Άνθρωποι πάνω απ' όλα
POSTED BY TORONTO GREEKBLOGGERS
974 Pape Ave. (and Floyd Ave)
Πριν λίγες ημέρες, συνέβη ένα θλιβερό γεγονός. Χάσαμε έναν ακόμη Έλληνα της παροικίας μας. Τον αείμνηστο Γιώργο Πεϊδη, που είχε το παρατσούκλι ο "Αμαρτίας".
Δεν μας ενδιαφέρουν οι τυχόν "αμαρτίες" του Γιώργου, μα οι καλές πλευρές του χαρακτήρα του, που ήταν απείρως περισσότερες και άξιες λόγου.
Άλλωστε, "Ο αποθανών δεδικαίωται" και "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".
Δεν θα μιλήσω όμως σήμερα για τον συγχωρεμένο φίλο που έφυγε, μα για κάποιους ζωντανούς, που έμειναν πίσω και αισθάνονται πραγματικά λύπη που τον έχασαν.
Ο Γιώργος, λίγους μήνες πριν, είχε αρχίσει να εργάζεται για κάποιες μέρες (part time) σε ένα μικρό βενζινάδικο, στο 974 Pape Ave, και Floyd Ave. γωνία.
Τα νεαρά παιδιά που το έχουν, ξένοι, δηλαδή όχι Έλληνες, παράβλεπαν με καλωσύνη τις όποιες μικρές του "αμαρτίες", και του έδιναν την ευκαιρία να βγάζει ένα έξτρα εισόδημα.
Όταν μπήκε στο νοσοκομείο, έτρεξαν όλοι τους να τον επισκεφθούν. Και όταν μετά σχεδόν δύο εβδομάδες συνέβη το μοιραίο, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για την κηδεία του. Δωρεές χρημάτων, λουλούδια, και ήταν όλοι τους εκεί, σαν να ήταν ένα μέλος της οικογένειάς τους, δακρύζοντας με ειλικρινή λύπη και πόνο, μπροστά στη σορό του.
Πραγματικά με συγκίνησε αυτή τους η στάση, και πλέον θα είναι το βενζινάδικο που πάντα θα προτιμώ, είτε για βενζίνη, είτε για τα τσιγάρα μου. Πήγαινα και πριν, όταν ο δρόμος μου με έφερνε κοντά, μα τώρα θα είναι η μόνιμη επιλογή μου, ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνω λίγα χιλιόμετρα παραπάνω. Χαλάλι τους!
Για μένα, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους, για έναν Έλληνα, συνάνθρωπο, κι ας ήταν άγνωστος τους, κάτι που πολλοί Έλληνες δεν έκαναν, κι ας τον γνώριζαν.
Θα ήταν πολύ άραγε αν σας ζητούσα, να κάναμε ότι περνάει από το χέρι μας κι εμείς σαν άνθρωποι, μα και σαν Έλληνες, που ξέρουμε τι σημαίνει φιλότιμο γιατί το έχουμε στο αίμα μας, και να στηρίξουμε αυτά τα νέα παιδιά στον αγώνα τους για επιβίωση;
Έστω σαν μικρό φόρο τιμής, στην μνήμη ενός Έλληνα; Στη μνήμη του Γιώργου;
Νομίζω, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι το αξίζουν πραγματικά.
Γιατί μας απέδειξαν, πως, «είναι άνθρωποι» πάνω απ' όλα. Εύγε τους!!
TGB
POSTED BY TORONTO GREEKBLOGGERS
974 Pape Ave. (and Floyd Ave)
Πριν λίγες ημέρες, συνέβη ένα θλιβερό γεγονός. Χάσαμε έναν ακόμη Έλληνα της παροικίας μας. Τον αείμνηστο Γιώργο Πεϊδη, που είχε το παρατσούκλι ο "Αμαρτίας".
Δεν μας ενδιαφέρουν οι τυχόν "αμαρτίες" του Γιώργου, μα οι καλές πλευρές του χαρακτήρα του, που ήταν απείρως περισσότερες και άξιες λόγου.
Άλλωστε, "Ο αποθανών δεδικαίωται" και "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".
Δεν θα μιλήσω όμως σήμερα για τον συγχωρεμένο φίλο που έφυγε, μα για κάποιους ζωντανούς, που έμειναν πίσω και αισθάνονται πραγματικά λύπη που τον έχασαν.
Ο Γιώργος, λίγους μήνες πριν, είχε αρχίσει να εργάζεται για κάποιες μέρες (part time) σε ένα μικρό βενζινάδικο, στο 974 Pape Ave, και Floyd Ave. γωνία.
Τα νεαρά παιδιά που το έχουν, ξένοι, δηλαδή όχι Έλληνες, παράβλεπαν με καλωσύνη τις όποιες μικρές του "αμαρτίες", και του έδιναν την ευκαιρία να βγάζει ένα έξτρα εισόδημα.
Όταν μπήκε στο νοσοκομείο, έτρεξαν όλοι τους να τον επισκεφθούν. Και όταν μετά σχεδόν δύο εβδομάδες συνέβη το μοιραίο, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για την κηδεία του. Δωρεές χρημάτων, λουλούδια, και ήταν όλοι τους εκεί, σαν να ήταν ένα μέλος της οικογένειάς τους, δακρύζοντας με ειλικρινή λύπη και πόνο, μπροστά στη σορό του.
Πραγματικά με συγκίνησε αυτή τους η στάση, και πλέον θα είναι το βενζινάδικο που πάντα θα προτιμώ, είτε για βενζίνη, είτε για τα τσιγάρα μου. Πήγαινα και πριν, όταν ο δρόμος μου με έφερνε κοντά, μα τώρα θα είναι η μόνιμη επιλογή μου, ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνω λίγα χιλιόμετρα παραπάνω. Χαλάλι τους!
Για μένα, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους, για έναν Έλληνα, συνάνθρωπο, κι ας ήταν άγνωστος τους, κάτι που πολλοί Έλληνες δεν έκαναν, κι ας τον γνώριζαν.
Θα ήταν πολύ άραγε αν σας ζητούσα, να κάναμε ότι περνάει από το χέρι μας κι εμείς σαν άνθρωποι, μα και σαν Έλληνες, που ξέρουμε τι σημαίνει φιλότιμο γιατί το έχουμε στο αίμα μας, και να στηρίξουμε αυτά τα νέα παιδιά στον αγώνα τους για επιβίωση;
Έστω σαν μικρό φόρο τιμής, στην μνήμη ενός Έλληνα; Στη μνήμη του Γιώργου;
Νομίζω, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι το αξίζουν πραγματικά.
Γιατί μας απέδειξαν, πως, «είναι άνθρωποι» πάνω απ' όλα. Εύγε τους!!
TGB
No comments:
Post a Comment