Γράμμωσέ μας Γιάννη vol. 2
 

Μετρούσαμε αντίστροφα για το πότε θα απαντήσει η πένα-ναυαρχίδα του ΔΟΛ Γιάννης Πρετεντέρης στην ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου. Σήμερα έφτασε η ώρα και το epikairo σχολιάζει..

[via: Ta Nea] Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε πολιτικός δικαιούται να έχει για τις επιδόσεις του την πιο θετική γνώμη - ακόμη και αν είναι διαφορετική από τη γνώμη των υπολοίπων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία επίσης ότι κάθε πολιτικός δικαιούται να αξιολογεί τον εαυτό του και το έργο του κατά τον επιεικέστερο τρόπο - ακόμη και αν άλλοι δεν συμμερίζονται τόση επιείκεια.

Υπό αυτήν την έννοια, ο Γ. Παπανδρέου έχει δικαίωμα να φιλοτεχνεί μια κολακευτική εικόνα του ίδιου και των κυβερνήσεών του.

Μεταξύ μας, δεν είναι μόνο θεμιτό. Είναι και ανθρώπινο.

Μπορεί, ας πούμε, ο πρώην πρωθυπουργός να ισχυρίζεται ότι το ΔΝΤ δεν το έφερε στην Ελλάδα εκείνος αλλά η Μέρκελ

 (όχι μωρέ, οι Ευρωπαίοι δεν ήθελαν τα κεφάλαια και την τεχνογνωσία του ΔΝΤ, αλλά είχαν τους μηχανισμούς και την πολιτική βούληση να επιλύσουν το ελληνικό πρόβλημα, που η Μέρκελ πίστευε ότι το πρόβλημα είναι αποκλειστικά ελληνικό και όχι ευρωπαϊκό)
Μπορεί να πιστεύει ότι κάποιοι «ανέτρεψαν» την κυβέρνησή του και όχι ότι ο ίδιος κατέρρευσε στις Κάννες με τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος. 

(άντε καλέ, που ο Βενιζέλος βγήκε να αποσύρει το δημοψήφισμα πριν τον Πρωθυπουργό, άντε καλέ που οι βουλευτές του ζητούσαν την παραίτηση Παπανδρέου, μύθος, μύθος)
Μπορεί να νομίζει ότι εκείνος καλά τα έφτιαξε αλλά τώρα τα ξηλώνουν οι επόμενοι. 

(άντε καλέ, που ο πρώτος νόμος της ήταν η αλλαγή του νόμου Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ, ένα μήνα μετά τις εκλογές!)
Ή να θεωρεί ότι η κυβερνητική θητεία του διακρίθηκε από «μεταρρυθμιστικό πνεύμα» και να επικαλείται σχετικά τη Διαύγεια, το open.gov, έναν νόμο για τους μετανάστες που κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ ή μια ακατανόητη ιστορία με την ημερομηνία των δημοτικών εκλογών. ("ένα νόμο για τους μετανάστες", προσέξτε απαξιωτική φρασεολογία για τους μετανάστες. Άντε καλέ που έγινε μεταρρύθμιση στη διετία: Τι είναι η "Διαύγεια", ο "Καλλικράτης", η Ανοιχτή Διακυβέρνηση, η ανεξάρτητη ΕΛΣΤΑΤ, η θέσπιση Οικονομικού Εισαγγελέα, η επιτάχυνση εκδίκασης υποθέσεων διαφθοράς για τους κρατικούς αξιωματούχους, ο ΕΟΠΠΥ, ο νόμος για τα ΑΕΙ, για τα δημοψηφίσματα, και άλλα τόσα; )

Μια χαρά ρυθμίσεις εν ολίγοις αλλά οι οποίες ελάχιστα προσδιόρισαν επί της ουσίας τη διετή πρωθυπουργία Παπανδρέου. Αλλα έχουν συγκρατήσει από αυτήν οι περισσότεροι Ελληνες.

Ο Γ. Παπανδρέου δικαιούται να πιστεύει ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του που σαρώθηκαν πολιτικά αδικήθηκαν από τον ελληνικό λαό και την Ευρώπη ή πολεμήθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης και τα «συμφέροντα». (Άντε καλέ που από τη στιγμή που ο Ψυχάρης δεν πήρε το δάνειο που ήθελε από τον Παπανδρέου, το συγκρότημά του έθεσε σκοπό την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου)
Δικαιούται δηλαδή να ελπίζει ότι κάποια στιγμή η Ιστορία θα τους δικαιώσει.
Καμία αντίρρηση, λοιπόν.

Αλλά ακόμη και η αναζήτηση δικαίωσης, ακόμη και μια επιστροφή από την Κόλαση της πολιτικής, χρειάζεται μια υπαρκτή και αντικειμενική βάση δεδομένων για να στηριχθεί.
Χρειάζεται κυρίως επίγνωση των περιστάσεων, των προτεραιοτήτων και των προβλημάτων.

