Από την χθεσινή ψηφοφορία...

Οριακά οφέλη για τον Τσίπρα,  μεγάλες απώλειες για τον κοινοβουλευτισμό

Η "σημερινή" Ολομέλεια της Βουλής (η οποία τελείωσε κοντά στις 5 το πρωϊ) υπερψήφισε τη δεύτερη δέσμη προαπαιτουμένων (νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, οδηγία για την τραπεζική ένωση) με οριακή αριθμητική διαφορά σε σχέση με την αντίστοιχη ψηφοφορία της περασμένης Τετάρτης. 230 ΝΑΙ χθες, έναντι 229 την περασμένη Τετάρτη, 63 ΟΧΙ και 5 ΠΑΡΩΝ, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν ΟΧΙ να είναι 31 (έναντι 32 της περασμένης Τετάρτης) και ΠΑΡΩΝ 5 (έναντι 6 της περασμένης Τετάρτης), άρα από 38 συνολικά οι διαφωνούντες να πέφτουν οριακά στους 36, με πρώτο και καλύτερο τον Γιάνη Βαρουφάκη, που ψήφισε "ΝΑΙ" σε μια συμφωνία που ο ίδιος χαρακτήριζε "Συνθήκη των Βερσαλλιών".

Τους λόγους που ο Βαρουφάκης ψήφισε "ΝΑΙ" πρόλαβε και τους ανέλυσε σε άρθρο του στο The Press Project και ειλικρινά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι επικρατεί στο μυαλό του πρώην ΥΠΟΙΚ, ποιο νέο game theory σκαρφίστηκε ή απλά ποιον τρόπο διάλεξε πάλι να κρατηθεί στην επικαιρότητα και τραβήξει τα φώτα πάνω του. Από την άλλη το "ΝΑΙ" του Βαρουφάκη ήταν σε μια ανώδυνη δέσμη προαπαιτουμένων (ενώ την περασμένη εβδομάδα το πακέτο περιελάμβανε τον αντιδημοφιλή ΦΠΑ) και ίσως μ' αυτό το "ΝΑΙ" θέλει να ρίξει και πάλι γέφυρες με το Μαξίμου, το οποίο την τελευταία εβδομάδα τον έβαλε στην άκρη.

Ίσως -κι αυτό είναι μια αίσθηση- ο Βαρουφάκης θέλει να δείξει προς τον έξω κόσμο ότι συνδιαμορφώνει κάπως πολιτική με τον Αλέξη Τσίπρα, ότι έχουν μια είδους συνεργασία, όχι τίποτε άλλο, αλλά για να επιβεβαιώσει το αφήγημα του περί "εντολής" Τσίπρα για το σχέδιο της Δραχμής. Πάντως, ο Τσίπρας περισσότερο πρέπει να αισθάνεται ανασφαλής με το "ΝΑΙ" του Βαρουφάκη, παρά με το "ΟΧΙ" κι αυτό θα φανεί αμέσως στη συνέχεια.

