Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

του Σταύρου Στραβόλαιμου

Έχω μείνει άναυδος. Μέχρι τώρα τα επικοινωνιακά παιχνίδια ήταν προνόμιο της Δεξιάς. Λόγια εύκολα και μεγάλα και έργα μηδέν ή καταστροφικά.

Ακριβώς την ίδια και πιο επιδέξια επικοινωνιακή τακτική ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τα καμώματα των στελεχών του. Καλά, είχαμε συνηθίσει να παρακολουθούμε τον αντιμνημονιακό αντιπολιτευτικό τους παραλήρημα, με την χάβρα των ιουδαίων που επικρατούσε μεταξύ τους τα προηγούμενα
χρόνια, θα περίμενε όμως κανείς να είναι σοβαροί ως κυβέρνηση. Ματαίως όμως.
Αντί για αυτό, έβγαλαν τα πουκάμισα έξω, φόρεσαν ακριβά κασκόλ, έβαλαν το χέρι στην τσέπη καμαρωτοί και με στυλ, πήραν ύφος άνετο και μεγαλειώδες, και σήκωσαν μπουχό σκόνης και κουρνιαχτό. Αέρα αδέλφια να πάρουμε τα δίκαια μας πίσω, με περισσή αγριάδα και νταηλίκι στο εσωτερικό, αλλά με γλειψίματα, παινέματα ευγένειες, υποκλίσεις, αγκαλιές, φιλιά, ευχαριστίες και εμετικές φιλοφρονήσεις και κολωτούμπες απέναντι στους πρώην τοκογλύφους Γερμανούς κατακτητές που μας «πίνουν το αίμα».

Αν έστω και στο ελάχιστο είχε τολμήσει άλλος πριν την έλευση του Μεσσία ΣΥΡΙΖΑ, να μιλήσει με ανάλογες δουλικές και απαράδεκτες εκφράσεις προς τον Σόιμπλε και την Μέρκελ θα είχαν στηθεί κρεμάλες στην κυριολεξία. Είναι τόση η αναντιστοιχία των αντιπολιτευτικών τους λόγων σε σχέση με τις γονυκλισίες και τις κυβιστήσεις που κάνουν τώρα, που αναρωτιέται κανείς πως κατάφεραν αυτοί οι θεομπαίχτες να παρασύρουν τόσο κόσμο να τους εμπιστευτεί και να τους κάνει κυβέρνηση.
Ναι, Κυβέρνηση αυτούς τους μπαχαλάκηδες, τους χυδαίους υβριστές και νταήδες της περιόδου 2009-2011, που καθύβριζαν, προπηλάκιζαν, γιαούρτωναν, εξευτέλιζαν βουλευτές και υπουργούς, μούντζωναν το κοινοβούλιο με το εμπρηστικό σύνθημα, «να καεί, να καεί του μπουρδέλο η βουλή» και διέλυαν εκδηλώσεις και παρελάσεις με αποκορύφωμα την προσβολή στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε που κυβερνούσε ο Τσολάκογλου, ο Πινοσέτ, ο προδότης, ο πράκτορας των Αμερικανών που έπρεπε να κρεμαστεί στο Σύνταγμα, την ώρα που έδινε την μάχη των μαχών προκειμένου να κρατηθεί η χώρα όρθια, με όλο το ετερόκλητο αντιμνημονιακό συνονθύλευμα, αριστερά και δεξιά του πολιτικού φάσματος, φανατικά απέναντι του.

