ΣΤΑΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ

Ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητάς του ΠΑΣΟΚ, διότι δεν ζήτησε, λέει, την έγκριση του προγράμματος από αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή. Επίσης ότι δεν προχώρησε σε δημοψήφισμα ή σε εκλογές πριν την υπογραφή του μνημονίου.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παπανδρέου ποτέ δεν υπολόγισε το πολιτικό κόστος. Ανέλαβε ένα βάρος που δεν του αναλογούσε και δεν θα απολογηθεί για αυτό. Αυτοί που θα έπρεπε να απολογούνται, είναι
αυτοί που δεν βοήθησαν, παρότι είχαν τεράστιες ευθύνες για την ελληνική κρίση.
Ο Παπανδρέου ζήτησε συναίνεση, ζήτησε ψήφο από όλα τα κόμματα, μίλησε και προσωπικά με τον Σαμαρά. Θα ήθελε - όχι απλά 180 ψήφους - αλλά να υπήρχε συντριπτική πλειοψηφία.

Γιατί έτσι, και πιο γρήγορα θα τέλειωνε το πρόγραμμα και η προσαρμογή θα ήταν λιγότερο επώδυνη, και η χώρα θα διέθετε πολύ μεγάλη αξιοπιστία στην ΕΕ και στις διεθνείς αγορές. Θα αποφεύγονταν επίσης οι επιθέσεις και δεν θα δίνονταν η δυνατότητα να καλλιεργούν κάποιοι κλίμα ανασφάλειας για την θέση της Ελλάδας στο Ευρώ.

Η ηγεσία της ΝΔ όμως, είχε πάρει συνειδητή τελεσίδικη απόφαση να μην ψηφίσει το πρόγραμμα, πολλές μέρες πριν την ψηφοφορία - το έχουν παραδεχθεί δημοσίως. Θυμόμαστε άλλωστε ότι διέγραψαν όσους το ψήφισαν.

Ας απολογηθούν σήμερα για την τότε στάση τους και για την άρνησή τους να βοηθήσουν μια κυβέρνηση που έκανε το πατριωτικό της καθήκον. Αν τότε ο πρωθυπουργός του 44% δεν έκανε κάτι, η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε βίαια στις 19 Μαΐου του 2010 που έληγε ένα ομόλογο 8.500,000 ευρώ στα χέρια ιδιωτών και όχι των Ευρωπαίων δανειστών.

Ας θυμηθούμε πότε πήραμε τα πρώτα χρήματα από τους δανειστές. Η εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μηχανισμού Στήριξης στην Ελλάδα, μετά από όλες τις απαραίτητες διαδικασίες έγκρισης (Ε.Ε. και ΔΝΤ), ολοκληρώθηκε μόλις στις 18 Μαΐου 2010 το μεσημέρι. Τελευταία στιγμή.

Επομένως και για να συνεννοούμαστε κάποτε σε αυτή τη χώρα, είναι φανερό από τις ημερομηνίες ότι δεν υπήρχε χρόνος ούτε για εκλογές, ούτε για αποτυχημένες ψηφοφορίες στη Βουλή, ούτε για δημοψήφισμα – αφήνουμε το γεγονός ότι δεν υπήρχε καν εφαρμοστικός νόμος για να πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα.

Υπήρχε μόνο μια επιλογή: αγώνας δρόμου χωρίς προηγούμενο και αποφάσεις ευθύνης. Γιατί προσωπικά ο Παπανδρέου, δεν είχε καμία διάθεση να παίξει τη μοίρα κάθε ελληνικής οικογένειας στα ζάρια. Όποιο κι αν ήταν και είναι το προσωπικό του κόστος ή το κομματικό κόστος.

Τελικά δεν οχυρώθηκε πίσω από την ανεύθυνη άρνηση των άλλων, για να μην κάνει το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα; Ποτέ.!