Ευχαριστίες στον φίλο Χρ. Μανίκη για την δικαίωσή μας…

 Επιβεβαιώνει με το άρθρο του, την π. εβδομάδα, ότι τα ό,σα του καταλογίζουμε είναι …λίγα.!

Στην έκδοση του π. Σαββάτου, ο φίλος κ. Μανίκης, δεν άντεξε άλλο και ομολόγησε ότι τα όσα …κοσμητικά επίθετα του καταλογίζουμε, είναι πολύ λίγα ή και αρκετά ήπια… Διότι πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει τα γραπτά του, με τα οποία επιμένει να ψεύδεται ασύστολα, γράφοντας ότι τα ρεπόρτς τα πήραμε σε κάποια Γ. Συνέλευση της Κοινότητας (!!!) κάτι που ποτέ δεν ισχυριστήκαμε και την άλλη να μας κατηγορεί για το ότι, χωρίς θεσμική ιδιότητα στρογυλοκαθήσαμε στα Γραφεία της όπου ρίξαμε μια ματιά στα ίδια ρεπόρτς.

Και δεν αρκείται στις ψευτιές του αυτές, με τις οποιες μας δείχνει τι έμαθε από τον φίλο του τον Σωτήριο, αλλά τολμάει να μας χαρακτηρίζει και ως εκβιαστές, πράγμα πανάθλιο, το οποίο προφανώς έμαθε από τον Σωτήρη και ως πετυχημένη μέθοδος χρησιμοποιεί ο ίδιος στους αναγνώστες του και θέλει να μας το …επιβάλει.! Πού, πότε και πώς, σε εκβιάσαμε ρε Μανίκη και το λες κάθε φορά που βρίσκεις ευκαιρία; ΔΕΝ κατάλαβες ακόμα ότι για όλα αυτά, οι   χαρακτηρισμοί μας στο πρόσωπό σου είναι πολύ ήπιοι, ώστε να πρέπει να βρούμε καινούριους και βαρύτερους που να σε εκφράζουν απόλυτα;

Διαβάστε τώρα, ό,σοι δεν το κάνατε, το εναντίον μας λιβελλογράφημα του εκδότη Μανίκη – ώστε να μη παραπονείται που ΔΕΝ αναδημοσιεύουμε τα σεντόνια με τους τραχανάδες του – και τα ξαναλέμε λεπτομερέστερα, αν χρειαστεί:

 

Η μέθοδος του Αντίποδα του Τορόντο:

«στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα»

 

Περισσή χολή, εμπεριέχει το τελευταίο εναντίον μου άρθρο του «Αντίποδα του Τορόντο!» με τον οποίο το έφερε η περίσταση και επί μήνες έχω εμπλακεί σε έναν διάλογο. Φτάνει στο σημείο αφ’ ενός να με συγκαταλέγει στην «κατηγορία των βλακών», και αφ’ ετέρου «να λυπάται … για λογαριασμό μου.» 

Πραγματικά τον θαυμάζω για τον ιπποτισμό του! Κατά κανόνα οι αντίπαλοι στον στίβο των ιδεών, στις ιδέες, τις απόψεις και τα στοιχεία των αντιπάλων,  αντιπαραθέτουν ιδέες, απόψεις και στοιχεία και όχι ύβρεις, αφού οι ύβρεις ήταν και είναι το όπλο των αδυνάτων. Επί πλέον ενδόμυχα τουλάχιστον, χαίρονται όταν βλέπουν ότι έχουν να κάνουν με έναν αντίπαλο που «σαν βλάκας» που είναι, δεν μπορεί, σε αυτόν τον αυτοθεωρούμενο «έξυπνο,» να αντιπαραθέσει στοιχεία, ή να αρθρώσει επιχειρήματα και έτσι εύκολα, ενώπιον του κοινού που παρακολουθεί, τον κονιορτοποιεί και τον ρεζιλεύει.

Πάντως αρχικά ο  κάθε αυτόχαρακτηριζόμενος «έξυπνος» που πιστεύει ότι είναι, θα πρέπει να κάνει το ακριβώς αντίθετο του «βλάκα». Δηλαδή να αντιπαραβάλει στοιχεία και να παρουσιάσει επιχειρήματα.

Στην προκειμένη περίπτωση ο «Αντίποδας του Τορόντο» χωρίς να παρουσιάσει το οποιοδήποτε στοιχείο, σαν τον γνωστό παπαγάλο που καυχήθηκε ότι μπορεί να ομιλεί σαν άνθρωπος, βρίζει συνεχώς, λασπολογεί σαν κοινός συκοφάντης και έμμεσά πλην σαφώς απειλεί. 

Μετά από αυτά και αφού σας πληροφορήσω ότι προ πολλού έχει σταματήσει να αναδημοσιεύει έστω και περιλήψεις των άρθρων μου, ναι μεν με υβρίζει, ναι μεν με κατηγορεί ότι «γράφω ψευτιές» αλλά δεν αναφέρει ούτε για ποιο λόγο με υβρίζει, ούτε ποίες είναι οι ψευτιές μου, αναδημοσιεύω ολόκληρο το άρθρο του, το οποίο αν και είναι γεμάτο με το γνωστό «ήξεις, αφήξεις» της Πυθίας, σας προτρέπω να το διαβάσετε με ιδιαίτερη προσοχή προκειμένου να καταλάβετε και την απάντησή μου. Γράφει λοιπόν ο Αντίποδας του Τορόντο: