Είναι κάποιοι
επισκέπτες που, δεν τους φτάνει το ότι έρχονται απρόσκλητοι, κολλάνε πάνω σου
σαν βδέλλες και δεν το κουνάνε ρούπι.
Κάποια παρόμοια περίπτωση είχα κι’ εγώ με την κ. γρίπη που δεν ήθελε να φύγει
με τίποτα. Βρε καλή μου, βρε τρελή μου, τίποτα αυτή, εκεί κολλημένη πάνω μου,
μη και χάσει το κελεπούρι, η ρουφιάνα... Τελικά με τα πολλά … κατάφερα να την
κλείσω στο καλάθι των απορριμμάτων και να την βγάλω έξω, μπας και ξεκουμπιστεί για
…κάμποσο καιρό, τουλάχιστον… ώστε να μπω κι’ εγώ σε κανονικούς ρυθμούς.
Πάμε …παραπάνω.!
No comments:
Post a Comment