Τούτες τις μέρες έχουμε την τιμητική μας...

...έστω κι' αν προέρχεται από κάποιον που ίσως αγνοεί τη λέξη, εμείς ...δραττόμαστε της ευκαιρίας να γίνουμε γνωστοί στον πολύ κόσμο, κάτι που ΔΕΝ μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, όπως αυτός.!!!

Την τιμητική του είχε, τούτες τις μέρες, ο «Αντίποδας» αφού ασχολείται μαζί μας και επί ολόκληρες ώρες προσωπικά ο ίδιος ο αρχισυντάκτης  ή «Έντιτορ ιν Τσίφ» - όπως του αρέσει να αυτοπροσδιορίζεται – ενός Αστειολογίου με το οποίο περνάει τις λίγες ελεύθερες ώρες της ημέρας του και φυσικά όταν του το επιτρέπει η εργασία.!!! Αυτός λοιπόν ο νεαρός συμπάροικος – ομογενής, οικογενειάρχης, σκληρά εργαζόμενος και
εισαγγελέας εργασιακών σχέσεων όταν αυτό είναι απαραίτητο, έγραψε το παρακάτω σχόλιο με πιθανό στόχο να μας προσβάλει και συγχρόνως να αυτοπρο(σ)βληθεί μπας και κερδίσει τη θέση που πραγματικά του ανοίκει στο παροικιακό γίγνεσθαι… Εμείς αντιλαμβανόμενοι τον πόνο του για προβολή αναδημοσιεύουμε το πόνημά του ώστε να το δουν και οι λίγοι, έως ελάχοιστοι αναγνώστες μας, που ίσως ΔΕΡΝ παρακολουθούν το δικό του, μήπως και προταθεί για κάποιο ΝΟΜΠΕΛ που ίσως περισσέψει από τον Τσίπρα… Διαβάστε, λοιπόν, τι έγραψε στο κατά 99% Κόπι-Πάστε (που λέει και ο Πολάκης) αστειολόγιό του και τα ξαναλέμε… 

Έτρεξε να μου απαντήσει ο πτωχούλης

Έτρεξε να μου απαντήσει ο πτωχούλης "πολύποδας" του σκατουλί μπλόγκ, και να μου σούρει "τα εξ αμάξης", μόνο που, όταν εγώ μιλάω για μπούμερανγκ, το εννοώ. Θα του δωρίσω ένα μικρούλι σε μπρελόκ σήμερα.. και, για το μεγάλο, βλέπουμε.
Και επειδή ποτέ δεν ήταν τίμιος και δεν ξέρει να παίζει γενικώς τίμια, ας μην περιμένει και "τίμιο παιχνίδι", μιας και για μένα περί παιχνιδιού πρόκειται. Παιχνίδι με άμαχο πληθυσμό βασικά, γιατί από το να πετάει λάσπες και προσβολές, δεν μπορεί ούτε κατέχει να κάνει κάτι άλλο. Τον μάθαμε, βλέπετε, είναι παλιό αυτό το τομάρι στο Τορόντο και η φήμη του προηγείται χέρι χέρι με τη μπόχα και τη λεχριτωσύνη του.
Ναι αυτός ήταν, είναι και θα είναι, δεν αλλάζουν κάτι τέτοιοι.
Λες ότι «σε έκανα να ασχοληθείς μαζί μου». Είσαι ψεύτης!
Δεν ξεκίνησα εγώ ποτέ να γράφω για την μπόχα σου. Αυτός που ξεκίνησε τις επιθέσεις ήσουν -όπως συνέβαινε από πάντα- ΕΣΥ, κανείς άλλος. Άρα, όλους αυτούς τους μήνες, κοντά 3 χρόνια τώρα, περίμενες σαν την ύαινα μια οποιαδήποτε ευκαιρία να μπορείς ν' αρχίσεις να γράφεις εναντίον μου, γιατί όσο δεν έγραφες έτρωγες από πάνω σου, είχες μείνει σαν σκελετός από την αγωνία να πιαστείς από κάπου για να με "κατατροπώσεις"... καημένε κι ανύπαρκτε.
