Οι κηπουροί και τα ...ζιζάνια .!
Πολλά δεν μπορεί να συγχωρήσει ακόμα και το
λεγόμενο "βαθύ " - ή μήπως το "ρηχό";- ΠΑΣΟΚ στον πρώην Πρόεδρό του.
Σε όλη του την πορεία ο Γιώργος Παπανδρέου λειτούργησε με αποκλεισμούς στο κόμμα, δεν "έδινε γραμμή" και το ...χειρότερο, δεν συνήθιζε να συγχρωτίζεται και να "τρώει" με το οικονομικό κατεστημένο.
Η ανάγκη όλων να αποδομήσουν την εικόνα του και τις προσπάθειές του για να κρατήσει όρθια την Ελλάδα, η ανάγκη να εξαφανίσουν το "όνομα" Παπανδρέου ώστε να μην αποτελέσει απειλή για το μέλλον -αν ήταν στην Ρωσία των Μπολσεβίκων θα τον είχαν στήσει στα δέκα μέτρα με συνοπτικές, ή και ...καθόλου, διαδικασίες- ενώνει δεξιούς, αριστερούς και πρώην συντρόφους!.
Έφτιαξαν λοιπόν, τον περίφημο όρο "κηπουροί" για να μειώσουν όλους όσους επί δικής του πρωθυπουργίας αποτέλεσαν ηγετική ομάδα της κυβέρνησης.
Βέβαια, είναι γνωστό ότι οι κηπουροί έχουν ως καθήκον να ξεβοτανίζουν τα "ζιζάνια".... αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, για το πόσο πετυχημένα το προσπάθησαν και ποιοί....
Αποκάλεσαν τους "κηπουρούς" ανίκανους, ουρανοκατέβατους, ότι δεν είχαν σχέση με την πολιτική, ότι ήταν μικροί, λίγοι, ανάξιοι, μοιραίοι έως προσφάτως (μικρό) "απατεώνες" – γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί μια κίνηση ενός "πανίσχυρου" τσάρου της οικονομίας να διαγράψει από μια λίστα συγγενικά του πρόσωπα, σαν παιδάκι που προσπαθεί να κλέψει στις πανελλαδικές.!
Σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, οι υπουργοί δεν είναι απαραίτητο να αποτελούν ούτε κομματικά μέλη, ούτε βουλευτές, ούτε επαγγελματίες πολιτικοί.
Σε ένα κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά, δεν είναι απαραίτητες οι "ομάδες", "υποομάδες", "ρεύματα".....
Όλοι όμως, οι αρχηγοί κομμάτων, οι πρωθυπουργοί, έχουν κοντά τους κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύονται. Αυτό ίσχυε και θα ισχύει. Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε βέβαια, το γεγονός ότι ο Παπανδρέου γνώριζε ότι είχε όλο το διάστημα της ηγεσίας του, μια ομάδα φανατικά απέναντι σε κάθε του κίνηση να τον υπονομεύει....
Φυσικά, έγιναν λάθη. Φυσικά και κάποιοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Κάποιοι μάλιστα, μόλις είδαν το καράβι να κλυδωνίζεται έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους για να διαδραματίσουν ρόλο σε μια "μεταπαπανδρεϊκή" εποχή.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός επιχείρησε να αλλάξει νοοτροπίες ...βίαια, θα λέγαμε, γιατί η κρίση και το τεράστιο χρέος που του κληρονόμησε η παρθενογεννημένη επί Σαμαρά, ΝΔ, του Καραμανλή, επέβαλε να κάνει πολλές κινήσεις μεταρρυθμιστικές ταυτόχρονα και παράλληλα με το σοκ της μείωσης των εισοδημάτων, η κοινωνία δεν μπόρεσε να το αποδεχθεί.
Ο λόγος που όλοι επιτίθενται σήμερα, είναι απλός. ΔΕΝ υποχώρησε σε συμφέροντα και ιδιαίτερα ΔΕΝ έκανε χατίρια στον ΤΥΠΟ και γενικά στα ΜΜΕ, αντιθέτως, από δικές του ενέργειες, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ 2009-11 επιτεύχθηκε το αδιανόητο να οδηγούνται στη φυλακή εκδότες, λόγω χρεών....
