Η Απόφαση του δικαστηρίου για τα έξοδα της Δίκης του Κογκρέσου…

 Έγκριση Εξόδων

 

Σύνοψη

 

1. Στις 14 Απριλίου 2020, ενέκρινα την αίτηση του Αιτούντος, Le Congrès Hellénique du Quebec (“CHQ”): 2020 ONSC 2224

 

2. Το CHQ επιζητά τα δικαστικά έξοδα της αίτησης επί της βάσης μερικής εγγύησης αποζημίωσης, που ανέρχεται στο ποσό των 15,496.93 καναδικών δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των τελών εκταμίευσης και του HST.

 

3. Ο εναγόμενος, το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο ( Canadian Hellenic Congress - CHC) έχει τη θέση ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία υποχρέωση για δικαστικά έξοδα, από τη στιγμή που και τα δύο μέρη είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και η αίτηση βοήθησε ώστε να αποσαφηνιστεί η διοίκηση του CHC και στα δύο μέρη. Το CHC επιπλέον υποστηρίζει ότι η αίτηση του CHQ δεν ήταν απόλυτα επιτυχής.

 

 Ανάλυση

 

4. Στο ζήτημα του κατά πόσον το CHQ πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα, το CHC δεν παρέθεσε οποιαδήποτε απόδειξη για την θέση ότι, όταν και τα δύο μέρη είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, απαλλάσσονται των δικαστικών εξόδων. Η Αίτηση κατέστει απαραίτητη από την θέση του CHC ότι το CHQ δεν αποτελούσε πλέον μέλος του εθνικού οργανισμού και από την αντικατάσταση του από έναν άλλο οργανισμό που δημιουργήθηκε από το CHC. To CHQ δεν είχε άλλη επιλογή από το να προχωρήσει με την αίτηση, προκειμένου να αξιώσει τη νομιμότητά του. Στο CHQ επιβλήθηκαν τα δεδομένα νομικά έξοδα για την καταβολή της αίτησης. Επομένως το CHQ δικαιούται των δικαστικών εξόδων.

 

5. Σύμφωνα με την Courts of Justice Act, s. 131(1) [= νόμου περί διοίκησης δικαστηρίων], το δικαστήριο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια όταν καθορίζει την επιβολή δικαστικών εξόδων. Ο τελικός σκοπός της τροποποίησης εξόδων είναι να καθοριστεί ένα ποσό που είναι δίκαιο και λογικό να καταβάλει το ανεπιτυχές μέρος, και όχι ένα ποσό προκαθορισμένο από τα πραγματικά έξοδα που καταβλήθηκαν από τον επιτυχή διάδικο. Το δικαστήριο πρέπει επίσης να λάβει υπόψη του την αρχή της αναλογικότητας στο  R. 1.01(1.1) of the Rules of Civil Procedure [= κώδικας Πολιτικής Δικονομίας], συνυπολογίζοντας ότι θα πρέπει να εξισορροπήσει την αρχή της αποζημίωσης με το θεμελιώδες δικαίωμα της πρόσβασης στη δικαιοσύνη.

 

6. Το άρθρο 57.01(1) του Rules of Civil Procedure [= κώδικας Πολιτικής Δικονομίας] καθορίζει όλους τους παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη από το δικαστήριο προ του καθορισμού των δικαστικών εξόδων:

 

(1)Καθώς ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια, σύμφωνα με το εδάφιο 131 της Courts of Justice Act [= νόμου περί διοίκησης δικαστηρίων] για την επιβολή δικαστικών εξόδων, το δικαστήριο μπορεί να συνυπολογίσει, εκτός από το αποτέλεσμα της εκδίκασης και οποιαδήποτε γραπτή προσφορά συμβιβασμού ή συνεισφοράς,

(0.a)  την αρχή της αποζημίωσης, συμπεριλαμβανομένης, εάν υφίσταται, της εκτίμησης του δικηγόρου του μέρους που δικαιούται την αποζημίωση για τα διάφορα έξοδα, καθώς και της αμοιβής του εν λόγω δικηγόρου για τις ώρες που εργάστηκε