Ναι, αυτούς τους απερίγραπτους τύπους που εμπνεύστηκαν και γέμιζαν δολίως και σκοπίμως τις πλατείες των αγανακτισμένων μαζί με τους φασίστες της Χ.Α για να φύγει ο προδότης και εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας μετά το 2012 όταν ο κόσμος τους επιβράβευσε για τα μεγάλα λόγια που έλεγαν χωρίς ντροπή και επιφυλάξεις.
Ναι, αυτούς που τώρα ξερογλείφονται στις ευρωπαϊκές αυλές με τους ηγέτες της Ευρώπης, νομίζοντας ότι είναι θεοί και θα αλλάξουν μονομιάς τους κανόνες της, με τη λεβεντιά και την καπατσοσύνη τους.
Ναι, αυτούς τους δήθεν αριστερούληδες που έπεισαν τον κόσμο ότι δήθεν διαπραγματεύονται και στο παρασκήνιο τα δίνουν όλα με κολωτούμπες ολκής, επιμένοντας απλώς η Τρόικα να μην λέγεται Τρόικα αλλά θεσμικό όργανο, το μνημόνιο να κουκουλωθεί από την λέξη γέφυρα η νέα συμφωνία, το κακό ΔΝΤ που θα έφευγε να μείνει και μάλιστα πολύ στα πράγματα, χωρίς να κάνουν πλέον κουβέντα για διαγραφή χρέους που το είχαν κάνει σημαία και μπήκε στις καλένδες, οι Αμερικάνοι να γίνουν τώρα χρήσιμοι και πολύ σύμμαχοι της Ελλάδος, οι τοκογλύφοι να μετατραπούν ξαφνικά σε καλούς εταίρους και οι Γερμανοί να είναι καλύτεροι Ευρωπαίοι από τους Έλληνες.

Όταν όμως θα κατακάτσει η σκόνη που σήκωσαν εντέχνως για να ακουστούν, να γίνει ντόρος και χαλασμός και αφού θα έχουν υπογράψει χωρίς αμφιβολία ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ που θα το λένε αλλιώς, γιατί στην Ευρώπη ισχύουν κανόνες και αρχές, τότε θα αποκαλυφθεί περίτρανα στην πράξη η μεγάλη πλεκτάνη. Τότε και μόνο τότε θα αρχίσει η αποκαθήλωση τους, για να επιβεβαιωθεί οριστικά ότι ποτέ δεν υπήρξε άλλη λύση, εκτός από την προσφυγή στη βοήθεια των ευρωπαίων εταιρών μας.
Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει και όσοι έκτισαν καριέρες πάνω στην αντιμνημονιακή υστερία θα εισπράξουν επί τέλους τα επίχειρα των ανομημάτων τους. Έπρεπε τελικώς να γίνουν πρωθυπουργοί και ο Σαμαράς και τώρα ο Τσίπρας για να αποδειχθεί ότι όλοι τους πούλησαν στο λαό φύκια για μεταξωτές κορδέλες και μόνο ο Παπανδρέου, μόνος και έρημος από όλο το πολιτικό σύστημα, βάδισε τον υπεύθυνο, δύσκολο αλλά πατριωτικό δρόμο της σωτηρίας της πατρίδας με τεράστιο πολιτικό και προσωπικό κόστος.

Υ.Γ Να προλάβω κανέναν όψιμα γοητευμένο από τους Συριζαίους πατριώτη, που θα αναρωτηθεί για την σκοπιμότητα αυτού του άρθρου την ώρα της διαπραγμάτευσης. Μην φοβάστε τίποτα. Θα γίνει αυτό που θέλουν οι δανειστές και μνημόνιο θα υπογραφεί και έλεγχος της Τρόικας θα υπάρχει και λεφτά θα πάρουμε για τις ανάγκες μας, μιας και οι αγορές είναι κλειστές για μας, εκτός και γίνει, θεός φυλαξει, κανένα ατύχημα. Το ζητούμενο είναι αν είμαστε αποφασισμένοι να συντρίψουμε αυτό το δυσκίνητο, παμφάγο και αναποτελεσματικό πελατειακό κράτος που οικοδομήσαμε για να οδηγηθούμε στην μεταπελατειακή Ελλάδα. Αυτά όμως χρειάζονται συγκρούσεις και μάλιστα πολύ μεγάλες. Είναι άραγε διατεθειμένοι να το πράξουν οι σημερινοί σωτήρες; Πολύ αμφιβάλλω.