Διότι στη σημερινή κατάσταση της χώρας «η διαρκής και έντονη μεταρρυθμιστική δράση» που ορθώς ζητεί ο πρώην πρωθυπουργός, σίγουρα δεν έχει να κάνει με την εκλογή των πρυτάνεων ή τη Διαύγεια.

Ακόμη περισσότερο που σε μια χώρα με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και ορατό το ενδεχόμενο εκτροχιασμού, είναι ανατριχιαστικά δευτερεύον αν θα ψηφίσουμε στις 18 ή στις 25 Μαΐου. 

(αν είναι δευτερεύον ζήτημα, γιατί ο Βενιζέλος έχει βαλθεί να τα ανατρέψει όλα, για την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών του σκοπιμοτήτων;)
Εκτός και αν επιβεβαιώνεται απλώς η απολίτικη «μεταρρυθμιστική» αντίληψη που σφράγισε τη διετία 2009-2011. 

(βέβαια, η εμβάθυνση της δημοκρατίας, η ανοιχτότητα, η αξιοκρατία, η ανεκτικότητα, η ισονομία είναι βαθιά απολίτικα ζητήματα, ενώ μεταρρυθμίσεις είναι π.χ. να παρέχεις δωρεάν άδειες στους καναλάρχες ας πούμε)

Τότε που θριάμβευε η ηλεκτρονική διακυβέρνηση ενώ ο τόπος πήγαινε συνολικά κατά διαβόλου.

Τότε δηλαδή που η Ελλάδα χρεοκόπησε αλλά τουλάχιστον μάθαμε το open.gov! 

(ενώ το σύστημα 4-2-1 είναι το κατάλληλο σύστημα για να αποφύγεις την χρεοκοπία)


Epikairo: Το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη δεν προκαλεί οργή, αλλά χαρά, γιατί προσδιορίζει απόλυτα το ποιους αντιμαχόταν ο Παπανδρέου στα δύο χρόνια της πρωθυπουργίας του. Το άρθρο αυτό αποτελεί μνημείο δεξιάς-ακροδεξιάς αντίληψης, που υποτάσσει την δημοκρατία και το κράτος δικαίου στην στυγνή αποτελεσματικότητα, την γκανγκστερικού τύπου άσκηση διακυβέρνησης του τόπου. Κάθε λέξη του άρθρου συνιστά κι έναν λόγο για να υπερασπίζεται κανείς το όραμα Παπανδρέου και μια διόρθωση: Η ιστορική δικαίωση σημαίνει αποστρατεία και αδράνεια του παρόντος. Οι ιδέες αυτές όμως ούτε στο χρονοντούλαπο μπαίνουν, ούτε στον καταψύκτη. 

Θα συνεχίσουν να "ενοχλούν" και να διαδίδονται, δυστυχώς για τον κύριο Πρετεντέρη..


Σχόλια (1)

Μελίνα Λ.PERMALINK

Άντε καλέ που ήταν μεταρρύθμιση η Διαύγεια, ο Καλλικράτης και το opengov. Μεταρρύθμιση είναι να διορίζονται όλοι οι Μεσσήνιοι στο Μουσείο της Ακρόπολης, να μοιράζεται η δημόσια διοίκηση με το 4-2-1 σε αποτυχημένους πολιτευτές των κομμάτων, να κλείνει η ΕΡΤ μέσα σε ένα βράδυ με το πρόσχημα της διαφθοράς και της οικονομίας, ενώ ο Σίμος είχε διορίσε εκεί κάθε καρυδιάς καρύδι τον τελευταίο καιρό και ενώ φρόντισαν να επαναφέρουν το ανταποδοτικό τέλος τώρα που έκατσε ο κουρνιαχτός.
Μεταρρύθμιση είναι να δίνονται τα θαλασσοδάνεια στο αφεντικό του Πρετεντέρη από τη συγκυβέρνηση, αυτά που δεν είχε εγκρίνει ο Γιώργος.
Μεταρρύθμιση είναι να χαρίζονται οι ψηφιακές συχνότητες, περιουσία του ελληνικού λαού, στον Ψυχάρη και σε όλα τα άλλα λαμόγια των ΜΜΕ.
Άντε καλέ που θα δώσουμε σημασία στη διάλυση των πανεπιστημίων και των σχολείων. Άντε καλέ που θα μας πειράξει η αλλαγή του Καλλικράτη και οι ημερομηνίες των εκλογών.
Ψιλοπράγματα είναι όλα αρκεί να στηριχτούν οι σαμαροβενιζέλοι.

 http://www.epikairo.gr/