Νίκος Παπανδρέου:

Κριτική και... αναμνήσεις για την 3η Σεπ/βρη

Για οράματα σωστά που καταποντίστηκαν από μικροσυμφέροντα κάνει λόγο ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Νίκος Παπανδρέου σε άρθρο του. Αναφέρεται και στις μέρες του '74.

Κριτική και... αναμνήσεις στο άρθρο του Νίκου Παπανδρέου με αφορμή την επέτειο των 40 χρόνων από την ιδρυτική διακήρυξη της «3ης Σεπτέμβρη» του ΠΑΣΟΚ.

«Το Καστρί είχε πλημμυρίσει με κόσμο...»

Ο συγγραφέας - οικονομολόγος και γιος του ιδρυτή της παράταξης, Ανδρέα Παπανδρέου, θυμάται τις μέρες του Σεπτέμβρη του 74, όταν ο ίδιος δεν ήταν ούτε 18 ετών. «Το Καστρί είχε πλημμυρίσει με κόσμο. Επικρατούσε ένας ''γόνιμος'' πανικός. Το πάθος και τον ενθουσιασμό δεν μπορούσε κανείς να τα αγγίξει με τα χέρια του, να τα γευτεί στον αέρα. Κάτω από τέτοιες συνθήκες ''γράφτηκε'' το τελικό κείμενο με το οποίο ανακοινώθηκε ηίδρυση του ΠΑΣΟΚ», αναφέρει στην αρχή του άρθρου του στην εφημερίδα Realnews.

Δημιουργήθηκε ένα κράτος ανυπόφορο και αναποτελεσματικό

Το κείμενό του, όμως, δεν είναι μόνο νοσταλγικό, αλλά και αιχμηρό για τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έκαναν πράξη τα οράματα της ιδρυτικής διακήρυξης. «Δημιουργήθηκε ένα κράτος ανυπόφορο και αναποτελεσματικό. Ετσι τσακίστηκε το όραμα της πραγματικής δημοκρατικής διαδικασίας», σημειώνει για την εφαρμογή της αρχής της πρόσβασης του «λαού» στην εξουσία. Και συμπληρώνει ότι η όλη ιδέα της δημοκρατικής διαδικασίας «ξεφτιλίζεται κάτω από το βάρος των απίστευτων δυσκολιών εφαρμογής».

 
Οράματα σωστά που... καταποντίστηκαν από μικροσυμφέροντα.

Ο Νίκος Παπανδρέου, διαπιστώνει ότι τα αρνητικά αποτελέσματα στη διαχείριση των οραμάτων έβλαψαν τα ίδια τα οράματα: «Πολλά από τα αρχικά οράματα του ΠΑΣΟΚ ήταν σωστά. Καταποντίστηκαν, ωστόσο, στην εφαρμογή τους.

«Τι εντέλει σημαίνει εθνική ανεξαρτησία σήμερα όταν είμαστε μέλος της ΟΝΕ;»

Από τα μικροσυμφέροντα, αλλά και από το ίδιο το ελληνικό κράτος, ένα κράτος που ακόμη σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αποκτά όλο και περισσότερες εξουσίες -παραδόξως με την ευλογία του ''νεοφιλελεύθερου'' ΔΝΤ». Και διερωτάται: «Τι εντέλει σημαίνειεθνική ανεξαρτησία σήμερα όταν είμαστε μέλος της ΟΝΕ;».

Νοσταλγικά όπως άρχισε, τελειώνει το άρθρο του ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, περιγράφοντας: «Στα μέσα του Σεπτεμβρίου του 1974 βρισκόμουν πάλι μόνος στον Καναδά, προσπαθώντας να συγκεντρωθώ στα μαθήματά μου. Το μυαλό μου δεν ήταν στα βιβλία και στις εξετάσεις, αλλά στα ''τρελά'' οράματα του μέλλοντος, με τα οποία εμπνεύστηκε τότε ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού».