Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΩΝ !...

Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά. Από την αίσθηση της παντοδυναμίας και τη σιγουριά του ακαταδίωκτου, που τους μεθούσαν και τους τρόχιζαν τα μαχαίρια, στο φόβο πως ό,τι ισχύει για όλους, πιθανόν να ισχύσει και γι’ αυτούς. Και λέω πιθανόν, γιατί, όταν θα καταλαγιάσει η οργή του κόσμου για τους μαχαιροβγάλτες, η οποία προς το παρόν καθοδηγεί την πολιτεία, όλο και κάποια παραθυράκια θα ανοιχτούν· όλο και κάποιοι θα βρεθούν προστατευόμενοι, σαν «χρήσιμοι». Η Ιστορία (που, όπως μάλλον σωστά έχει ειπωθεί, το μόνο που μας διδάσκει είναι ότι τίποτα δεν διδασκόμαστε από αυτήν) έχει δείξει πως η «χρησιμότητα» προστάτεψε ή και καθάρισε και πολύ πολύ χειρότερους: τους πρώτους ναζιστές, του Χίτλερ. Που βρήκαν καλή δουλειά και αξιώματα στη μία ή την άλλη νικήτρια χώρα. Οπότε...

Τον τρόμο που μοίρασαν αφειδώλευτα σε Ασιάτες, Αφρικανούς, ομοφυλόφιλους, ανάπηρους, οροθετικούς, Τσιγγάνους, αυτόν γεύονται τώρα, σε ένα πολύ μικρό ποσοστό του. Είχαν πιστέψει ότι δικαιούνται να είναι χυδαίοι λόγω και έργω· ότι έχουν το ελεύθερο να εκγυμνάζονται πάνω στο κεφάλι και το κορμί αθώων, πάνω στην ψυχή τους δηλαδή· ότι μπορούν άνετα να εκβιάζουν επαγγελματίες («αν δεν διώξεις τους Αραπάδες, σ’ το κάψαμε»)· ότι μπορούν να βγαίνουν περιπολία για να δουν ποιοι έχουν σημαία και ποιοι όχι και να τους γράψουν στα κατάστιχά τους· ότι μπορούν να φέρονται στη Βουλή όπως στα γραφεία της οργάνωσης-επιχειρησούλας τους.

Το πίστεψαν επειδή τους επέτρεψαν να το πιστέψουν όσοι όφειλαν να τους δείξουν ευθύς εξαρχής πού και ποιο είναι το όριο. Να τους ξεκαθαρίσουν πως η δημοκρατία ανέχεται και τους πολεμίους της, αλλά δεν θα τους λύνει κιόλας τα χέρια, δεν θα τους αφήνει απερίσπαστους στο παραλήρημα της βίας τους. Ας το ξανασκεφτούν αυτό όσοι, λ.χ., καταψήφιζαν στη Βουλή την άρση της ασυλίας χρυσαυγιτών.

Τώρα, όσο οι χιτλερόφρονες τάχα εθνικιστές καταλαβαίνουν ότι ο νόμος ισχύει και γι’ αυτούς· ότι ο αστυνόμος, και φίλος τους κρυφός να είναι, θα υποχρεωθεί να φερθεί σαν έμμισθος υπαλληλος της πολιτείας, όχι σαν τσιράκι των ναζιστών· ότι η Δικαιοσύνη θα φέρει εις πέρας έστω τους φρέσκους φακέλους, φοβούνται και εκνευρίζονται. Και το φοβισμένο και εκνευρισμένο φίδι, το ξέρουμε, είναι δύο φορές επικίνδυνο.

Παντελής Μπουκάλας