Dancing with the Stars?

Η πατρίδα μας περνάει μία από τις κρισιμότερες περιόδους της ιστορίας της. Η Ευρώπη βρίσκεται στο μάτι ενός κυκλώνα και αντιμετωπίζει πολύ μεγάλα προβλήματα. Και εμείς τι κάνουμε; Στείλαμε στο Ευρωκοινοβούλιο μία από τις χειρότερες ομάδες ευρωβουλευτών για να μας εκπροσωπήσει. Το κάναμε στο όνομα της άμεσης δημοκρατίας γιατί τους στείλαμε εμείς οι ίδιοι, με σταυρό, με τα χεράκια μας. Δεν στείλαμε καθηγητές που ξέρουν απ’ έξω τα ευρωπαϊκά ζητήματα, δεν στείλαμε ανθρώπους που μπορούν να σταθούν σε ευρωπαϊκά φόρα. Στείλαμε

εξέχουσες προσωπικότητες της τηλεδημοκρατίας μας, ποδοσφαιριστές και κομματικά στελέχη που δεν νοιάζονται καθόλου για το τι γίνεται στην Ευρώπη και έχουν τον νου τους στην κομματική καμαρίλα στην Αθήνα. Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Κάποτε η Ελλάδα έστελνε τον
Τ. Χριστοδούλου, τον Δ. Τσάτσο, τη Μ. Γιαννάκου, τον Λ. Κύρκο, ανθρώπους με προσωπικότητα και υπόσταση.
Τα ίδια και χειρότερα κάναμε το 2012. Αποφασισμένοι να τιμωρήσουμε το «σύστημα» στείλαμε στη Βουλή ό,τι είχε ξεμείνει στα αζήτητα από αυτό. Γραφικές φιγούρες που είχαν γράψει ώρες στα στασίδια after εκπομπών έγιναν αίφνης ρυθμιστικοί παράγοντες του πολιτεύματος. Απίθανοι τύποι μετέτρεψαν το Κοινοβούλιο σε... Δελφινάριο. Και δεν το έκαναν δυστυχώς μόνο τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα. Το έκαναν και εκείνα που εκπροσωπούν, υποτίθεται, τους αστούς αυτής της χώρας. Ανθρωποι που βρίσκονται στο καμίνι της πολιτικής για δεκαετίες ολόκληρες δεν θυμούνται ποτέ να έχουν ζήσει και ακούσει όσα βίωσαν στη Βουλή του 2012-14.
Τώρα πάμε να ξανακάνουμε το ίδιο λάθος. Τα κόμματα ψάχνουν τηλεπερσόνες κάθε είδους για τα ψηφοδέλτια. Οι σοβαροί άνθρωποι νιώθουν εκτοπισμένοι από την πολιτική αρένα, εκτός αν κατάγονται από τζάκι. Αναρωτιέμαι αν οι κομματικές ηγεσίες αντιλαμβάνονται τι ακριβώς κάνουν. Μπορεί να είναι τόσο αναίσθητες, να μην μπορούν επιτέλους να παίξουν τον ρόλο που συνάδει με τη θέση τους και να κυνηγούν συνεχώς τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή;
Εχουμε όμως όλοι μας ευθύνη. Τα μέσα ενημέρωσης, και ιδιαίτερα η τηλεόραση, που ανέδειξαν τεράστια μηδενικά σε πρότυπα και γκουρού του δημοσίου διαλόγου. Και βεβαίως όλοι εμείς, οι πολίτες, που ετοιμαζόμαστε να στείλουμε ό,τι χειρότερο στη Βουλή για να μπορούμε μετά να το βρίζουμε χωρίς ενοχές. Αν εμείς ψηφίζουμε κάθε είδους γελωτοποιούς, μηντιακά προϊόντα χωρίς κρίση, δίχως βιογραφικό και εμπειρία, ποιος θα φταίει μετά για το χάλι μας; Οταν διαμαρτυρόμαστε εναντίον των ρουσφετιών, τάχα, και μετά στέλνουμε αντισυστημικούς εκπροσώπους που απλά διορίζουν και εκείνοι τα παιδιά τους σε διάφορες θέσεις ποιος μας φταίει;
Πριν πάμε, λοιπόν, να ψηφίσουμε ας κάνουμε τον κόπο να ψάξουμε ποιον ακριβώς θα «σταυρώσουμε», ανεξαρτήτως κόμματος. Να αναζητήσουμε το βιογραφικό του που θα έπρεπε να είναι αναρτημένο στο Διαδίκτυο. Ας σκεφθούμε λογικά ποιες προδιαγραφές θα πρέπει να εκπληρώνει για να μας εκπροσωπήσει επάξια. Να διώξουμε από το μυαλό μας τα τηλεοπτικά πρότυπα κάθε λογής, αναλογιζόμενοι τις ευθύνες μας. Για τ’ όνομα του Θεού, στις 25 Ιανουαρίου δεν ψηφίζουμε για τον τελικό του Dancing with the Stars, αλλά γι’ αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν και θα μας κυβερνήσουν σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές του έθνους.
Αλέξης Παπαχελάς-Καθημερινή