Ξένη δημοσίευση…

(Για μια ακόμα φορά δημοσιεύουμε ένα  σχόλιο αναγνώστη μας όπως ακριβώς έφτασε στα «χέρια» του Αντίποδα και περιμένουμε τα σχόλιά σας, πριν σχολιάσουμε εμείς…)

Ἐν μέσῳ θερινῆς ραστώνης...

Ἀγαπητέ Ἀντίποδα, Ἐν μέσῳ θερινῆς (ἔστω πρόωρης φθινοπωρινῆς, λόγῳ χαμηλῶν θερμοκρασιῶν) ραστώνης, παρακολουθῶντας τά πρόσφατα δημοσιεύματά σου, κατέληξα ὅτι ὅσα "ἀντί" καί νά παραθέσεις, τό γεγονός εἶναι πώς, σάν φυλή, τήν «ταλαιπωρία» τήν τραβάει ὁ ὀργανισμούλης  τοῦ Ἕλληνα, ὄπου κι’ ἄν βρίσκεται. Δέν τό ισχυρίζεται ἡ ταπεινότητά μου –ποὺ σὲ τελευταία ανάλυση τί ξέρω ἐγώ-, ἀλλά τό μαρτυρᾶ καί τό καταγράφει ἡ ἴδια ἡ Ἱστορία. Δές γιά παράδειγμα τά δεινά ποὺ ἀντιμετώπισε καί ἀντιμετωπίζει στό «διάβα του» ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Τορόντο: 60 χρόνια καί βάλε… Ἐπίσκοποι καί Μητροπολιτάδες ταλαιπωροῦν τόν Ἕλληνα, ἀλλά ἐμεῖς συνεχίζουμε νά προσφέρουμε οἰκοιοθελῶς καί μέ …χαρά τόν ὀβολό μας. 40 χρόνια εἴμαστε «σκλάβοι» ἀναλφάβητων ἐκδοτών ποὺ «σκοταδίζουν», «γλείφοντας» ἀνάλογα μέ τό ποιός «φυσᾶ τό παραδάκι». Ἐπίσης, δηλώνουν ἔσο ἕτοιμοι νά «χτυπήσουν» μέχρι και πρωτοσέλιδο τόν κάθε ἕναν ἄσχετο καί, ἐνίοτε ἀδιάφορο, ἀρκεῖ να «πλερώνει βρέ ἀδελφέ»… 30 χρόνια μάρτυρες τοῦ διηπειρωτικοῦ, ἂν ὄχι παγκόσμιου δημοσιογράφου (μαζί μέ τίς κατά διαστήματα ἀπουσίες του) πού «δαγκώνει» ὅ,τι κυκλοφορεῖ, μιλᾶ καί βλέπει… Στό ἐνδιάμεσο αὐτῶν, διάφοροι «σωτῆρες» …παντός εἴδους… Ἐσχάτως, καί διάφορες "διευθύντριες", ἀπ’ ὄ,τι ἀκούω, καί διάφοροι ἐπίδοξοι δημοσιογραφιάδες… Καί τώρα… Ἔ τώρα, νά καί τό παιδοβούβαλο/σημαδοῦρα μέ τό μάτι φιδιοῦ σέ σῶμα ἱπποπόταμου… Καί ὁ Ἑλληνισμός γίνεται πάλι δέκτης καί ἐνίοτε παλαμοκροτητής ὄλων τῶν ἀνωτέρω Συνεπῶς, ἀντί νά θέτουμε τό εὔλογο ἐρώτημα «πόσο και πόσα ἀκόμη θά ἀντέχει αὐτή ἡ δύσμοιρη ὀμογένεια» ἄς καταλήξουμε στό πρόδηλο και ὀφθαλμοφανές: «καλά να πάθουμε, ἀφοῦ τά θέλει ὁ ‘‘ἀπαυτός’’ μας». Νά ‘σαι καλά καί σέ εὐχαριστῶ προκαταβολικά ἄν, κρίνοντας ὅτι δέν θίγονται «φίλοι και γνωστοί» σου, φιλοξενήσεις τά σχόλιά μου. Υ.Γ. 1) Σχετικά μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Μ@λ@κ@ καί τό …αἰώνιο ἐρώτημα ἐάν εἶναι «ἐπίκτητη ή ἐκ γενετής», έπίτρεψέ μου νά ἐκφράσω τήν ταπεινή μου γνώμη: κατ’ ἐμέ, τό ἐρώτημα εἶναι ἤσσονος σημασίας καθῶς ἀφορᾶ μόλις στό 10% τοῦ φαινομένου. Εἶναι τό ὑπόλοιπο 90% πού ἀπαιτεῖ ταλέντο καί πολύ σκληρή δουλειά. Καί αὐτό ὀφείλουμε νά τοῦ τό ἀναγνωρίσουμε: τό παιδοβούβαλο (ἤ τό ‘‘παχιό παιδί’’), ἀνήκει στούς ἐξαιρετικά …ταλαντούχους καί ἐργάσθηκε πολλά χρόνια …χειρηλατῶντας (ἔν προκειμένῳ καί τό ‘‘χοιρηλασία’’ μιά χαρά εἶναι, καθῶς συχνά, ἄν ὄχι πάντα, ‘‘γουρουνίζει’’) σκληρά και ἐπίπονα γιά νά ἐξελιχθεῖ σέ Μ@λ@κ@ ολκῆς. Υ.Γ. 2) Συγγνώμη γιά τήν χρήση τῶν πολλαπλῶν ἀποσιωπητικῶν ἀλλά θέλησα κι’ ἐγώ νά σέ …«ἀντιγράψω». Φιλικά, Σίσυφος Τάλας