Είμαστε χιλιάδες... ορφανά!!!!!

ΕΠΕΙΔΗ, καθώς μεγαλώνουμε, δεν μπορούμε συνεχώς να ρίχνουμε ευθύνες για την κατάντια της κοινωνίας στους μεγαλύτερους, δηλαδή και στον εαυτό μας, θα πρέπει κάποτε να μάθουμε ότι οι ευθύνες είναι πλέον ονομαστικές!!! Και έχει σημασία ο επιμερισμός των ευθυνών. Δεν μπορεί μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Δεν μπορώ να συγκατοικήσω πλέον με τα προβλήματα που έχουν οι σημερινοί πολιτικοί και τα κόμματά τους. Στον αέρα κυκλοφορούν πίκρες, μνησικακίες, πάθη, αντιδικίες, φθόνοι, μίση εξοντωτικά... κι όλα αυτά για μιαν ανύπαρκτη ερωμένη!!!

ΩΣΤΟΣΟ, εγώ νιώθω ότι έχουμε χρέη βαρύτερα και βασανιστικότερα από τους ανθρώπους άλλων εποχών γιατί απλούστατα είμαστε ορφανοί από οδηγούς. Τον δρόμο τον ανοίγουμε μόνοι μας. Κι όλοι καταλαβαίνουμε ότι τούτη η εποχή δεν αναγνωρίζει τίποτε το σταθερό και το μόνιμο, αφού το κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι η μεταβλητότητα. Πώς διαμορφώνεται ο εθνικός χαρακτήρας αυτού του τόπου;; Απλώς δεν διαμορφώνεται, διότι όλοι μουντζουρώνουν τον πίνακα κι έτσι παραμένουμε σε μια no man's land, σε μια νεκρή ζώνη.

ΑΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ τις αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων, με αφορμή τη δολοφονία του νέου στο Κερατσίνι από έναν χρυσαυγίτη, θα καταλάβετε ότι όχι απλώς μουντζουρώνουν τον πίνακα αλλά σπάζουν το τελάρο και τραβάνε τον μουσαμά μέχρι να τον ξεσκίσουν. Και δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να συνεννοηθούν, να κουβεντιάσουν, να ψάξουν για τα στοιχεία εκείνα που ενδεχομένως οδηγήσουν σε συνδιαλλαγή. Δεν υπάρχει λόγος και αντίλογος ή λόγος συμπληρωματικός, ώστε να έχουμε μια διαλεκτική κίνηση και εξέλιξη. Μονίμως ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον και αγωνίζονται στην εξεύρεση πρωτότυπων λεκτικών σχημάτων για να κερδίσουν εντυπώσεις. Κι όταν ο ένας μιλάει, δεν περιμένει τον άλλον, αλλά περιμένει ν' ακούσει τον αντίλαλο της δικής του φωνής.
ΕΤΣΙ, λοιπόν, είναι αδύνατο να υπάρξει συνεννόηση, είναι μια αυταπάτη ότι μπορεί να βρεθεί η λύση στο ζητούμενο και ν' αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα και η δράση της οποιασδήποτε εγκληματικής οργάνωσης. Από την πλευρά των κομμάτων που υπεραμύνονται της δημοκρατικής νομιμότητας έχουμε την αποστράγγιση κάθε πρωτοτυπίας και το στόμωμα της φαντασίας. Φτάνει η πατριδολατρεία που διυλίζεται από τα κομματικά μυαλά και ο πατριωτισμός που απωθείται από την κομματική ρητορεία.
Νίκος Λαγκαδινός