Θα σου πω λοιπόν ΕΓΩ γιατί ασχολήθηκες μαζί μου.
Γιατί μπορεί να με περνάς μισό αιώνα, αλλά την πάστα τη δική σου, την έχω γνωρίσει πολύ καλά και τη συνάντησα άπειρες φορές στο διάβα της σύντομης ζωής μου.
Ασχολήθηκες λοιπόν, για να παραστήσεις τον καλό, τον υποστηρικτή και τον προστάτη κάποιου οργανισμού, λες και αποτελείται από ανίκανους παντελώς και χρειάζονται ένα απολειφάδι να στηριχτούν πάνω του και να προτάξει τα στήθια του γι αυτούς. Για να κόπτεσαι εσύ ειδικά τόσο πολύ για δαύτους, από "κάπου ΤΡΩΣ". Στα δίνουν στο χέρι; ή σε επιταγή.. λόγω διαφήμισης;
Ασχολήθηκες μαζί μου, λόγω πως "κάποια" σε έβαλε υπεύθυνο να συγκεντρώνεις εσύ (??) εν απουσία της τα χρήματα από κάποια εκκλησία, μιας και θεωρείσαι το πλέον ...έμπιστο πρόσωπο, για κείνην. Μη χάσεις τα "ωφέλη" μιας τέτοιας εμπιστοσύνης, άλλωστε σε καλούν τρείς την ώρα στα "επίσημα τραπέζια" να τρώς και να διασκεδάζεις τζάμπα, έτσι δεν είναι; Μην το αρνηθείς, οι φωτογραφίες δεν διαψεύδονται.
Ασχολήθηκες μαζί μου, γιατί, δεν μπορείς να κρύψεις το μίσος και το φθόνο που τρέφεις απέναντί μου. Κι όσο κι αν προσπαθήσεις να το αρνηθείς ή να με βγάλεις ψεύτη, υπάρχουν τόσοι μάρτυρες να σε διαψεύσουν, που δεν θα ξέρεις που να κρυφτείς. Και ξέρεις καλά ποιούς εννοώ.
Με "στολίζεις" με πάμπολλα κοσμητικά, αποκαλώντας με: «Βλάξ, καμάρι της παροικίας, ξεφτίλα, ψώνιο, τενεκέ, και πολλά ακόμη. Επίσης, και με μεγάλη ειρωνεία, γράφεις:
«Μάλιστα, αναφερόμαστε σ’ αυτόν τον …κύριο πάλαι ΠΟΤΕ   «δημοσιογράφο», τραγουδιστή, ηθοποιό, μπλόγκερ, καλλιτέχνη και με χίλιους δυο τρόπους αυτοπρο(σ)βαλόμενο υποκείμενο…»

Πάμε να δούμε λίγο λοιπόν, τι είμαι εγώ και τι είσαι εσύ.
(σ.σ. θα κάνω φιλότιμες προσπάθειες να μην σε βρίσω πολύ, άσχετα που το ζητάει όλο το είναι σου)
Που λες αδύναμε, κοντέ, πτωχέ και μικρέ "τη αξία και τω αναστήματι", εγώ ήρθα στον Καναδά τέλος του 2006, έχω δηλαδή περίπου 12,5 χρόνια εδώ, ΜΟΝΟ.
Η πρώτη δουλειά που έκανα, ήταν, τραγουδιστής. Άλλοι π.χ., βλέπεις κάνουν το ζιγκολό ως τα γεράματα κι άλλοι τους "ανάπηρους" παίρνοντας συντάξεις αλλά εργάζονται κρυφά... και τελειωμό δεν έχει.