Από εκεί και πέρα, η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια απέδειξε για ακόμα μια φορά ότι το πράγμα "δεν τραβάει". Από την μια είχες έναν Τσίπρα κατάκοπο, ανόρεχτο,αδύναμο, που από αγγαρεία κυβερνά και από υποχρεώση να εφαρμόσει μια συμφωνία που ο ίδιος έφερε. Με άλλα λόγια δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη ως προς τις προθέσεις του και φυσικά δεν είχε καμία σχέση αυτό που είδαμε χθες, με τα όσα είπε ο Τσίπρας μέσω του non paper. Άνευρος, χωρίς καμία πρωτοτυπία, αρκέστηκε στο ευφυολόγημα απέναντι στον Μεϊμαράκη ότι έχει διπλό σκορ στις δημοσκοπήσεις (επιχείρημα καθαρά αμφιθεάτρου), παρ' όλα αυτά βγήκε οριακά ενισχυμένος στο εσωκομματικό πεδίο. Έχουμε ξαναπεί ότι ο Τσίπρας τώρα θα στραφεί στο να ξαναπάρει τον έλεγχο στο κόμμα, αν και πλέον οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί εναντίον του δείχνουν να παγιώνονται κι αυτό που πρέπει να καταλάβει ο Τσίπρας είναι ότι η διαπραγμάτευση για το 3ο πρόγραμμα θα είναι πολύ δυσκολότερη πολιτικά.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα αξιοπρόσεκτα, κάτι πρέπει να κάνει ο Τσίπρας με τους Καμμένο και Ζωή. Ο μεν Καμμένος χθες σε μια ομιλία παραλλήρημα αναπαρήγαγε όλους τους ψεκασμούς περί CDS, ΕΛΣΤΑΤ, ενώ επιτέθηκε προσωπικά στον Βενιζέλο για την υπόθεση των υποβρυχίων. Και το παραλλήρημα έφτασε σε τέτοιο βαθμό, που ζήτησε χθες το κοινοβουλευτικώς και συνταγματικώς αδύνατο να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών με 180 ψήφους, κάτι που δεν προβλέπεται από πουθενά, προτείνοντάς το βέβαια ένας άνθρωπος που ως βουλευτής είχε ψηφίσει το άρθρο 86 στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001. Αυτό το παραλλήρημα δεν θα έχρηζε σχολιασμού, αλλά ο Καμμένος είναι Υπουργός Άμυνας και κυβερνητικός εταίρος. Αλήθεια, θα άξιζε στον Τσίπρα μια ολόκληρη αντιπολίτευση να θέσει όρο υπερψήφισης των προαπαιτουμένων να γίνει κάτι με τον Καμμένο; Τιμά άραγε τον Τσίπρα που χωρίς τους 13 βουλευτές των ΑΝΕΛ δεν συγκεντρώνεται ούτε η ψήφος ανοχής προς την κυβέρνησή του;

Η δε Ζωή τέντωσε νεύρα και λογική για ακόμα μια φορά, όχι μόνο με την παρακώλυση της διαδικασίας, αλλά φυσικά και με τα όσα πάλι είπε, τα οποία είναι εντελώς αντίθετα απ' αυτά που υποστηρίζει η κυβέρνηση. Στο ραντεβού που έχει σε λίγη ώρα μαζί της ο πρωθυπουργός, πρέπει να βάλει ένα τέλος σ' αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρουμε αν η μομφή στη Ζωή ή η παραίτησή της θα λύσει τα προβλήματα, αλλά πρέπει το Κοινοβούλιο να επανέλθει σε μια ισορροπία. Επειδή έρχονται δυσκολότερα μέτρα και ιστορικότερες αποφάσεις, αν αφεθεί η κατάσταση ως έχει, η Ολομέλεια θα τιναχθεί στον αέρα, πλήττοντας βάναυσα την ήδη τραυματισμένη εικόνα του Κοινοβουλίου. Και βεβαίως η Ζωή, μετά το ΝΑΙ Βαρουφάκη, θα φροντίσει να εκμεταλλευτεί πλήρως το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής, μολονότι εκείνο απομειώνεται στα χέρια της, κάτι που φάνηκε χθες και από την απαντητική επιστολή του Προέδρου Παυλόπουλου, που πήρε αποστάσεις από τις προσωπικές της απόψεις.

Καταληκτικά, τα πράγματα δείχνουν εξαιρετικά ρευστά και έτσι θα πάει η κατάσταση τον επόμενο δύσκολο μήνα. Η χώρα διαθέτει έναν πρωθυπουργό που ακόμα "βλέπει και κάνει", ένα κυβερνών κόμμα επίσημα διαιρεμένο και μια "ευρωπαϊκή αντιπολίτευση" που ναι μεν έχει κάποιες εκλάμψεις (οι τοποθετήσεις Μεϊμαράκη-Σταύρου-Γεννηματά είχαν αρκετά σωστά σημεία), αλλά δεν μπορεί επουδενί να αλλάξει την ατζέντα. Η πολιτική δεν πρόκειται σύντομα να επιστρέψει στο προσκήνιο, με τον οπαδισμό, τις φτηνές ατάκες και τις προσωπικές στρατηγικές να παίρνουν κεφάλι. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας και δυστυχώς ακόμα δείχνουμε να πιστεύουμε σε απομηχανής θεούς και όχι στους εαυτούς μας.