Ραχήλ, η συμπονετικιά

Να 'ναι καλά το κορίτσι. Γέλασε το χειλάκι μας. Συμπονετικιά. Μας είδε σε μαύρα χάλια και σε μαύρες σκέψεις και πήρε το παιχνίδι πάνω της. «Θα τυπώσουμε 100 δισεκατομμύρια ευρώ» μας καθησύχασε… Απλούστατο! Πέραν όμως από συμπονετικιά, αυτό που κυρίως εκτιμώ στη Ραχήλ, είναι ό,τι είναι και μετρημένη. Θα μπορούσε να μας ξεθαρρέψει να τυπώσουμε 400 δισεκατομμύρια ευρώ, να ξοφλήσουμε το χρέος, να έχουμε και τράτο για μια νέα
αρχή. Όχι! Να στριμωχτούμε και λίγο, καλοσκέφτηκε η πολιτικός, γνωρίζοντας την ψυχοσύνθεση του Έλληνα…

Μη του δώσεις θάρρος. Ακολούθως, το εκ μεταγραφής γερό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, προέκτεινε το ρεαλιστικό της πλάνο βεβαιώνοντας ότι μπορούμε να τυπώσουμε και εργοστάσια που να έχουν παραγωγή. Να τυπώσουμε και προϊόντα που να εξάγονται και να γεμίσουμε τις αγορές του κόσμου τυπωμένα. Να τυπώσουμε τουρίστες να γεμίσει η χώρα απ' άκρη σ' άκρη, όλο τον χρόνο. Να τυπώσουμε και πολιτισμό και παιδεία και υγεία. Να τυπώσουμε χαρά, ευφορία και αισιοδοξία. Να τυπώσουμε καλύτερες μέρες και χρόνια. Να τυπώσουμε… Μυαλά. «Έ! Όχι και μυαλά!» εξανέστη η Ραχήλ. Εδώ που τα λέμε… Τα μυαλά είναι πλεονεξία...
Ρεα Βιτάλη-protagon.gr