Σε όλη του την πορεία ο Γιώργος Παπανδρέου λειτούργησε με αποκλεισμούς στο κόμμα, δεν "έδινε γραμμή" και το ...χειρότερο, δεν συνήθιζε να συγχρωτίζεται και να "τρώει" με το οικονομικό κατεστημένο.
Η ανάγκη όλων να αποδομήσουν την εικόνα του και τις προσπάθειές του για να κρατήσει όρθια την Ελλάδα, η ανάγκη να εξαφανίσουν το "όνομα" Παπανδρέου ώστε να μην αποτελέσει απειλή για το μέλλον -αν ήταν στην Ρωσία των Μπολσεβίκων θα τον είχαν στήσει στα δέκα μέτρα με συνοπτικές, ή και ...καθόλου, διαδικασίες- ενώνει δεξιούς, αριστερούς και πρώην συντρόφους!.
Έφτιαξαν λοιπόν, τον περίφημο όρο "κηπουροί" για να μειώσουν όλους όσους επί δικής του πρωθυπουργίας αποτέλεσαν ηγετική ομάδα της κυβέρνησης.
Βέβαια, είναι γνωστό ότι οι κηπουροί έχουν ως καθήκον να ξεβοτανίζουν τα "ζιζάνια".... αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, για το πόσο πετυχημένα το προσπάθησαν και ποιοί....
Αποκάλεσαν τους "κηπουρούς" ανίκανους, ουρανοκατέβατους, ότι δεν είχαν σχέση με την πολιτική, ότι ήταν μικροί, λίγοι, ανάξιοι, μοιραίοι έως προσφάτως (μικρό) "απατεώνες" – γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί μια κίνηση ενός "πανίσχυρου" τσάρου της οικονομίας να διαγράψει από μια λίστα συγγενικά του πρόσωπα, σαν παιδάκι που προσπαθεί να κλέψει στις πανελλαδικές.!
Σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, οι υπουργοί δεν είναι απαραίτητο να αποτελούν ούτε κομματικά μέλη, ούτε βουλευτές, ούτε επαγγελματίες πολιτικοί.
Σε ένα κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά, δεν είναι απαραίτητες οι "ομάδες", "υποομάδες", "ρεύματα".....
Όλοι όμως, οι αρχηγοί κομμάτων, οι πρωθυπουργοί, έχουν κοντά τους κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύονται. Αυτό ίσχυε και θα ισχύει. Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε βέβαια, το γεγονός ότι ο Παπανδρέου γνώριζε ότι είχε όλο το διάστημα της ηγεσίας του, μια ομάδα φανατικά απέναντι σε κάθε του κίνηση να τον υπονομεύει....
Φυσικά, έγιναν λάθη. Φυσικά και κάποιοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Κάποιοι μάλιστα, μόλις είδαν το καράβι να κλυδωνίζεται έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους για να διαδραματίσουν ρόλο σε μια "μεταπαπανδρεϊκή" εποχή.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός επιχείρησε να αλλάξει νοοτροπίες ...βίαια, θα λέγαμε, γιατί η κρίση και το τεράστιο χρέος που του κληρονόμησε η παρθενογεννημένη επί Σαμαρά, ΝΔ, του Καραμανλή, επέβαλε να κάνει πολλές κινήσεις μεταρρυθμιστικές ταυτόχρονα και παράλληλα με το σοκ της μείωσης των εισοδημάτων, η κοινωνία δεν μπόρεσε να το αποδεχθεί.
Ο λόγος που όλοι επιτίθενται σήμερα, είναι απλός. ΔΕΝ υποχώρησε σε συμφέροντα και ιδιαίτερα ΔΕΝ έκανε χατίρια στον ΤΥΠΟ και γενικά στα ΜΜΕ, αντιθέτως, από δικές του ενέργειες, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ 2009-11 επιτεύχθηκε το αδιανόητο να οδηγούνται στη φυλακή εκδότες, λόγω χρεών....
Πώς να του το συγχωρήσουν αυτό;....
Και ενώ η ΝΔ μετρά μήνες συγκυβέρνησης με τα πρώτα σκάνδαλα να σκάνε.... μπαίνει μπροστά η επιχείρηση ηθικής σπίλωσης της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με στόχο τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου ....για άλλη μια φορά....
No comments:
Post a Comment