Το δικό μου Πολυτεχνείο…

Για πολλοστή φορά θα ξαναγραφτούν και θ' ακουστούν διάφορα για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν ακόμα ν' αντλήσουν δύναμη ή δόξα από την εξέγερση εκείνη που τότε έδωσε ώθηση στις εξελίξεις, θα το κάνουν! Αλλά θα υπάρξουν κι εκείνοι που θα σταθούν αρνητικοί και θα πετροβολήσουν ακόμη μια φορά τις ηρωικές γενιές που βρέθηκαν απέναντι στα άρματα μάχης και στις κατασταλτικές δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος.

 
Αν κάποιοι από την λεγόμενη "γενιά του Πολυτεχνείου", βρέθηκαν στα σαλόνια της εξουσίας και εξαπάτησαν τον λαό, αυτό δεν σημαίνει ότι συλλήβδην η ελληνική νεολαία που πάλεψε χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα πρέπει να καταδικαστεί. Δεν με νοιάζει τι είπε το φασιστικό μόρφωμα της "Χρυσής Αυγής". Η εμμονή μας στις δημοκρατικές αξίες ΕΙΝΑΙ το ανάχωμα σε τέτοιου είδους παρεκτροπές στη δημόσια ζωή. 

Το Πολυτεχνείο, για μας που θέλουμε να το κρατήσουμε στα βάθη της δημοκρατικής μας συνείδησης, ήταν η κορύφωση της πολύμορφης αντίστασης του ελληνικού λαού και της μαχητικής νεολαίας του ενάντια στην ξενόφερτη δικτατορία και ενάντια στο σύστημα εξάρτησης της πατρίδας μας από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Αυτό τότε το πιστεύαμε ακράδαντα και δεν λογαριάσαμε ούτε το ξύλο, ούτε τα κυνηγητά, ούτε τα κρατητήρια και πολύ περισσότερο ούτε το άρμα μάχης που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου. 
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά νιώθουμε ότι το νόημα του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανό και οι στόχοι του ανεκπλήρωτοι αλλά πάντα επίκαιροι. Αυτό που θα μας σώσει είναι η σύμπνοια και η έγνοια μας για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου. Οι συνθήκες έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί μας επιβάλλουν να σφυρηλατήσουμε την ενότητα, εκείνη την ενότητα που κάποιοι την δυναμιτίζουν, και που επιμένουν να χωρίζουν τον ελληνικό λαό. 
Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να ορθώσουμε φραγμό τόσο στους κινδύνους που απειλούν τους δημοκρατικούς θεσμούς όσο και στους κινδύνους που απορρέουν για το έθνος και τον λαό μας από την εντεινόμενη εξάρτηση της χώρας μας. Το πρόβλημα είναι πώς θα καταφέρουμε να ταιριάξουμε και τη συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά και πώς θα διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας. 

Οι εκδηλώσεις που συνήθως μετατρέπονται σε οχλοκρατικές παρεκτροπές, που δίνουν την ευκαιρία στους εχθρούς της δημοκρατίας να τα σπάσουν και να πυροδοτήσουν καταστροφικά επεισόδια, συχνά με ανθρώπινα θύματα, καλό είναι να λείψουν. Έτσι και μόνον έτσι θα δώσουμε σάρκα και οστά στο αγωνιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου.

Νίκος Λαγκαδινος