Σχόλιο αναγνώστη με αφορμή την
ανάρτησή μας
Εις μίαν εκ των συνάξεων των
Φιλοπτώχων των κοινοτήτων, πέρυσι στο London, είχε χρησιμοποιήσει την ίδια
αλληγορία με την βάρκα και τα δυο κουπιά για να ισχυριστεί ότι απαιτείται να
υπάρχει ισορροπία μεταξύ πνευματικής και υλικής ζωής στους χριστιανούς. Όλα τα
λέγει στον βωμό των υλικών σκοπιμοτήτων του. Το κουπί της υλικής ζωής και
αναγκών μετασχηματίστηκε σε κουπί της ελεημοσύνης (δηλ. υλικής-χρηματικής
εισφοράς μόνον προς και μέσω της «Μητρὀπολης Τορόντο»).
Ὀμως η αποστολή της εκκλησίας δεν είναι η οργανωμένη υλική φιλανθρωπία που έχει πάρει την μορφή βιομηχανικά συγκεκαλλυμένης εισπρακτικής δραστηριότητας. (η ανάγκη της ελεημοσύνης και υλικής φιλανθρωπίας δηλ. υπερτονίζεται με πονηρία) Ο ρόλος της εκκλησίας είναι να προετοιμάσει πνευματικά τους πιστούς στον Χριστό, για την μέλλουσα αιώνια ζωή, σύμφωνα με την διδασκαλία του. Η ζωή του χριστιανού είναι πνευματική πρωτίστως και δεν πατάει σε δύο βάρκες ούτε έχει δύο αφεντικά, επειδή αυτή η ζωή μας στην γη είναι προσωρινή. Η ελεημοσύνη γίνεται μυστικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ο Έξαρχος του Καναδά ξεχνά τα ουσιώδη όπως ταπεινοφροσύνη και αποφυγή της περηφανείας (όπως π.χ. τότε που πομπωδώς και υπεροπτικώς μας ανακοίνωσε ὀτι συνάντησε τον τάδε και μετά κάθησε σε παρακείμενο τραπέζι να φάει……θαλασσινά με ήσυχη την συνείδησή του), αποχή από την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό, αποκήρυξη του μαμωνά και των υλικών επισωρεύσεων, εγκράτεια και αγώνας εναντίον των ανθρωπίνων παθών και μετάνοια.
«ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.» (από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο)
Για τον φθονερό που ο Έξαρχος μας λέγει ότι είναι φίδι, όφειλε να γνωρίζει το κάτωθι από τους λόγους του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου – «Ο φθόνος είναι πάθος που δύσκολα εξαλείφεται»:
Είναι προτιμότερο να έχει κανείς ένα φίδι να περιστρέφεται στα σπλάχνα του παρά να έχει φθόνο, ο οποίος να σύρεται μέσα του. Διότι, το μεν φίδι μπορεί κανείς πολλές φορές και να το εμέση με φάρμακο και με τροφή να το καταπραΰνει· Ο φθόνος όμως δεν περιστρέφεται στα σπλάχνα, αλλά προσκολλάται στον κόλπο της ψυχής και είναι πάθος το οποίο δύσκολα εξαλείφεται και το μεν φίδι που βρίσκεται μέσα δεν θα έκανε κακό στα ανθρώπινα σώματα αν υπήρχε τροφή πλησίον του, ο φθόνος όμως, κι αν ακόμα παραθέσει σ'αυτόν πλουσιότατη τράπεζα, την ίδια την ψυχή κατατρώγει, δαγκώνει από παντού, σπαράσσει, ξεσχίζει. Και δεν είναι δυνατό να βρει ο φθονερός κάποια άλλη ανακούφιση με την οποία να απαλλαγεί από το δράμα του που είναι μανία πραγματική παρά μόνο μία την δυστυχία εκείνου που ευημερεί και δι' αυτό τον φθονεί. (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΖ, §3, PG 61,587)
Ουδείς λοιπόν φθονεί τον Έξαρχο Καναδά και την Μητρόπολη διότι δι’ αυτού και εξ’ αιτίας του η πνευματική εκκλησία δεν ευημερεί αλλά αποστατεί...
Π.Κ.
εισφοράς μόνον προς και μέσω της «Μητρὀπολης Τορόντο»).
