Πετάει μια ανοησία, χωρίς να σκεφτεί τι λέει η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας για τα θρησκευτικά, την κράζει ο αρχιεπίσκοπος, τα μαζεύει και μιλάει με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Βγαίνει ο Κατρούγκαλος και ρίχνει μια χειροβομβίδα για νέα μείωση των συντάξεων, που σε καμία περίπτωση δεν θα μείωναν όταν το έπαιζαν αντάρτες και ζόρικοι, τα μπουρδουκλώνει τώρα, «να δούμε, υπό προϋποθέσεις, θα βρούμε ισοδύναμα, θα το παλέψουμε……..», άστα δηλαδή και βράστα.
Βγαίνει ο Νικολόπουλος, Β΄ αντιπρόεδρος της Βουλής και
παραλίγο υπουργός και δηλώνει με θράσος, ότι δεν έγινα υπουργός για να μην ερεθιστεί ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου του οποίου τον σεξουαλικό προσανατολισμό είχε πονηρά σχολιάσει στο πρόσφατο παρελθόν, αυτός ο άντρακλας της Αχαΐας.
Γίνεται υπουργός ο Δημήτρης Καμένος για μερικές ώρες τον ξεφωνίζει ο κόσμος μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα για τις ακροδεξιές και αντισημιτικές τοποθετήσεις του στο twitter και καρατομείται αμέσως, στηρίζοντας όμως την κυβερνησούλα της πλάκας ως βουλευτής των ακροδεξιών ΑΝΕΛ.
Πάει ο Τσίπρας στην Αμερική, παραβρίσκεται στο Ίδρυμα Κλίντον για να συνομιλήσει δημόσια ενώπιον επενδυτών, με τον τέως πρόεδρο των ΗΠΑ , εμφανίζεται μπροστά του, μικρός, ανέτοιμος, ανέμπνευστος, με τεράστια δυσκολία να συνεννοηθεί στα Αγγλικά με τον Κλίντον και δίνει την εντύπωση μαθητή μπροστά σε καθηγητή, που απαντά σπασμωδικά, γεμάτος άγχος και τσάτρα πάτρα.
Το επαναλαμβάνουμε. Οι άνθρωποι αυτοί, αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα, δεν είναι τίποτα άλλο πάρα ένα ασύντακτο ασκέρι ανεγκέφαλων κυνηγών της εξουσίας, που ούτε ξέρει ούτε μπορεί να οδηγήσει τη χώρα κάπου.
Δυστυχώς όμως αυτή τους την αδυναμία και ασχετοσύνη την πληρώνει κάθε μέρα, κάθε στιγμή η χώρα.
No comments:
Post a Comment