(...)Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από politically correct υποκρισίες. Όσο το καροτσάκι και η αναπηρία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών δεν πρέπει να αποτελούν σημεία χλεύης, άλλο τόσο δεν μπορεί να συσκοτίζουν το γεγονός ότι είναι ένας πολύ επιθετικός και πολιτικά ΑΝΑΓΩΓΟΣ κύριος που μας σακάτεψε!
Οποιοσδήποτε ψυχαναλυτής μπορεί να σου εξηγήσει στο πι και φι ότι ο ιησουίτικος προτεσταντισμός του ήρθε κι έδεσε με τα προσωπικά του βάσανα. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία ο χερ Σόιμπλε δεν έγινε πιο φιλάνθρωπος, ευγενικός και συζητήσιμος. Αντιθέτως, δείχνει να διαπνέεται από τη λογική ότι «από τη στιγμή που εγώ, ανάπηρος άνθρωπος στο καροτσάκι, δουλεύω όλη μέρα κι όλη νύχτα, οι τεμπέληδες οι Νότιοι που έχουν την υγειά τους γιατί δεν παίρνουν τα πόδια τους να πάνε να σκάψουν;». Του έχει βγει δηλαδή στο ακόμη πιο στρυφνό.
Kαι αν κατά βάθος όλα αυτά έχουν τον πολύ καλό σκοπό να σωθούμε όλοι, αφού εξαγνιστούμε πρώτα με βασανιστήρια, πρόβλημά του που δεν μπορεί να το μεταδώσει επικοινωνιακά! Και η Ιερά Εξέταση τα ίδια έκανε! Τι είναι δα σήμερα η γερμανική πολιτική; Mια ιδιότυπη σύγχρονη οικονομική Ιερά Εξέταση όπου όλοι οι περιθωριακοί, οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι χρεωμένοι, οι φαλιρισμένοι, πρέπει να βασανιστούν, να πεινάσουν, να φυλακιστούν και να τιμωρηθούν προκειμένου τελικά να γίνουν... σωστοί εργαζόμενοι της μεγάλης γερμανοποιημένης Ευρώπης. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες λύσεις, ξέρω μόνο, όπως όλοι πια, ότι περί αυτού πρόκειται. Μαρτύριο χωρίς τελειωμό.
Όχι άλλα δάκρυα λοιπόν, για τον χερ Σόιμπλε. Στο κάτω-κάτω όποιος τον βρίζει για την αναπηρία του καλό τού κάνει, γιατί ωθεί τον κόσμο να ξεχάσει ότι το πρόβλημα ξεκινάει απ’ την αντίληψή του και όχι απ’ την κίνησή του.
Σχόλιο Π.: Όταν ο βασικός μέτοχος της εφημερίδας σου (Ρέστης) προφυλακίζεται κι εσύ δεν μπορείς να πεις λέξη, πρέπει κάπου να τα ρίξεις...
No comments:
Post a Comment