...από την Αρχιεπισκοπή.!!!
Δεν μας έφταναν όλα τα χίλια δυο προβλήματα που ζούμε ως
Κοινότητα, μας προέκυψε ένα ακόμα …σπουδαίας σημασίας που έχει σχέση με την ονοματοδοσία
των νεογέννητων…
Για να μη μακρηγορούμε, λοιπόν, πληροφορούμαστε ότι ο
παπάς που εξαργύρωνε επιταγές με μετρητά του ταμείου της φιλόπτωχου, διαπίστωσε
ότι το όνομα Σουλτάνα δεν είναι χριστιανικό όνομα αρνούμενος να βαφτίσει ένα
κοριτσάκι, δίνοντάς του το όνομα της γιαγιάς του.!
Φυσικά και ΔΕΝ γνωρίζουμε τη συνέχεια του ζητήματος αλλά «Ουδέν
κρυφο «ΑΠΟ» τον Ήλιο» που λέει και ο …απέραντος της παγκοσμιότητας… Θα
εντοπίσουμε τους γονείς του μωρού και θα σας ενημερώσουμε. Μεχρι τότε, πάντως,
μπορούμε άνετα να ισχυριστούμε ότι το γεγονός συμπεριλαμβάνεται στις προσπάθειες
του συγκεκριμένου ιερέα και όχι μόνον, ώστε να βλάψει την Κοινότητα, όπως είναι
και η εντολή Σωτηρίου. Μάλιστα, αγαπητοί φίλοι, όλοι αυτοί οι υπερήλικες κληρικοί-καθάρματα, παραμένουν στο πόστο τους
με ένα μόνο στόχο, να διαλύσουν την Κοινότητα, το καμάρι του ελληνισμού του
Τορόντο. Αναμείνατε στο …ποντίκι σας για νεότερα…
Πριν διακόσια και παραπάνω χρόνια, κάποιος αγράμματος κληρικός είχε εκδώσει μία τέτοια εγκύκλιο, να μη δίνονται ελληνικά ονόματα στα νεοβαφτισμένα νήπια. Σήμερα έρχεται ένας ακόμη απαίδευτος μαζί με παρέα αυτή τη φορά που προσπαθεί να αναστήσει τα εντελώς πεθαμένα. Ας μάθουν λοιπόν πως η ίδια βάφτιση που κάνουν είναι παρμένη από την αρχαία ελληνική ζωή και θρησκεία και δεν είναι δικιά τους εφεύρεση. Ιδού πως.
ReplyDeleteΗ "Βάπτιση" στους αρχαίους ΄Ελληνες!
Πανελληνίως το ιερώτερο μέρος της οικίας, όπως και της πόλεως-κράτους, ήταν ο εγκαθιδρυμένος βωμός της παρθένου θεάς Εστίας, της οποίας το εξαγνιστικό πύρ έπρεπε να παραμένει άσβεστο.(λέει κάτι αυτό; ακοίμητο φως- κανδήλι;)
Όλες οι σημαντικές για την οικογένεια στιγμές, από την είσοδο της νύφης στον οίκο του συζύγου μέχρι και του θανάτου τών γεναρχών, «αφ” Εστίας» άρχιζαν.
Στον βωμό της επετίθεντο οι πρώτες ευκτήριες προσφορές και θυσίες της οικογένειας, σ” αυτήν τα γεννώμενα τέκνα και με περιφορά τους περί αυτόν, με την τελετή των «αμφιδρομίων» τη δέκατη ημέρα από τη γέννηση τους τα ονομάτιζαν με τα αρχαία Ελληνικά ονόματα, θέτοντας τα υπό την προστασία της πρεσβυγενούς θεάς, κόρης του Κρόνου και της Ρέας και αδελφής του Δία. Η ονομασία (βάπτιση) του βλαστού (αγοριού η κοριτσιού) ελάμβανε πανηγυρικό χαρακτήρα.
Προσκαλούνταν συγγενείς και φίλοι με δώρα και λευκές λαμπάδες, λευκοφορούντες, όπως και οι γονείς. Ενώπιον τω ιερέως του Διός του Τελείου, που έψαλλε καθιερωμένες ευχές, ενώ ο πατέρας αλείφοντας το νεοελθόν στο φώς του ήλιου με λάδι από «ελαίαν μορίαν» -δηλαδή προερχόμενο από τις ιερές ελιές της Αθηνάς, το περιέφερε τρείς φορές γύρω από τον βωμό της Εστίας εκφωνώντας το όνομα του, και αφού έριχνε μικρό βόστρυχο από τα μαλλάκια του παιδιού στο εξαγνιστικό και ζωοποιό, (από τον ουρανό μεταφερθέν κατά την πιστή τους) ιερό πύρ της Εστίας το «εκάθαρε» εμβαπτίζοντας το μέσα σε ειδικό αμφορέα (κολυμπήθρα), που περιείχε χλιαρό νερό, φερμένο από την «Κρήνη της Καλλιρρόης».
Ακολουθούσε εορταστικό γεύμα στο «αίθριο» της οικίας πλησίον του βωμού του Έρκειου Διός.
Λοιπόν τι δεν κατάλαβε ο ιερέψ και ο αρχηγός του. Μήπως είναι εκείνο που είπε ο Μεγάλος Ισοκράτης
Ύδωρ θολερόν και απαίδευτον ψυχήν ου δει ταράττειν.τουτέστιν(Το θολωμένο νερό και τον απαίδευτο άνθρωπο δεν πρέπει κανείς να τα ταράζει)