Εργασία και κομπίνες...

Με ρωτάει ένας φίλος: Μα καλά δεν κουράζεται να σκέφτεται όλο κομπίνες και ποιον θα "χτυπήσει " για να κερδίσει το καθημερινό ψωμάκι του; Αν, λέω ΑΝ, έβρισκε μια οποιαδήποτε δουλειά και λιγότερο θα κουραζόταν και με αξιοπρέπεια θα ζούσε, αφού θα κέρδιζε με τον ιδρώτα του τα προς το ζειν και δεν θα τον κορόιδευαν όλοι...... Τώρα τι κάνει;
ΔΕΝ είναι ακριβώς όπως τα λες αγαπητέ... Ο κύριος αυτός έχει ταλέντο στην απάτη και ως εκ τούτου δεν κουράζεται διόλου. Τούρχονται οι σκέψεις της επόμενης απάτης χωρίς καθόλου, ή σχεδόν καθόλου,  κούραση. Είναι ας πούμε σαν έναν ποιητή ή έναν επαγγελματία τραγουδοποιό.! Τούρχονται οι διάφορες σκέψεις από μόνες τους (ας με διορθώσει ο φίλος Χρήστος ο Ζιάτας αν με διαβάζει) χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και κόπο, με λίγη υποθέτω κούραση όταν τις βάζουν στη σειρά σε κάποιο χαρτί, ενώ αυτός ούτε εκεί κουράζεται αφού δεν γνωρίζει ούτε τι γράφει ούτε πώς γράφει...
Είναι ...ταλέντο ο άνθρωπος ρε παιδί μου πώς να το πω; Δεν είδες πόσες εταιρείες δημιούργησε στα λίγα χρόνια που ήταν στην Αμερική; Αν δεν ήταν ...απατ(ηλ)ες γιατί να ανοίγει ...κάθε μέρα και καινούρια; Τί δεν κατάλαβες;
Υ.Γ. Μη μου πεις ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις που δημοσιεύτηκαν ήταν για την τσίχλα που έκλεψε, μικρός, απ' το μπακάλη της γειτονιάς του... Σύμφωνοι;;;