Η παροικία μας, εκτός από τους γνωστούς
πραγματικούς ρουφιάνους, έχει και τους … «ρουφιάνους» της. Ένας απ΄αυτούς ή
μάλλον μία, σωστότερα, η οποία …εντρυφεί (και) στο Φέϊσμπουκικό «γίγνεσθαι» μου
έστειλε το παρακάτω κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε, όπως λέει, στο facebook του γενικού προξένου Δημήτρη Αζεμόπουλου.
Επειδή ο πειρασμός (μου) είναι μεγάλος και η τιμή (μου) ακόμα μεγαλύτερη, το
δημοσιεύω ώστε να μη φανώ, πέραν του δέοντος, μετριόφρων… Έχω, βλέπετε μια
…λόξα με το μέτρο το οποίο τηρώ ό, σο (μου) είναι δυνατόν… Το λιγότερο που
μπορώ να πω στον κ. γενικό, είναι ένα
ευχαριστώ, τόσο για τα καλά του λόγια όσο και για την τιμή που μού ‘κανε να
ασχοληθεί μαζί μου.
Dimitris Azemopoulos αυτός
που δείχνω περήφανα με το χέρι μου, είναι μέσα στη καρδιά μου και λέγεται, για
όσους λίγους δεν ξέρουν το όνομά του, Χρήστος Γουγάς. Χρήστο μου σε ευχαριστώ
για την ειλικρινή φιλία σου, για τη τόλμη σου και την αφοσίωσή σου στην
Ελληνική Κοινότητα την οποία δεν παύεις ούτε στιγμή να υπηρετείς με όλη σου τη
ψυχή. Ειλικρινά, είσαι από αυτούς που πράγματι σέβομαι και εκτιμώ. Ο σεβασμός
και η εμπιστοσύνη κερδίζονται μέσα στο πέρασμα του χρόνου με τη στάση μας. Και
η στάση σου υπήρξε πάντα ΑΨΟΓΗ. Δεν έχεις φέισμπουκ, αλλά ξέρω θα το μάθεις ότι
σου έγραψα αυτό που πιστεύω για σένα.
No comments:
Post a Comment