Έξω από το χορό...

Στην προχθεσινή του συνέντευξη ο πρωθυπουργός είχε επικαλεστεί μια γνωστή παροιμία. «Εκ του ασφαλούς και έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε». Ήθελε να δείξει πόσο εύκολες και ανεύθυνες είναι οι μεγαλοστομίες του Λαφαζάνη και των άλλων που δεν έχουν να σηκώσουν την ευθύνη μιας απόφασης η οποία ίσως να οδηγούσε τη χώρα στην καταστροφή. Ενδεχομένως να την επικαλέσθηκε και χθες. Δεν το πρόσεξα.
Ήταν υπεραρκετή, όμως, η προχθεσινή αναφορά για να μου προκαλέσει μια πολύ απλή σκέψη. «Γιατί δεν είχε τηρήσει ο ίδιος αυτό που ζητάει να κάνουν οι άλλοι;» Γιατί δεν είχε επιδείξει αυτός την αυτοσυγκράτηση που ζητάει από τους άλλους, γιατί δεν είχε αποφύγει τις εύκολες καταγγελίες και τα χυδαία υβρεολόγια σε βάρος όσων έκαναν το ίδιο (την υπογραφή του μνημονίου) που κι εκείνος έκανε, για ποιο λόγο δεν αποδείχθηκε εκείνος τόσο σοβαρός και υπεύθυνος όσο θέλει να είναι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι;
Φυσικά το «γιατί» το ξέρω. Και είναι απλό. Γιατί μόνο σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική δεν σκόπευε ν’ ασκήσει, γιατί το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η φτηνή κι ανέξοδη αντιπολίτευση, γιατί εκμεταλλευόμενος την οργή του κόσμου και καλλιεργώντας το μίσος σε βάρος των κυβερνώντων ξεκόλλησε από το περιθώριο και βρέθηκε ν’ αποκτά λαϊκή απήχηση, κοντολογίς γιατί μ’ αυτό τον τρόπο και μόνο μ’ αυτόν έφτασε να είναι σήμερα πρωθυπουργός.
Θυμάμαι έναν φίλο μου, παλιό αριστερό, που μου είχε πει κάποτε το εξής: «Στην προσευχή του ο καλός αριστερός ζητάει από το Θεό να τον προστατεύει από την κριτική γιατί από την αυτοκριτική προστατεύεται μόνος του». Και ως προς αυτό ο Τσίπρας αποδεικνύεται συνεπέστατος …αριστερός. Κρίνει και επικρίνει τους άλλους για πράξεις και παραλείψεις που ο ίδιος θεωρούσε δικαίωμα του να τις ασκεί και να τις αξιοποιεί ακόμη και με τον πιο ακραίο τρόπο.
Ίσως το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί να του αναγνωρίσει κανείς είναι πως έτσι συμβαίνει με όλους τους λαϊκιστές. Το μόνο που δεν τους χαρακτηρίζει είναι η συνέπεια. Και δεν είναι καθόλου περίεργο ότι αργά ή γρήγορα θερίζουν τις θύελλες που ξεσήκωσαν οι άνεμοι που οι ίδιοι σπέρνουν. Αυτή την πραγματικότητα βιώνει σήμερα ο πρωθυπουργός.