(0.b) το συνολικό ποσό που το ανεπιτυχές μέρος θεωρεί λογικό να καταβάλει, σε σχέση με το σημείο της διαδικασίας όπου καθορίζονται τα δικαστικά έξοδα

(a) το ποσό που διεκδικείται και το ποσό που επιδικάστηκε κατά τη διαδικασία

(b) τον επιμερισμό της ευθύνης

(c) το βαθμό πολυπλοκότητας της υπόθεσης

(d) τη σημαντικότητα των ζητημάτων

(e) τη στάση οποιουδήποτε μέρους που μπορεί να προκάλεσε την αδικαιολόγητη συντόμευση ή επιμήκυνση της διάρκειας της διαδικασίας

(f) εάν οποιαδήποτε φάση της διαδικασίας ήταν:

(ι) αθέμιτη, κακόβουλη, ή μη απαραίτητη, ή

(ιι) προκλήθηκε από αμέλεια, λάθος ή υπερβολική επιφυλακτικότητα

(g) η άρνηση παραδοχής κάποιου μέλους για οτιδήποτε θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη

(h) κατά πόσον είναι δόκιμο να υποχρεωθεί με δικαστικά έξοδα ή περισσότερες κυρώσεις ένα μέρος 

(ι) προκάλεσε περισσότερες εκδικάσεις για αξιώσεις που θα μπορούσαν να εκδικαστούν σε μία δίκη

(ιι) κατά την υπεράσπιση, διαχωρίστηκε αναίτια από κάποιο άλλο μέρος ιδίου συμφέροντος, ή χρησιμοποίησε άλλον δικηγόρο, και

(i)  οποιοδήποτε άλλο ζήτημα σχετιζόμενο με τα δικαστικά έξοδα

 

7. Το εν λόγω ζήτημα αφορούσε την ερμηνεία του καταστατικού και των εσωτερικών κανονισμών του CHC, γεγονός που το κατέστησε εξαιρετικά περίπλοκο. 

 

8. Το CHC παρέσχε αρκετά  επιχειρήματα, συμπεριλαμβανομένης της κατάστασης του CHQ και κατά πόσον η αίτηση έχει παραγραφεί. Αν και το CHQ δεν επέτυχε όλη την παραγραφή χρέους που επιζητούσε, δικαιώθηκε σε όλα τα ζητήματα.

 

9. Η περιγραφή των εξόδων του CHC ανέρχεται στο ποσό των  $26,931, συμπεριλαμβανομένων εκταμιεύσεων και του σχετικού φόρου (HST). Επομένως το CHC υπολόγιζε να καταβάλει παρόμοιο αντίτιμο σε περίπτωση μη δικαίωσης.

 

10. Βρίσκω ότι τα έξοδα του CHQ είναι λογικά, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τα πολλά ζητήματα που τέθηκαν από το CHC. Και τα δύο μέρη διενήργησαν εξετάσεις κατ’ αντιπαραβολή. Το CHQ καταθέτει ότι δεν έχει συμπεριλάβει κάποια έξοδα, συμπεριλαμβανομένης της προετοιμασίας καταβολής των εξόδων. Επίσης επισημαίνω ότι η πρώτη ακροαματική διαδικασία διεκόπει, λόγω της διάρκειας της αγόρευσης του CHC.

 

11. Με βάση τις ανωτέρω εκτιμήσεις, βρίσκω ότι ένα δίκαιο και λογικό ποσό για τα έξοδα, στη βάση της μερικής αποζημίωσης είναι το  $15,496.93. Κατά συνέπεια, καθορίζω το ύψος του κόστους σε $15,496.93, συμπεριλαμβανομένων εκταμιεύσεων και του σχετικού φόρου (HST).

 

12. Αυτή η επιδίκαση του ποσού είναι σε ισχύ ως απόφαση του δικαστηρίου από την ημερομηνία έκδοσής της, χωρίς την ανάγκη επιπλέον εντάλματος. Παρόλα αυτά, ο συνήγορος μπορεί να υποβάλει ένα προσχέδιο εντάλματος μέσω της δικαστικής γραμματέως μου στη διεύθυνση roxanne.johnson@ontario.ca.