Που λές λοιπόν μίζερε, "άν δεν ήμουν καλός τραγουδιστής, δεν θα με κρατούσαν και μάλιστα επί (κοντά) 6 χρόνια στο ίδιο μαγαζί", όταν άλλοι αξιολογότατοι συνάδελφοί μου έρχονταν και έφευγαν, κι ενώ υπήρχαν και ένα σωρό πολύ καλοί "τοπικοί" τραγουδιστές που τους γνώριζαν όλοι. Και τραγουδιστή δεν με κάνατε εσείς του Τορόντο, που εκτιμάτε βυζιά και μπούτια αντί φωνές, γιατί τραγουδάω από παιδί.
Αλλά, ακόμα και κάποιοι "εχθροί" μου, λένε και σήμερα για μένα, (και τους τιμά) πως, "μπορεί να μαλώσαμε και να μην μιλάμε, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι έχει ωραία φωνή".
Άρα είσαι τόσο άΧρηστος, που ούτε καν εχθρός μου δεν είσαι άξιος να λέγεσαι, γιατί, ακόμα και τους εχθρούς μου τους εκτιμώ, διότι είναι πιό τίμιοι και έχουν προσωπικότητα, κάτι που εσύ, ούτε είχες, ούτε έχεις, κι ούτε ποτέ θα αποκτήσεις.
Στο "δημοσιογράφος" που επαναλαμβάνεις, αν και δεν δηλώνω ποτέ ως τέτοιος (blogger δηλώνω), θα πω, πως, έκανα και κάνω πολύ καλύτερη και αξιοπρεπή δουλειά από σένα, μιας και εσύ είσαι ο «όπου φυσάει ο άνεμος», γλείφοντας εκεί που έφτυνες, ή φτύνοντας εκεί που έγλειφες.
  Είσαι ακριβώς αυτό που γράφει στην Αποκάλυψη: «Oἶδά σου τά ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρός εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρός ἦς ἢ ζεστός, οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καὶ οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου.»
Πάμε στο ηθοποιός, που το είπες, το ξαναείπες και στο τέλος το πίστεψες εσύ ο ίδιος αντί εμένα. Θαρρείς ότι είμαι κανένα ψώνιο που διψάει για χειροκρότημα; Ειδικά απ' αυτό, χορτάτος είμαι. Λες να πίστευα ότι στην ηλικία μου, θα έκανα καριέρα σαν ηθοποιός; Και ειδικά στην συγκεκριμένη θεατρική ομάδα; Πρέπει να είσαι πιό βλάκας τελικά απ' όσο πιστεύαμε όλοι. Τα ψώνια και τα καλαμοκαβαλημένα, ψάξε τα αλλού, παράδειγμα σε κάποια που, ενώ εσύ εκθείαζες, όλοι οι υπόλοιποι την αποκαλούν "άχαρη" και "ατάλαντη". Και είναι, πώς να το κάνουμε.
Εγώ έπαιξα μια φορά και τέλος. Θέλανε να φύγω; έφυγα. Απλά, το έκανε η "κλίκα" τόσο πούστικα, (η "ατάλαντη στραβοπόδα", η "μπερδεμένη" και η "σκουπίζω για την αγάπη", κι αυτό (και μόνο αυτό), μου την έδωσε όσο τίποτε. Σιχαίνομαι βλέπεις την πουστιά που εσύ τόσο πολύ λατρεύεις. Σου το ξαναείπα, δεν είμαστε ίσοι κι όμοιοι. Οπότε, άστο το "ηθοποιηλίκι", δεν πείθεις κανέναν εκτός τις "τρομαγμένες" κι αυτές λόγω διαμάχης με μένα, γιατί, ξέρουν καλά πως λέω αλήθειες, άσε τι λένε.
