Search This Blog

Monday, April 24, 2017

Η βάρκα, τα κουπιά… ή «Ο έχων νουν νοείν, νοείτω»





ΚΑΙ μετά τους αρχαίους και τον «φθόνο», συνεχίζει ο μητροπολίτης το πόνημά του με τη βάρκα και τα κουπιά της τα οποία παρομοιάζει το μεν ένα με την προσευχή το δε άλλο με την ελεημοσύνη.! Τα οποία πρέπει να τραβάμε συγχρόνως και με την ίδια δύναμη για να πάει η βάρκα μπροστά…
Σωστό το παράδειγμα της …βάρκας του αλλά δεν σκέφτηκε ότι μπορεί κάποιος να του αντιτάξει το «δάσκαλε που δίδασκες»; Διότι πέρα από τις αυτοσχέδιες εκείνες προσευχές του στην τηλεόραση για το θεαθήναι,
τι έχει προσφέρει ως ελεημοσύνη και πού; Προχθές, μόλις, του δόθηκε η ευκαιρία να βάλει το χέρι του στην τσέπη και να δωρίσει  ένα μηχάνημα, αξίας 50.000 σε κάποιο Νοσοκομείο των Αθηνών κι’ αυτός έστειλε συστημένες επιστολές σε «όλους» τους ομογενείς ζητώντας την οικονομική συμβολή τους, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει το τριπλάσιο του ποσού που κόστιζε το μηχάνημα.! Έβγαλε δηλαδή και κέρδος από πάνω.!! Όπως στην παλιότερη περίπτωση του μικρού Αλέξανδρου, από την περίπτωση του οποίου συγκέντρωσε το δεκαπλάσιο ποσό απ’ ότι ξόδεψε.!!!  Σεβαστέ άγιε Τορόντο, μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου; Έχετε καμιά σχέση με το «Ο έχων νουν νοείν, νοείτω»; Εμείς πολύ αμφιβάλουμε… Μήπως, τελικά, είναι καιρός να τραβήξετε  ΚΑΙ τα δυο κουπιά της βάρκας σας για να  σταματήσετε να βράζετε στο ζουμί σας;

1 comment:

  1. Εις μίαν εκ των συνάξεων των Φιλοπτώχων των κοινοτήτων, πέρυσι στο London, είχε χρησιμοποιήσει την ίδια αλληγορία με την βάρκα και τα δυο κουπιά για να ισχυριστεί ότι απαιτείται να υπάρχει ισορροπία μεταξύ πνευματικής και υλικής ζωής στους χριστιανούς. Όλα τα λέγει στον βωμό των υλικών σκοπιμοτήτων του. Το κουπί της υλικής ζωής και αναγκών μετασχηματίστηκε σε κουπί της ελεημοσύνης (δηλ. υλικής-χρηματικής εισφοράς μόνον προς και μέσω της «Μητρὀπολης Τορόντο»).

    Ὀμως η αποστολή της εκκλησίας δεν είναι η οργανωμένη υλική φιλανθρωπία που έχει πάρει την μορφή βιομηχανικά συγκεκαλλυμένης εισπρακτικής δραστηριότητας. (η ανάγκη της ελεημοσύνης και υλικής φιλανθρωπίας δηλ. υπερτονίζεται με πονηρία) Ο ρόλος της εκκλησίας είναι να προετοιμάσει πνευματικά τους πιστούς στον Χριστό, για την μέλλουσα αιώνια ζωή, σύμφωνα με την διδασκαλία του. Η ζωή του χριστιανού είναι πνευματική πρωτίστως και δεν πατάει σε δύο βάρκες ούτε έχει δύο αφεντικά, επειδή αυτή η ζωή μας στην γη είναι προσωρινή. Η ελεημοσύνη γίνεται μυστικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ο Έξαρχος του Καναδά ξεχνά τα ουσιώδη όπως ταπεινοφροσύνη και αποφυγή της περηφανείας (όπως π.χ. τότε που πομπωδώς και υπεροπτικώς μας ανακοίνωσε ὀτι συνάντησε τον τάδε και μετά κάθησε σε παρακείμενο τραπέζι να φάει……θαλασσινά με ήσυχη την συνείδησή του), αποχή από την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό, αποκήρυξη του μαμωνά και των υλικών επισωρεύσεων, εγκράτεια και αγώνας εναντίον των ανθρωπίνων παθών και μετάνοια.
    «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.» (από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο)

    Για τον φθονερό που ο Έξαρχος μας λέγει ότι είναι φίδι, όφειλε να γνωρίζει το κάτωθι από τους λόγους του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου – «Ο φθόνος είναι πάθος που δύσκολα εξαλείφεται»:
    Είναι προτιμότερο να έχει κανείς ένα φίδι να περιστρέφεται στα σπλάχνα του παρά να έχει φθόνο, ο οποίος να σύρεται μέσα του. Διότι, το μεν φίδι μπορεί κανείς πολλές φορές και να το εμέση με φάρμακο και με τροφή να το καταπραΰνει· Ο φθόνος όμως δεν περιστρέφεται στα σπλάχνα, αλλά προσκολλάται στον κόλπο της ψυχής και είναι πάθος το οποίο δύσκολα εξαλείφεται και το μεν φίδι που βρίσκεται μέσα δεν θα έκανε κακό στα ανθρώπινα σώματα αν υπήρχε τροφή πλησίον του, ο φθόνος όμως, κι αν ακόμα παραθέσει σ'αυτόν πλουσιότατη τράπεζα, την ίδια την ψυχή κατατρώγει, δαγκώνει από παντού, σπαράσσει, ξεσχίζει. Και δεν είναι δυνατό να βρει ο φθονερός κάποια άλλη ανακούφιση με την οποία να απαλλαγεί από το δράμα του που είναι μανία πραγματική παρά μόνο μία την δυστυχία εκείνου που ευημερεί και δι' αυτό τον φθονεί. (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΖ, §3, PG 61,587)

    Ουδείς λοιπόν φθονεί τον Έξαρχο Καναδά και την Μητρόπολη διότι δι’ αυτού και εξ’ αιτίας του η πνευματική εκκλησία δεν ευημερεί αλλά αποστατεί.
    Π.Κ.

    ReplyDelete