Ὀμως η αποστολή της εκκλησίας δεν είναι η οργανωμένη υλική φιλανθρωπία που έχει πάρει την μορφή βιομηχανικά συγκεκαλλυμένης εισπρακτικής δραστηριότητας. (η ανάγκη της ελεημοσύνης και υλικής φιλανθρωπίας δηλ. υπερτονίζεται με πονηρία) Ο ρόλος της εκκλησίας είναι να προετοιμάσει πνευματικά τους πιστούς στον Χριστό, για την μέλλουσα αιώνια ζωή, σύμφωνα με την διδασκαλία του. Η ζωή του χριστιανού είναι πνευματική πρωτίστως και δεν πατάει σε δύο βάρκες ούτε έχει δύο αφεντικά, επειδή αυτή η ζωή μας στην γη είναι προσωρινή. Η ελεημοσύνη γίνεται μυστικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ο Έξαρχος του Καναδά ξεχνά τα ουσιώδη όπως ταπεινοφροσύνη και αποφυγή της περηφανείας (όπως π.χ. τότε που πομπωδώς και υπεροπτικώς μας ανακοίνωσε ὀτι συνάντησε τον τάδε και μετά κάθησε σε παρακείμενο τραπέζι να φάει……θαλασσινά με ήσυχη την συνείδησή του), αποχή από την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό, αποκήρυξη του μαμωνά και των υλικών επισωρεύσεων, εγκράτεια και αγώνας εναντίον των ανθρωπίνων παθών και μετάνοια.
«ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.» (από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο)
Για τον φθονερό που ο Έξαρχος μας λέγει ότι είναι φίδι, όφειλε να γνωρίζει το κάτωθι από τους λόγους του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου – «Ο φθόνος είναι πάθος που δύσκολα εξαλείφεται»:
Είναι προτιμότερο να έχει κανείς ένα φίδι να περιστρέφεται στα σπλάχνα του παρά να έχει φθόνο, ο οποίος να σύρεται μέσα του. Διότι, το μεν φίδι μπορεί κανείς πολλές φορές και να το εμέση με φάρμακο και με τροφή να το καταπραΰνει· Ο φθόνος όμως δεν περιστρέφεται στα σπλάχνα, αλλά προσκολλάται στον κόλπο της ψυχής και είναι πάθος το οποίο δύσκολα εξαλείφεται και το μεν φίδι που βρίσκεται μέσα δεν θα έκανε κακό στα ανθρώπινα σώματα αν υπήρχε τροφή πλησίον του, ο φθόνος όμως, κι αν ακόμα παραθέσει σ'αυτόν πλουσιότατη τράπεζα, την ίδια την ψυχή κατατρώγει, δαγκώνει από παντού, σπαράσσει, ξεσχίζει. Και δεν είναι δυνατό να βρει ο φθονερός κάποια άλλη ανακούφιση με την οποία να απαλλαγεί από το δράμα του που είναι μανία πραγματική παρά μόνο μία την δυστυχία εκείνου που ευημερεί και δι' αυτό τον φθονεί. (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΖ, §3, PG 61,587)
Ουδείς λοιπόν φθονεί τον Έξαρχο Καναδά και την Μητρόπολη διότι δι’ αυτού και εξ’ αιτίας του η πνευματική εκκλησία δεν ευημερεί αλλά αποστατεί...
Π.Κ.
April 26, 2017
(Δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται σχόλια...)
Διάβασα την πρόσφατη (ετεροχρονισμένα) ανάρτηση εδώ: http://arxon.gr/2017/05/%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF-15/
ReplyDeleteΚαι εδώ: http://www.pentapostagma.gr/2017/05/%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%ad%ce%b1%cf%82-%cf%83%ce%bc%cf%8d%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%ba.html
Έμφαση στην 6η και 7η παράγραφο της ομιλίας του Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης.
Στην θέση του διακόνου που χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος θα έπρεπε να είναι ο Σωτήριος του Καναδά για να ακούσει την χριστιανική προτροπή και ποιμαντική εντολή ότι θα πρέπει να είναι αφιλαργυρος –αφιλοχρήματος, να μην εμπορεύεται την χάρη του Θεού και το μυαλό του να μην είναι στις εισπράξεις της Μητρόπολης και τι θα του δώσουν οι άλλοι.