ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Έβγαλε κι η μύγα κώλο, 

κι έχεσε τον κόσμο όλο...
 TORONTO GREEKBLOGGERS

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας νηστικός τεμπέλης.

Μοναδική του έγνοια ήταν πάντοτε, πως να ζει, χωρίς να δουλεύει. Κοιτούσε παρατηρητικά τους γύρω του που έτρεχαν από νύχτα σε νύχτα στο μεροκάματο, και ίδρωνε μόνο που κοιτούσε. Γινόταν πτώμα. Μπα, δεν είμαι εγώ για τέτοια γυμνάσια, συλλογιζόταν.. Αυτοί είναι "κορόιδα" επαναλάμβανε από μέσα του.

Σκέφτηκε, σκέφτηκε, ώσπου μια μέρα βρήκε την απάντηση στο ερώτημα που τον βασάνιζε. Θα γίνω απατεώνας. Τόσα κορόιδα, είναι δυνατόν να μη βρω κάθε μέρα κι από ένα του χεριού μου;

Ζώστηκε το μελιστάλαχτο ύφος του, έσιαξε τη χωρίστρα, πήρε κι έναν χαρτοφύλακα στα χέρια, και παρίστανε ότι απαιτούσε η περίσταση.
Μετά, έμαθε ακόμη ένα άλλο κόλπο. Πας Καναδά, και δηλώνεις ότι σου καπνίσει, κι όλοι σε πιστεύουν. Ποιός σε ξέρει στο φινάλε, και ποιόν, ή πού να ρωτήσουν να μάθουν ποιός είσαι και τι είσαι..

Σήμερα δηλώνει δημοσιογράφος. Δάγκωσε τον έναν, δάγκωσε τον άλλο, έταξε λαγούς εδώ, πετραχήλια εκεί, φύκια παρά πέρα, μάζεψε κάμποσα και άνοιξε δυό μαγαζιά, που είχαν άμεση σχέση το ένα με το άλλο. Ένα εκδοτήριο, όπου εκδιδόταν ένα πολυσέλιδο Flyer, και σε ένα από τα δωμάτιά του είχε κρέατα και γύρους, κι ένα σαντουϊτσάδικο, όπου είχε καλύψει την τζαμαρία του με αφίσες από χορούς σε συνεργασία με τα χαμόγελα της ζωής. και τους πάγκους του με εφημερίδες.

Πήρε έναν πολύγωνο κιοφτέ με πόδια, και τον κατάντησε μέσα σε λίγους μήνες κυριολεκτικά τόφαλο με δίπλες, τρίπλες, τάκλιν, πέναλτι, κοιλιές και προγούλια. Σκέτη αρκούδα γκρίζλι.
Τον έκανε (τον κιοφτέ λέμε) και συνέταιρο, φωτογράφο, συνεντευξιαστή, και πολλά ακόμη... περίεργα Μοντρεαλίστικα.
Τον στέλνει πάντοτε σαν καμικάζι σε αποστολές αυτοκτονίας, με εξειδικευμένες εντολές:
«Όπου βλέπεις φωτογράφο από άλλη εφημερίδα, μπαίνεις μπροστά του με τσαμπουκά, να μη μπορεί να βγάλει καλές φωτογραφίες. Πρώτα εμείς και έπειτα όλοι οι άλλοι»
Μα, θα φάω ξύλο.. του απάντησε ..το πράγμα.
«Ξύλο θα τρώς μόνο από μένα, κάνε αυτό που σου λέω. Αν έπαιρνα δέκα δολάρια κάθε φορά που έτρωγα ξύλο, σήμερα το μισό Τορόντο θα ήταν δικό μου, οπότε μην φοβάσαι το ξύλο. Μπρός στην κονόμα, τι είναι ο πόνος»
Ναι, αλλά είναι και ένας με βιντεοκάμερα.. δημοσιογράφος..
«Α, ναι.. Λοιπόν, σ' αυτόν θα κάνεις την εξής π...στιά. Θα μπαίνεις μπροστά του, θα καθυστερείς να βγείς από το πλάνο, και στο τέλος θα τον πλησιάσεις και θα του πείς, "κοίτα, μην τολμήσεις να δείξεις βίντεο με τη μούρη μου γιατί θα βρείς τον μπελά σου. Αυτός θα το χάψει ότι τάχα απαγορεύεται, και δεν θα δείξει τίποτε»

Και έτσι έκανε το πράγμα κάθε φορά που έβγαινε σε αποστολή.
Τα πτυχία δημοσιογραφίας, δεν μας είπε, τα πήρε από Καναδικό κολέγιο; Η της τα τύπωσε ο αφεντικός της σε κανένα υπόγειο με τον φτηνοεκτυπωτή του;
Τόσα και τόσα έκανε, ένα παλιοπτυχίο να μη μπορεί να φτιάξει;

Πρέπει να μάθουν οι «δημοσιογράφοι-μαϊμού», πως οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι, ξέρουν καλά τη δουλειά τους και τους νόμους, και πάντοτε ακολουθούν τους κανόνες ηθικής και δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Δεν ασχολούνται με τσόκαρα. Καλά θα κάνουν να μην τους ενοχλούν, γιατί πλέον τους πήρε είδηση και ο πιο άσχετος.
TGB