...και στην οποία πολλοί περισσότεροι και πολύ γρήγορα προσχώρησαν.
Του Αλέκου Στάμου
Πόσα χρόνια πέρασαν άραγε από τότε που χιλιάδες συμπολίτες μας μαζεύονταν στην πλατεία Συντάγματος και μούντζωναν τη Βουλή; Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ενωμένα τα «κινήματα» των κάθε είδους «δεν πληρώνω» σχημάτων, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ , η Νέα Δημοκρατία, η Χρυσή Αυγή, αναμειγνύοντας κόκκινες και γαλάζιες σημαίες, ζητούσαν από κοινού «να καεί να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή», να εκτελεστεί στο Γουδί ο «προδότης» Παπανδρέου; Ποιος θυμάται τα λέιζερ, τους προπηλακισμούς, τις βρισιές;
Γιατί άραγε κανείς σήμερα δεν αναφέρεται σε αυτό το «μεγαλειώδες», όπως το αποκαλούσαν τότε, κίνημα «ανατροπής» και «λύτρωσης»; Πού είναι και τι κάνουν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις που
πρωταγωνίστησαν εκείνη την περίοδο στην πλατεία Συντάγματος;
Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση σήμερα εφαρμόζει με τρισχειρότερους όρους τα δημοσιονομικά προαπαιτούμενα των μνημονίων με συμπλήρωμα το ξήλωμα με ταχείς ρυθμούς όποιας προοδευτικής μεταρρύθμισης είχε ψηφιστεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2011.
Η Χρυσή Αυγή νομιμοποιημένη από τις ΚΟΙΝΕΣ εκδηλώσεις «αντίστασης» με Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τα ποσοστά της και ξεδιπλώνει με χαρακτηριστική άνεση την πολιτική του μίσους και της ισοπέδωσης των δημοκρατικών θεσμών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να κυβερνήσει, να προσχωρήσει δηλαδή στην «προδοσία» αφού η εθνική υπερηφάνεια που προσδιοριζόταν από γενναίες μονομερείς πράξεις όπως «θα σκίσουμε το μνημόνιο την επόμενη των εκλογών», «δεν αναγνωρίζουμε το τοκογλυφικό χρέος», «Θα ακυρώσουμε με ΕΝΑΝ νόμο όλους τους νόμους των μνημονιακών κυβερνήσεων», μπήκε βαθιά στα υπόγεια της Κουμουνδούρου.
Και φτάσαμε πια σήμερα στην έσχατη γραμμή παραλογισμού, υποκρισίας και πολιτικής εξαπάτησης με την ανάδειξη ως έσχατης οριοθέτησης της πολιτικής αντιπαράθεσης το ΚΑΛΠΙΚΟ δίπολο «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί».
Γιατί παριστάνουν όλοι μαζί ότι δεν ξέρουν τι λένε στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, ότι δεν καταλαβαίνουν ότι το 80% όσων επαγγέλλονται δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση με εκλογικευμένο στην καλύτερη περίπτωση τρόπο των δημοσιονομικών προαπαιτούμενων των μνημονίων.
Ξεχνώντας μάλιστα με επιμονή το δεύτερο προαπαιτούμενο για την έξοδο της χώρας από την κρίση, αυτό των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, της διαφάνειας, της θεσμοθετημένης λογοδοσίας σε όλα τα επίπεδα και καθημερινά των πράξεων της όποιας διοίκησης.
Ακούστε τους πόσο ασαφώς και πόσο γενικόλογα μιλάνε για την αναγκαία, όπως έλεγαν κάποτε, σύγκρουση με τα συμφέροντα, τα γνωστά σε όλους συμφέροντα, με το τραπεζικό και εργολαβικό και μηντιαρχικό κατεστημένο.
Σημειώστε και αναρωτηθείτε γιατί σήμερα ΚΑΝΕΙΣ από τους επιφανείς συμμετέχοντες και διοργανωτές του κινήματος της πλατείας και των προπηλακισμών δεν αναφέρεται σε όσα διεκδικούσαν τότε, δεν μιλάει για τα γεγονότα που σημάδεψαν τις πολιτικές εξελίξεις.
Δώστε όποια απάντηση θέλετε.
Σε εμένα πάντως έδωσε μια απάντηση με σημασία ο Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής κ. Μάνος στην πρωινή εκπομπή του MEGA. Εξήγησε με λεπτομέρειες το σχέδιο χαρίσματος των 220.000.000 ευρώ στο Μέγαρο. Και μας εξήγησε με καθαρό τρόπο, ποιο καθαρό δεν γίνεται, πως πήρε την συγκατάθεση των ηγεσιών των πολιτικών δυνάμεων. Κάνοντας μάλιστα ειδική θετική μνεία στην επαφή του με τον «αξιότιμο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης» όπως τον αποκάλεσε.
Καταλάβατε; Καταλάβαμε, θα πείτε κάποιοι.
ΔΕΝ θέλουμε να καταλάβουμε θα πείτε κάποιοι άλλοι και σας καταλαβαίνω απολύτως…
No comments:
Post a Comment