπορεί, μεν,
επί των ημερών του να …απουσίασαν από το ταμείο του επαρχιακού εκείνα τα 50 …ψωροχιλιάρικα,
αλλά, έκτοτε, η προσφορά του ήταν και
είναι τόοοοσο μεγάλη που λες, εκείνο το …πράμα ήταν σχεδόν ένα ΤΙΠΟΤΑ.! Διότι
αν τότε έπρατταν τα δέοντα οι συνεργάτες του, του Επαρχιακού, σήμερα ΔΕΝ θα
ήταν επικεφαλής του εθνικού για να σκεφτεί και να πετύχει την αναγνώριση της Γενοκτονίας
των Ποντίων.!!! Διότι χωρίς αυτόν επικεφαλής ΔΕΝ θα έβαζε τα στήθη της μπροστά
η …Μάρθα Βούρτση να κάνει ό,τι έκανε και να είναι σήμερα γεγονός, ένα τέτοιο σημαντικό ζήτημα…
Μάλιστα, που λέτε,
ο Μάτσας πίεσε τον …Βούρτση και έγινε ό,τι έγινε, ώστε να βλέπουμε σήμερα να
κυλάει σαν …κορόμηλο το δάκρυ του, για τους 353.000 σφαγιασθέντες, από τους Τούρκους,
Πόντιους.!!! Εκείνο όμως που έχει την μεγαλύτερη σημασία, είναι το ότι ο
άνθρωπος αυτός ήταν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, τόσο δυνατός και σκληρός με τον
θάνατο ώστε να είναι ο πρώτος ομογενής που είχε την τόλμη να φέρει από την
Ελλάδα μεγάλο όνομα του ελληνικού πενταγράμμου για το μνημόσυνο του αείμνηστου πατρός του… Σήμερα,
λοιπόν, ΔΕΝ άντεξε και ξέσπαγε σε λυγμούς καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας του,
με αναφορές στο ιστορικό της …αναγνώρισης
της Γενοκτονίας, με το …πλήθος των 120 περίπου ομογενών να τον χειροκροτεί αδιάκοπα.!!!
«Σώπασε κυρ Δημητράκη μας και μη πολύ δακρύζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά σου θ’ άναι»…..
ReplyDelete