Μόνο ο Γιώργος ήταν για την Ελλάδα – 

οι άλλοι για την πάρτη τους!

Τελικά υπήρχε χρόνος για εκλογές (2 τον αριθμό), υπήρχαν περιθώρια για αλλαγές κυβερνήσεων (3 τον αριθμό), υπήρχαν δυνατότητες αλλαγής πρωθυπουργών (3 τον αριθμό) και δεκάδων υπουργών, αρκεί να έφευγε από την εξουσία ο Γιώργος Παπανδρέου και η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και αρκεί να μην κινδυνεύσει η ηγεσία του «σπάνιου» Αντώνη Σαμαρά…

Ποιο είναι το μήνυμα από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, οι οποίες βέβαια βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη αλλά ήδη διαμορφώνεται ξεκάθαρα ο χάρτης των δεδομένων;

«Αντώνη, καταπάτα το σύνταγμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ρίχνε πυροτεχνήματα όποτε σου κατέβει, παίζε με τις εργασίες και τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, τρομοκράτησε όσο θες την κοινωνία, ρίξε κατοχικό-χουντικό μαύρο στις οθόνες και στις ψυχές των ανθρώπων, πούλα επικοινωνιακά φύκια για κυβερνητικές μεταξωτές κορδέλες, κάνε ότι γουστάρεις τέλος πάντων αρκεί να μας δίνεις κι εμάς καμιά καρέκλα για αποκούμπι. Κανένα ρολάκι, έστω δευτερεύον και για εμάς, να έχουμε να εισπράττουμε, να κάνουμε και κάνα ρουσφετάκι μπας και βρούμε έστω και την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές».

«Άνθρακες ο θησαυρός» φίλες και φίλοι, της «δημοκρατικής στροφής» του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ των τελευταίων ημερών. Θέατρο και υποκρισία η παρέλαση στελεχών του ΠΑΣΟΚ την περασμένη εβδομάδα, από το απεργιακό πρόγραμμα των ηρωικών απολυμένων-εργαζομένων της ΕΡΤ, οι οποίοι αποτελούν στοιχείο παγκόσμιου θαυμασμού και αγωνιστικό σύμβολο για την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν την δεινή κατάσταση στην οποία τους περιέπλεξε η πρωτόγνωρη αυταρχική απόφαση μιας κοινοβουλευτικής μειοψηφίας.

Τι αποδείχθηκε τελικά; Όλα γίνονταν για την «καλύτερη καρέκλα», για τον «ενισχυμένο ρόλο» για μια πιο καλή γωνία λήψης βρε αδελφέ, δίπλα στον «εθνικό ευεργέτη» Αντώνη Σαμαρά…

Κι όλα αυτά, από τον επικεφαλής αλλά και κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας, που ελαφρά τη καρδία, έριξε σε ένα απόγευμα τον εκλεγμένο πρωθυπουργό και δέχθηκε έτσι αδιαμαρτύρητα, τον εκβιασμό των εκλογών στην επόμενη συναινετική κυβέρνηση που προέκυψε, οδηγώντας τη χώρα σε απανωτές εκλογές που καταρράκωσαν την οικονομία, υπονόμευσαν τις θυσίες της διετίας και την επιτυχία του PSI και οδήγησαν –χωρίς εθνικό λόγο παρά μόνο με την προοπτική να καταλάβει την εξουσία ο Αντώνης- τη χώρα σε ένα γελοίο θέατρο παραλόγου, διασύροντας την διεθνώς και πριμοδοτώντας την εκλογή των άκρων στο κοινοβούλιο.

Σε όλο αυτό το σκοτάδι του τυχοδιωκτικού ξεπεσμού, της πολιτικής σκοπιμότητας και την επικράτηση «των εκλεκτών» της εγχώριας και εξωτερικής διαπλοκής, ένα μικρό κεράκι Φώτ-ισε δημοκρατική αξιοπρέπεια και συνέπεια πολιτικής αρχών.

Δεν ξέρουμε αν αυτό αρκεί παρότι γεννά κάποια ελπίδα, πως δεν είναι όλοι ίδιοι και πως δεν ισοπεδώθηκαν όλα σε αυτό τον τόπο. Ελπίδα την οποία γέννησε και η αυτοθυσία ενός ανθρώπου πριν από 1μιση περίπου χρόνο, όταν παραμέρισε χωρίς δεύτερη σκέψη, καρέκλες και αξιώματα, προκειμένου να συμβεί αυτό που θεωρούσε εκείνη τη στιγμή το πιο συμφέρον για την πατρίδα του. Η ιστορία ήδη τον δικαιώνει αλλά τώρα πια αντιλαμβάνεται και ο κάθε πολίτης τι συνέβη και τότε και τώρα. Γιατί το ψέμα, ο τυχοδιωκτισμός και η ιδιοτέλεια έχουν κοντά ποδάρια. Σε αντίθεση με το όραμα, την τόλμη τις αρχές και τις αξίες…