Μπήκαμε στο Φρενοκομείο...

ΑΦΟΥ ο ...συνάδελφος κ. Θανάσης Κουρτέσης διάλεξε την περασμένη εβδομάδα, ν' ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, ανακατεύοντας τους πάντες και τα πάντα, ώστε να μας πείσει, έστω και δια χειρός του συνεργάτη του και ...επιστήθιου φίλου του, κ. Πάππα, πόσο μεγάλος δημοσιογράφος είναι, μας αναγκάζει να περάσουμε κι' εμείς το κατώφλι της πόρτας αυτής, για να δούμε, από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, τι ...κρύβεται εκεί μέσα.! Τούτη μας η επίσκεψη- είσοδος στο φρενοκομείο, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ΔΕΝ τού έφθανε η αναφορά του στον Αρτεμάκη, στον Νίκωνα, στον Βοϊδονικόλα και το Σκλάβο, ή στον Ιορδάνους και δεν ξέρω πού αλλού, θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει και το όνομα Γουγάς, για κάποιον ή κάποιους δικούς του λόγους.
Μπένοντας, λοιπόν, μέσα στο φρενοκομείο και μη έχοντας την ..45χρονη δική του πείρα, αντί να πιάσουμε κουβέντα με κάποιους παρατρεχάμενους του καθιδρύματος για να μάθουμε νέα τους, πήγαμε κατ' ευθείαν σε κάποια αποθήκη όπου εντοπίσαμε κάποιους σκονισμένους φακέλους σε κάποια ξύλινα ράφια. Διαβάζοντας τους τίτλους των περιεχομένων των φακέλων, το μάτι μας έπεσε σε έναν με το όνομα του επί 45 συναπτά χρόνια δημοσιογράφου. Μια άμεση σκέψη μας ήταν να κρύψουμε τον φάκελο κάτω από το μπουφάν και να πάμε με τους άλλους επισκέπτες ώστε να μη δώσουμε στόχο στους φύλακες και μας υποπτευτούν.! Έτσι ύστερα από μια κάποια λογική ώρα φύγαμε σιγά σιγά με το φάκελο κρυμμένο χωρίς να μας πάρει κάποιος μυρωδιά...
Στο σπίτι, λοιπόν, αφού συνήλθαμε από το φόβο της "απάτης" που κάναμε, ανοίξαμε το φάκελλο και χωρίς σχόλια δικά μας σας παρουσιάζουμε σιγά σιγά το περιεχόμενό του. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην κρίση σας...