Για πες μας τώρα λοιπόν εσύ, πόση σύνταξη παίρνεις; Δεν άκουσα; Αυτήν που παίρνουν οι Καναδοί «δούλεψαν-δε δούλεψαν;» Γιατί, από όσα μου έχουν πεί για σένα και απ' όσο σε θυμάμαι, ποτέ σου δεν εργάστηκες. Μήπως να αναλύσουμε απαριθμώντας και "τι δουλειές" έκανες; Έλα ρε, γιατί όχι; Πούστικα και βρώμικα δεν παίζεις; Έλα να παίξουμε πούστικα και βρώμικα λοιπόν.
Μέσα, κανένα πρόβλημα, και του λιμανιού είμαι, και του σαλονιού είμαι. Διάλεξε όποιο αντέχεις.
Τολμάς εσύ και μιλάς για εμάς που ήρθαμε σε χρόνια χαλεπά; Που όταν εμείς ήρθαμε, δεν είχε απομείνει σπυρί σιτάρι αφάγωτο από τις "παλιές ακρίδες" σαν κι εσένα επί έναν αιώνα τώρα; Που ήρθες στον Καναδά τον καιρό που τα δέντρα φυλλοβολούσαν δολάρια; που οι τράπεζες σας έδιναν δάνεια παρακαλώντας σας γονατιστές; που βρίσκατε σπίτια με 20-30 και 40 χιλιάδες δολάρια και σήμερα τα κοστολογείτε με 700.000 και 1 εκατομμύριο; Που εργασία μιας εβδομάδας σας εξασφάλιζε νοίκι και λοιπά έξοδα κι όλοι μαζεύατε κάνοντας και δεύτερες δουλειές; Ή δεν έκαναν λεφτά κάποιοι άλλοι που κοιμόντουσαν μέσα στα εργοστάσια για να μην έχουν "έξοδα";
Και έφτασες σήμερα σε μια ηλικία κοντά ογδόντα, με κάτασπρα μαλλιά και κάτασπρα γένια, και αντί να εκπέμπεις σεβασμό και σοφία, εκπέμπεις μιζέρια και στάζεις χολή και μίσος από κάθε πόρο του δέρματός σου.

Φυτοζωείς γυρνώντας σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά κι όπου έχει δωρεάν φαγητό, χωρίς οικογένεια, χωρίς απογόνους, χωρίς δικό σου σπίτι. Πέρασες όλα σου τα χρόνια άσκοπα, «χωρίς να έζησες στάλα απ' τη ζωή σου», γιατί το μόνο που έκανες ήταν να τριγυρνάς μιζεριάζοντας, βρίζοντας, κακολογώντας και μισώντας όλον τον κόσμο.
Εγώ και να βγώ στη σύνταξη, έστω ένα κάτι θα το πάρω, γιατί το δικαιούμαι, γιατί όσο είμαι εδώ δουλεύω, άσχετα τι δουλειές χρειάστηκε να κάνω. Δεν ήμουν ούτε πτυχιούχος, αλλά ούτε γλείφτης και ευνοούμενος κανενός. Με εκμεταλλεύτηκαν πολλοί, αλλά δεν είχα την τύχη τη δική σου, που την κλώτσαγες συνεχώς. Δούλεψα και δουλεύω. Εσύ;
Πές μου, τι έκανες; τι έχτισες; τι πρόσφερες; τι κατάφερες στα τόσα χρόνια που συνέχεια παινεύεσαι πως ζεις εδώ; Δείξε μας κάτι. Τι κατάφερες...;;;
Μιλάς λοιπόν κι εσύ; Σοβαρά; Και σε ποιόν απευθύνεσαι, σ' εμένα; Και δεν κοκκινίζεις; Εγώ ντρέπομαι και μόνο που τα γράφω.. Είδες «πού» και «πόσο» διαφέρουμε;
Αλλά πάντα έτσι σερνόσουν, ξεδιάντροπα φωνάζοντας "ντροπή" στους άλλους αντί να ντρέπεσαι ο ίδιος, κάνοντας να ντρέπονται οι άλλοι και για λογαριασμό δικό σου. Βλέπεις, εκτός τον κόσμο όλον, ΕΣΥ μισείς και την ίδια τη ντροπή!