Δεν είναι αλητεία το συνεχιζόμενο ανακάτεμα των δυο Κοινοτήτων κ. Μανίκη;

 Δεν κατάλαβες ότι σε πήραμε μυρωδιά τι προσπαθείς να κάνεις;

Την πάτησες όμως με το παρακάτω κείμενό σου, με το οποίο ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ  απόλυτα, όσον αφορά τα της Κοινότητας Τορόντο, αλλά εσύ …πέρα βρέχει… Συνεχίζεις να μας μπερδεύεις με την Κοινότητα του Μόντρεαλ, ώστε να μπορούμε να σε παρακολουθήσουμε. Όλες αυτές οι οικονομικές και όχι μόνον, ατασθαλίες, στις οποίες αναφέρεσαι κυρ Χρήστο μας, έγιναν αποκλειστικά και μόνον, κατά την δεκαετή διοικηση του φίλου και πατριώτη σου Κώστα Μενεγάκη, ο οποίος ήταν πιστό όργανο του αλητήριου κουραφέξαλα μητροπολιτη-αρχιεπίσκοπου Σωτήριου.! 

Έκανε ό,τι του έλεγε ο Σωτήριος, ώστε υπερχρεώνοντάς την να πέσει στα χέρια του, αφού αυτός μόνον είχε την οικονομική άνεση να εξοφλήσει το χρέος προς την Τράπεζα, με αντάλαγμα φυσικά να τον διορίσει τον Μενεγάκη υποψήφιο βουλευτή στο PC, πέρνοντάς τον από τους Λίμπεραλς όπου ήταν ενεργό μέλος του κόμματος! Άντε χέσε μας ρε Μανίκη που νομίζεις ότι θα μας τρελάνεις με τις αλητείες σου, προσποιούμενος ότι ΔΕΝ καταλαβαίνεις και αναγκάζοντάς μας να σ’ αποκαλέσουμε ακόμα και βλάκα ή έστω κάποια άλλα κοσμητικά επίθετα τα οποια  …αναζητούμε. Σταμάτα, λοιπόν, τα χαζά σου και σοβαρέψου, γιατί στο τέλος θα τα πιστέψουμε κι’ εμείς…

Διαβάστε τώρα – όσοι δεν τα διαβάσατε αλλού, τι έγραψε προχθές και τα ξαναλέμε κάποια άλλη φορά:

Στην δε Ελληνική Κοινότητα του Τορόντο  για το έργο του Πολιτιστικού της Κέντρου σύμφωνα, με τα αναφερόμενα στο βιβλίο «Οσα δεν έσβησε ο χρόνος» που βασίζονται στο “Glynn Report”, τα της κατασκευής του εκεί «Πολιτιστικού Κέντρου»: 

 «..από την πρώτη ανάγνωση των πορισμάτων είναι εμφανές ότι αντιμετωπίστηκε «ερασιτεχνικά»…. και υπήρξε ελλιπής σχεδιασμός και παντελής απουσία προγραμματισμού έτσι και εκτός των άλλων, ενώ είχε κοστολογηθεί στα 8,6 εκατομμύρια, ξοδεύτηκαν 9,2 εκατομμύρια, δηλαδή 600.000 δολάρια περισσότερα του συνολικού προϋπολογισμού για να κατασκευαστεί μόλις το 56% του έργου».

 Ολοφάνερα είναι εντυπωσιακές «οι συμπτωματικές συμπτώσεις». Επομένως δύσκολα, όσο καλοπροαίρετα και αν εξεταστούν τα πεπραγμένα των διαχειριστών των κοινών χρημάτων, που ανέρχονται σε εκατομμύρια, θα γίνει πιστευτό  ότι ενήργησαν μόνο με «ερασιτεχνικό τρόπο». Όμως, και πάλι, ακόμα και αν καλοπροαίρετα ρίξουμε στον καιάδα του ερασιτεχνισμού τις απώλειες των εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων που έκαναν φτερά, ποίος «ερασιτεχνισμός» μπορεί να δικαιολογήσει «τον μη εντοπισμό,» δηλαδή την απώλεια των οικονομικών βιβλίων των Κοινοτήτων, που θα έπρεπε να υπήρχαν και μάλιστα να ήταν προσιτά, σε όσους χάριν της ιστορίας θα ήθελαν να εξετάσουν τι τέλος πάντων είναι των «Ελλήνων οι Κοινότητες στο εξωτερικό» και γιατί δύο εκ των μεγαλύτερων εξ αυτών, έφτασαν στα πρόθυρα των κατασχέσεων μέρος των ακινήτων τους;