27 Αυγούστου, 2015
Προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη μας,
Χρόνια Πολλά σου Δέσποτα, ημέρα Σωτηρίας, χαράς, γιορτή, προσκύνηση πιστών της Εκκλησίας και ευχές η Μεταμόρφωση να γίνει της ουσίας.
Ευχές στον Αρχι-Τσέλιγκα, 40 τόσα χρόνια που οδηγεί το ποίμνιο με καύσωνες, με χιόνια χιλιάδες
αιγοπρόβατα και λιγοστά μανάρια μέσα κι αγριοκάτσικα κι από κοντά ζαγάρια.
Πνευματικέ Πατέρα μας, να ζήσεις, να γεράσεις κι όπως συχνά μας το έχεις πει, πάνω από 100 να πιάσεις.
ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ
Τα παραπάνω γράφτηκαν στις 6 του Αυγούστου και 10 μέρες ύστερα διάβασα επιστολές Του στον πρώτο της Κοινότητας και Δ.Σ. μέλη και με οργή θυμήθηκα το χτύπημα στην «ΕΛΛΗ» ανήμερα της Παναγιάς, χρόνια έβδομηνταπέντε, θεούσες και θρησκόληπτους, τους πήγε πέντε-πέντε. Να και με "πατρικές" ευχές το τελεσίγραφό Του παραμονές της Παναγιάς, δεν έχει το Θεό Του.
ΠΙΚΡΟ-ΘΥΜΗΣΗ
οι Τούρκοι πήραν το νησί —Κύπρο '74, και στο Τορόντο πέσανε οι Χριστιανοί στα τέσσερα να υποδεχτούν τον Άγιο, μ'αγάπη και μ'ελπίδες, κι Αύτός δεν άργησε πολύ, να σπείρει καταιγίδες στον αφελή Ελληνισμό και την Κοινότητά μας αργό σαρακοφάγωμα για την ομόνοιά μας.
Και κάτι ακόμη, Δέσποτα, στο λέω και μη θέλων να μου θυμίζεις «Γιούροζον» χρέος και μαύρο μέλλον. «Χρωστάει» η Κοινότητα, χρωστάει κι η Ελλάδα, η πρώτη στη Μητρόπολη κι η άλλη; Αγελάδα που την αρμέγουν διαρκώς με δάνεια οι Εταίροι κι όλοι συναγωνίζονται ποιός θα της βάλει χέρι, σύμμαχοι, ξένοι και ρωμιοί, χειμώνα-καλοκαίρι. Αγιογδύτες πιστωτές, προστάτιδες δυνάμεις, βρήκαν τον Έλληνα ζαβό, πλάκωσαν τα τσουνάμις.
Μαζεύουν οι Εκκλησίες μας κι οι τέσσερις αντάμα, τα δίνει η Κοινότητα για μια ζωή, σαν τάμα (έχει δεν έχει η άμοιρη) για την Μητρόπολη μας κι αναρωτιέται ο πάροικος: ποια είναι η απολαβή μας; Εσείς όμως σκοπεύετε στην απολυταρχία και απειλώντας μας ξερά, ψυχρά στα γράμματα Σας: "Πληρώστε με και γρήγορα, απ'την Κοινότητα σας γιατί αλλιώς σας έσβησα κι' εσάς και τ' όνειρα σας”
Ωραία σας κι η επιστολή στους τέσσερις Παπάδες, να χαρατσώνουν Χριστιανούς με τις εξακοσιάδες. Κι αν δεν αντέχουν οι πιστοί; «Να πάνε στις δικές σας, τα ίδια τα Μυστήρια με σκόντο στις ευχές σας».
Τι ευλογία είν' αυτή; Με πόση καλοσύνη βιάζεται η Μητρόπολη μ'αγάπη κι αγιοσύνη, να πνίξει την Κοινότητα σαν την κυρά-Φροσύνη. Τι υποστήριγμα γερό για την Ενότητα μας, λάκκο να σκάβει η Εκκλησιά για την Κοινότητα μας!
Δέσποτα, υποκλίνομαι στο κοφτερό μυαλό Σου, έφτιαξες τόσα θαυμαστά κτίσματα για καλό Σου, μα ξέχασες το βασικό σκοπό για το Θεό Σου και χρήμα μάζεψες πολύ μα πάντοτε γυρεύεις τ' «αλλήλους αγαπήσατε» ξεχνάς και μας παιδεύεις.
Τέρμα το χρέος Δέσποτα, δεν έχει άλλη δόση, κι ο καθένας να σκεφτεί πόσο αχόρταγη ψυχή θα πάει να παραδώσει...
Να σταματήσει κάποτε αυτή η υποκρισία να πάψει κι η Μητρόπολη, την τόση αναλγησία.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ
«Κάλλιο μια ώρα λευτεριάς, παρά μια ολόκληρη ζωή, μες στο σκοτάδι της ψευτιάς».
« Άχ βρε Αντώνη Κρητικέ, έχεις καρδιά μεγάλη προσπάθησες πάρα πολύ, μα να ήσουν κι από ατσάλι, αν δεν ξυπνήσει ο λαός δεν φτάνει η πεντοζάλη. Κι όσο υπάρχουν πρόβατα στον ύπνο και στο στάλι, αυτό που τώρα χρειάζεσαι: Έναν Καπτάν-Μιχάλη
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Επέτρεψε μου Άγιε, μ' όλον τον σεβασμό μου, στερνό παράπονο να πω, τον πιο τρανό καημό μου.
Ίσως πιστεύεις Δέσποτα, πως είσαι η μόνη λύση, μα δίπλα σου, δίπλα ακριβώς και το 'χεις αγνοήσει, λαμποκοπάει Ορθόδοξη, πανέμορφη εκκλησία που είναι καμάρι Σκοπιανών και Σλάβων περιουσία.
«Μη διώχνεις απ'τη στάνη σου, τα πιο γερά κατσίκια γιατί θα φύγουν σαν τρελά και συ μάσε καπίκια».
Οι πάντα αφιλοκερδείς (συνέχεια) προσφορές μου: Ογδόντα χρόνια στο Χριστό, κι εξήντα στο Τορόντο, ζημιά στην Παροικία μας, αν πάνε όλα στο βρόντο, βοήθα Μεγάλε τον Ρωμιό, μη κλάψει κι άλλον Πόντο.
Πονάει η ψυχή μας Δέσποτα, για την Κοινότητα μας. Μη βάζεις βούλα τελική στον αργοθανατά μας. Και αν σβήσει ο Ελληνισμός και μείνει η Ορθοδοξία — μονάχη της (Βυζάντιο) — δεν θα'χει πια αξία.
Φωνή λαού, Οργή Θεού, κανένας δεν γλυτώνει, φεύγουμε εμείς, γεράσαμε, τους νέους ποιός τους σώνει;
Σπαράζει η Ελλάδα μας, φωνάζει η Ιστορία. Άν δεν μονιάσουμε σωστά, θα φάμε Μακαρία.
Ένας πικραμένος συνομήλικος Σου,
I agree with this article. It is truly a sad state of affairs where are metropolitan is taken the church in Canada. The example that he sets among his people and his priest has created the spiritual bankruptcy that we face today. It seems that everywhere we look we only see negativity. I'd like to ask everybody's opinion. What about the good people out there? Are there any good priests in Toronto left? Has anyone had any good experiences? If there are even one or two, should we not support them and help them weed out all those who are Cheating the system? And should we not expose those priests who are cheating their people for money, doing inappropriate things, like Fr. Nicholas, and holding them to account for what they do?
ReplyDelete