Επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις του ο κ. Μανίκης…

 …Επαναλαμβάνουμε τις απαντήσεις μας κι’ αν του αρέσουν…

Εκτός της περιόδου της έντονης …κυκλοφορίας του κορωνοϊού, όλα δείχνουν ότι ο κυρ Χρήστος σκέφτεται να περάσει και τον προσεχή Χειμώνα με το ίδιο θέμα, δηλαδή να «ψάχνει» για μια απάντηση στα …καυτά και αναπάντητα, αλλά επαναλαμβανόμενα, ερωτήματα, τα οποία έχουν σχέση με τις Κοινότητες των Ελλήνων στο εξωτερικό και για το πώς αυτές έφτασαν στα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα.!

Προφανώς, δεν άρεσαν στον κ. Μανίκη οι απαντήσεις που έλαβε και από μας και οι οπολιες έλεγαν ότι οι Κοινότητες των Ελλήνων του εξωτερικού είναι οργανώσεις οι οποίες δημιουργήθηκαν από Έλληνες μετανάστες για να αντιμετωπίσουν μερικά από τα διάφορα προβλήματα τα οποία παρουσιάστηκαν στο δρόμο τους και την ομαλή εγκατάστασή τους στην νέα πατρίδα που διάλεξαν για να ζήσουν. Ως πρώτη ανάγκη τους, λοιπόν, διαπίστωσαν ότι ήταν η εκκλησία, αφού για να αναγνωρίσει το ελληνικό κράτος το παιδί ενός ζευγαριού, έπρεπε αυτό να βαφτιστεί σε κολυμπήθρα μιας εκκλησίας, από ορθόδοξο κανονικό ιερέα και εφ’ όσον οι γονείς του είχαν τελέσει, επίσημα, θρησκευτικό γάμο σε εκκλησία, με παπά και κουμπάρο… Για το λόγο αυτό έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη τους και έκτισαν τους ναούς, τους οποίους έβαλε στο χέρι η Εκκλησία και προσπαθεί τώρα ο Σωτήριος να βάλει και εκείνες των μεγάλων Κοινοτήτων Τορόντο και Μόντρεαλ.! Για την περιουσία των Κοινοτήτων γίνεται όλος ο καυγάς με τον Σωτήρη, κ. Μανίκη, λες και τα έφερε από το χωριό του και πως δεν τα πλήρωσαν από το υστέρημά τους οι ομογενείς.! Γιαυτό και τον αποκαλούμε αλητήριο και μαζί του όσους τον ακολουθείτε πιστά και τον συμπαραστέκεστε, λες και έχετε κάτι να κερδίσετε. Ή μήπως έχετε;

Όσο για το δεύτερο ερώτημά σας για το πού πήγαν τα χρήματα και πώς έφτασαν οι δυο αυτές Κοινότητες στο χείλος του γκρεμού, σας το ξαναείπα πριν λίγες εβδομάδες αλλά δεν σας βολεύει η απάντηση και επανέρχεστε σ’ αυτή η οποία τελικά είναι η μόνη που δεν σας εξυπηρετεί. Σας είπα ξανά κ. Μανίκη ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.! 40 χιλιάδες δολάρια ετησίως δίνει η κάθε εκκλησία στην Επισκοπή – Μητρόπολη – Αρχιεπισκοπή, 72 χιλιάδες δίνει για τον μισθό του ιερέα κάθε χρόνο, Φως, νερό τηλέφωνο, ψάλτες, καντηλανάφτες, ασφάλεια κτηρίου, επισκευές, και ό,τι άλλο ξεχνάω, πόσα μπορεί να μαζέψει μια εκκλησία από το κεράκι της γριούλας και τις ό,ποιες εθελοντικές πάντα προσφορές κάποιων εύπορων πιστών, ώστε να τα φέρει βόλτα η διοίκηση;

Μήπως «μαζί τα τρώτε» - αφού είστε κολλητάρια με Σωτήριο και παπάδες – και γιαυτό τρέξατε να μας πείτε το οπωσδήποτε «μαζί ΔΕΝ τα φάγαμε»;

Σταμάτα, λοιπόν τις χαζές αυτές ερωτήσεις και ασχολήσου με κάτι πιο …προσοδοφόρο για τους αναγνώστες σου, κυρ Χρήστο…

Για όσους δεν διάβασαν το κείμενο με τις ερωτήσεις του κ. Μανίκη, τους το παραθέτουμε, παρακάτω:   

«Προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα «Tί τέλος πάντων είναι των Ελλήνων οι Κοινότητες στο εξωτερικό;» βρέθηκα ενώπιον ενός άλλου ερωτήματος:  «Πώς φτάσαμε στα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα;» Γιατί οι δύο μεγάλες των Ελλήνων Κοινότητες στον Καναδά, έφτασαν  στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας και «πού πήγαν τα χρήματα,» αφού «χρήματα υπήρχαν,»  και οπωσδήποτε «μαζί ΔΕΝ τα φάγαμε;» 

Αυτά ήταν τα ερωτήματα της έρευνάς μου, προκειμένου να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι και όσοι άλλοι θέλουν τέλος πάντων να μαθαίνουν για την ιστορία των Ελλήνων του Καναδά.»