Τι θα είχε συμβεί επί ΓΑΠ αν είχε καταφερθεί ο Πούτιν κατά της Ελλάδας;

Ο Γιώργος Παπανδρέουσυκοφαντήθηκε και στοχοποιήθηκε και από δυνάμεις της σημερινής Νέας Δημοκρατίας ως προδότης, ως συνωμότης κατά της χώρας, ως πιόνι μυστικών κι άλλων δυνάμεων που είχαν στόχο την υποδούλωση της χώρας.

Φυσικά, λόγω της αμερικανικής καταγωγής της μητέρας του, από την πρώτη στιγμή που πολιτεύτηκε σε αυτή τη χώρα κάποιοι θεωρούν δεδομένο ότι είναι και «πράκτορας των Αμερικάνων». Τέλος, αρκετοί είναι εκείνοι που τον θεωρούν και πράκτορα του...Ισραήλ μιας και ο πατέρας της γιαγιάς του(!!!) ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Όταν λοιπόν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αυτός που κλήθηκε από την Ιστορία να λάβει τη δύσκολη απόφαση του Μνημονίου, όλοι αυτοί που έχτισαν πολιτικές καριέρες πάνω στο ψέμα και στις φήμες, έσπευσαν να τον κατηγορήσουν γιατί δεν δανείστηκε από την Κίνα και τη Ρωσία, χώρες οι οποίες υποτίθεται ότι σκίζονταν να μας δανείσουν.

Όλοι αυτοί έχασαν τη μιλιά τους στην περίπτωση της Κύπρου. Ο Νίκος Αναστασιάδης προσέφυγε στον Πούτιν, του ζήτησε πολύ λιγότερα χρήματα από όσα θα απαιτούσα μια ελληνική διάσωση και ο Ρώσος ηγέτης αρνήθηκε ουσιαστικά μέχρι και να το συζητήσεις. Οι ελλαδικοί εθνικοί μύθοι κατέρρευσαν.

Χθες, το παραμύθι τέλειωσε οριστικά. Επί πρωθυπουργίας του εθνικιστή Σαμαρά, ο Πούτιν προχώρησε σε μια από τις πιο σκληρές δηλώσεις οποιουδήποτε ξένου ηγέτη κατά της Ελλάδας, προτείνοντας σε ομοεθνείς επιχειρηματίες του να μην επενδύουν στη χώρα μας.

Οι σχετικές αντιδράσεις είναι μάλλον χλιαρές, κανείς δεν ψάχνει να βρει αν ο Σαμαράς έχει κανα παππού ή μπατζανάκη με...εβραϊκές ρίζες, κανείς δεν ψάχνει τις τσέπες του μήπως βρει κανα σήμα της CIA. Άλλο Σαμαράς, άλλο Παπανδρέου. Άλλο κάποιος που μας είναι οικείος λόγω της φαύλης του πλευράς κι άλλο κάποιος που μοιάζει ξένος και διαφορετικός για τα δικά μας γούστα.
Πώς να κρατηθεί κανείς και να μην ξεστομίσει ένα «Αυτή είναι η Ελλλάδα»;