Περί απολύσεων γενικώς...

...και η της κ. Φραγκούλη, ειδικώς...

Η κ. Φραγκούλη εν μέσω των π. γενικών προξένων
 σε Τορόντο  και Μόντρεαλ κ.κ. Αζεμόπουλου και 
Καφόπουλου.
Στις δημόσιες σχέσεις ήταν άφταστη...

Είμαστε κάθετα αντίθετοι με την απόλυση οιουδήποτε εργαζόμενου, από οποιαδήποτε εργασία, είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα. ΔΕΝ υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να χάνει ένας εργαζόμενος τη δουλειά του και μάλιστα έτσι ξαφνικά και χωρίς προειδοποίησή
του  από τον εργοδότη του. Ιδιαίτερα, όταν η απόλυση είναι άδικη, κατά την εκτίμησή μας, ο θυμός μας μπορεί να ισοδυναμεί με τον θυμό του θιγόμενου αν όχι και περισσότερο.
Η περίπτωση της ανταποκρίτριας του ΑΜΠΕ στον Καναδά, κ. Ιουστίνης Φραγκούλη δεν εξαιρείται των αρχών μας αυτών και τη συμπαραστεκόμαστε όσο μπορούμε. Όμως, στην περίπτωση αυτή υπάρχει το εξής όμως. Η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού εδώ και πολλά χρόνια και μάλιστα με αποκλειστική, σχεδόν, υπευθυνότητα της δικής της παράταξης. Θα περιμέναμε λοιπόν -για να μην πούμε θα ...απαιτούσαμε- από την ίδια να είχε ήδη αποποιηθεί τα λίγα, (ή πολλά;), χρήματα που  εισέπραττε από το ελληνικό κράτος, χρήματα τα οποία, όχι μόνο δεν της ήταν, κατά τη γνώμη μας, απαραίτητα αλλά προέρχονταν και από έντοκο δανεισμό της χώρας από το Ν.Δ.Τ και την Ε.Ε. 
Ιδιαίτερα ο διπλασιασμός του ελληνικού χρέους κατά την περίοδο Καραμανλή, 2004-2009, έγινε για να πληρωθεί ΚΑΙ η κ. Φραγκούλη, αφού η κυβέρνηση της περιόδου εκείνης ΔΕΝ ήθελε να φορολογήσει  τον επιχειρηματικό κόσμο ανάλογα με τα έσοδά τους, ενώ συγχρόνως ο Προκόπης Παυλόπουλος ως υπουργός, διόριζε κάθε ημέτερο ή υποψήφιο ψηφοφόρο τους (860.000 άτομα).!!!
Αντί, λοιπόν, η κ. ανταποκρίτρια, να καταγγέλλει στην ΕΣΗΕΑ τον νέο διευθυντή του ΑΜΠΕ για τις περικοπές αυτές, μήπως θα ήταν πιο σοβαρό από μέρους της να τον συγχαρεί, ζητώντας συγχρόνως συγνώμη; Λέμε τώρα...